Μου είναι αδύνατο να διανοηθώ ότι εν σωτηρίω έτει 2017 θα ξαναζήσουμε πάλι εκείνες τις τραγικές στιγμές του Ελληνισμού κατά τη δεκαετία του 1960, όπου οι νέοι συνωστίζονταν στα γραφεία του Υπουργείου Εξωτερικών για να πάρουν το πολυπόθητο «διαβατήριο»!.. «Πικρό σαν δηλητήριο, είναι το διαβατήριο, που πήρα για τα ξένα…», τραγουδούσε τότε ο Στέλιος Καζαντζίδης και δεν υπήρχε ελληνικό σπίτι που να μην δάκρυζε από την μετανάστευση κάποιου παιδιού! Ήταν ο καιρός που ερήμωσε κυριολεκτικά η επαρχία και χορτάριασαν τα σπίτια πολλών μεταναστών, που όταν γύριζαν δεν εύρισκαν ούτε μανούλα ούτε πατέρα να τους καρτερεί! Αλήθεια, το πάθημα δεν μας έγινε μάθημα;
.jpg)
ΠΡΙΝ μερικά χρόνια είχαμε διαβάσει μία προφητική έρευνα σχετικά με τους νέους 18-30 ετών, την εκπαίδευση και την οικονομία, που παρουσιάστηκε στα πλαίσια διεθνούς τριημερίδας στην Αθήνα, όπως έλεγε η έρευνα, ένας στους τρεις νέους σκέπτεται να φύγει από τη χώρα και να εργαστεί στο εξωτερικό.
Η έρευνα που διενεργήθηκε από την ALCO, διαπιστώνει ότι το ποσοστό αυτό στους άνεργους νέους εκτοξεύεται στο 50%. Την ίδια στιγμή, πάνω από τους μισούς νέους που συμμετείχαν στις έρευνες εργάζονται προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Οι νέοι θεωρούσαν ότι σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, η μεταλυκειακή εκπαίδευση και κατάρτιση είναι μονόδρομος για να μην καταλήξουν άνεργοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα καταλήξουν τελικά.
Η έρευνα διαπίστωνε ακόμα ότι οι νέοι της Ελλάδας ζούνε φοβισμένοι. Ένας στους τρεις δηλώνει ότι φοβάται ότι θα χρειαστεί να σταματήσει τις σπουδές του, ενώ το 68% φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά του.
Όλα αυτά μελαγχολούν τους Έλληνες. Και τους μελαγχολούν διότι βλέπουν με ψυχική οδύνη πού οδηγούνται τα ελληνόπουλα και μάλιστα πολλά εξ αυτών με πτυχία: Στην μαζική μετανάστευση!
.jpg)
Μου είναι αδύνατο να διανοηθώ ότι εν σωτηρίω έτει 2017 θα ξαναζήσουμε πάλι εκείνες τις τραγικές στιγμές του Ελληνισμού κατά τη δεκαετία του 1960, όπου οι νέοι συνωστίζονταν στα γραφεία του Υπουργείου Εξωτερικών για να πάρουν το πολυπόθητο «διαβατήριο»!
«Πικρό σαν δηλητήριο, είναι το διαβατήριο, που πήρα για τα ξένα…», τραγουδούσε τότε ο Στέλιος Καζαντζίδης και δεν υπήρχε ελληνικό σπίτι που να μην δάκρυζε από την μετανάστευση κάποιου παιδιού!
Ήταν ο καιρός που ερήμωσε κυριολεκτικά η επαρχία και χορτάριασαν τα σπίτια πολλών μεταναστών, που όταν γύριζαν δεν εύρισκαν ούτε μανούλα ούτε πατέρα να τους καρτερεί!
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά. Πολύ πιο ανάλγητα. Ανελέητα!.. Άλλοι καθορίζουν τις τύχες του Ελληνισμού και ιδίως των παιδιών της Ελλάδος που τα αναγκάζουν στη μετανάστευση υποχρεώνοντας την Ελλάδα να αλλάξει τη φυσιογνωμία της με την υποδοχή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών!
Μητέρα Ελλάδα, γιατί; Γιατί δεν κάνεις κάτι να σώσεις τα παιδιά σου;
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
