ΔΕΘ και στέγαση: υποσχέσεις με ωραίο περιτύλιγμα, αλλά χωρίς ανάσα για τους νέους
Η στέγη έχει γίνει το πιο σκληρό στοίχημα για τη νέα γενιά. Ενοίκια στα ύψη, μισθοί που δεν αρκούν ούτε για τα βασικά, γονείς που συνεχίζουν να συντηρούν ενήλικα παιδιά, κι ένα κράτος που υπόσχεται λύσεις αλλά παραδίδει ψίχουλα.
Στη φετινή ΔΕΘ, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ξανά «σωτήρια μέτρα»: κατάργηση ΕΝΦΙΑ σε ορισμένες περιοχές, μερικά διαμερίσματα σε πρώην στρατόπεδα, ένα «δώρο» ενός ενοικίου. Όλα αυτά μοιάζουν με ράμματα σε μια πληγή που αιμορραγεί. Γιατί; Γιατί κανένα από αυτά δεν απαντά στο ερώτημα που καίει κάθε νέο: «Πότε θα μπορέσω να έχω ένα σπίτι δικό μου;»
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Ο 25άρης ή ο 30άρης που δουλεύει με 800 ή 1.000 ευρώ δεν μπορεί να νοικιάσει σπίτι, πόσο μάλλον να αγοράσει. Οι τράπεζες κλείνουν τις πόρτες, η αγορά ακινήτων λειτουργεί σαν κερδοσκοπικό πεδίο και οι νέοι άνθρωποι νιώθουν ότι ζουν σε μια χώρα που τους λέει: «Συνηθίστε την εξάρτηση από τους γονείς σας».
Η κυβέρνηση παρουσιάζει επικοινωνιακές «λύσεις», αλλά δεν τολμά να αγγίξει το πρόβλημα στη ρίζα του: έλλειψη προσιτής κατοικίας, ανεξέλεγκτες τιμές, καμία σοβαρή πολιτική για κοινωνική στέγαση.
Κι έτσι, η ΔΕΘ του 2025 καταλήγει να αφήνει μια γεύση πικρίας. Γιατί η στέγαση δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Και όσο το κράτος συνεχίζει να το αντιμετωπίζει σαν ευκαιρία για προεκλογικά συνθήματα, οι νέοι θα συνεχίζουν να βλέπουν το μέλλον τους με τη βαλίτσα στο χέρι — είτε στο παιδικό τους δωμάτιο, είτε στο εξωτερικό.
