Δεν ασχολούμαστε με τα ποδοσφαιρικά αλλά με τις πρακτικές των βαρώνων του ποδοσφαίρου, όπως αυτές των βαρώνων των εφημερίδων, οτιδήποτε δηλαδή χρησιμοποιείται για την κοινωνική καταστολή και την άλωση του κράτους από συμφέροντα. Ο κύριος Αλαφούζος λοιπόν πήρε τον παναθηναϊκό, τον χρησιμοποίησε, τον φέσωσε και τώρα που έκανε τη δουλειά του τον άφησε σαν στιμμένη λεμονόκουπα. Λες και ήταν λαθρεμπορικό πλοιάριο που αφού μετέφερε το βρώμικο φορτίο, μετά το άφησε να βουλιάξει. Ασπρονήσι δηλαδή.
Σε αντίθεση όμως με το θρυλικό Ασπρονήσι, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν σαπάκι και έχει πολυάριθμους οπαδούς. Για το βουλιαγμένο Ασπρονήσι δεν έκλαψε κανένας και ελάχιστοι πλέον θυμούνται αυτό το κατόρθωμα του Αλαφούζου.
Με τον Παναθηναϊκό όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Αυτή την αθλιότητα πάνω σε έναν ιστορικό σύλλογο, δεν πρόκειται να την συγχωρήσουν ποτέ οι οπαδοί στον Αλαφούζο. Που μόλις εξασφάλισε για αυτόν και τους εκλεκτούς του κάτι χιλιάδες εχθρούς για το υπόλοιπο της ζωής του.
