Αλλαγές στα τρόλεϊ: «εκσυγχρονισμός» ή ακόμη ένα πλήγμα για τους πολίτες;
Η καθημερινότητα των Αθηναίων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Για χιλιάδες συμπολίτες μας, το λεωφορείο και το τρόλεϊ δεν είναι απλώς επιλογή – είναι μονόδρομος. Κι όμως, αντί να δούμε ένα πραγματικό σχέδιο αναβάθμισης και ενίσχυσης του δικτύου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με «αλλαγές» που περισσότερο μοιάζουν με πρόχειρα πειράματα παρά με μια στρατηγική πολιτική μεταφορών.
Η απόφαση για την κατάργηση ή τον περιορισμό συγκεκριμένων γραμμών τρόλεϊ, σε συνδυασμό με την ελλιπή πληροφόρηση και τις καθυστερήσεις στην κυκλοφορία, προκαλεί ήδη αντιδράσεις. Οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς μιλούν για έλλειψη συντήρησης και ελλείψεις σε προσωπικό, ενώ οι επιβάτες βλέπουν τα δρομολόγια να μειώνονται αντί να αυξάνονται. Σε μια πόλη που πνίγεται στην κίνηση και την ατμοσφαιρική ρύπανση, η συρρίκνωση ενός ηλεκτροκίνητου μέσου όπως το τρόλεϊ μοιάζει τουλάχιστον παράδοξη.
Η κυβέρνηση επιμένει στον όρο «εξορθολογισμός». Μα για ποιον; Για τον πολίτη που περιμένει 40 λεπτά στη στάση; Για τον εργαζόμενο που χάνει το μεροκάματο επειδή δεν έφτασε στην ώρα του; Για τον φοιτητή που τρέχει να προλάβει το μάθημα; Η πραγματικότητα δείχνει ότι ο εξορθολογισμός αφορά μόνο τους αριθμούς σε ένα excel και όχι τις ζωές των ανθρώπων.
Η Αθήνα έχει ανάγκη από σύγχρονα, πράσινα και αξιόπιστα μέσα μεταφοράς. Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε αποφάσεις που αποδυναμώνουν το μόνο δίκτυο ηλεκτροκίνητων οχημάτων που θα μπορούσε να αποτελέσει ανάσα για το περιβάλλον και διέξοδο για τον πολίτη. Είναι ενδεικτικό ότι πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επενδύουν εκ νέου σε δίκτυα τρόλεϊ με σύγχρονες τεχνολογίες, ενώ εδώ το αποδυναμώνουμε.
Το ερώτημα είναι απλό: θέλουμε ΜΜΜ που υπηρετούν τους πολίτες ή πολιτικές βιτρίνας που βολεύουν μόνο λογιστικά νούμερα; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί με διακηρύξεις, αλλά με πράξεις. Και οι πράξεις, μέχρι τώρα, δείχνουν μια ξεκάθαρη αδιαφορία για τον Αθηναίο που ζει την καθημερινότητα του μποτιλιαρίσματος και της αναμονής.
Αν κάτι χρειάζεται η πόλη, είναι επένδυση και σεβασμός στον πολίτη. Όχι άλλο «ράβε ξήλωνε» στις συγκοινωνίες.
