Η φωνή της κοινωνίας: από τα social media στους δρόμους
Η εικόνα ήταν συγκλονιστική. Από την Αθήνα μέχρι την επαρχία, πλατείες και δρόμοι γέμισαν από πολίτες κάθε ηλικίας. Μια γυναίκα, η Μαρία Καρυστιανού, κάλεσε τον κόσμο μέσα από το διαδίκτυο να βγει έξω, να μιλήσει, να φωνάξει. Και ο κόσμος ανταποκρίθηκε.
Δεν ήταν κομματική συγκέντρωση. Δεν ήταν «καθοδηγούμενη». Ήταν η φωνή μιας κοινωνίας που πνίγεται από την ακρίβεια, που δεν αντέχει άλλο την κοροϊδία, που βλέπει τις ίδιες υποσχέσεις να επαναλαμβάνονται ενώ η καθημερινότητα γίνεται πιο δύσκολη.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να απαξιώσει τις κινητοποιήσεις, αλλά η εικόνα των χιλιάδων πολιτών δεν σβήνει. Οργισμένοι νέοι που δεν βρίσκουν σπίτι, εργαζόμενοι που δεν τα βγάζουν πέρα, συνταξιούχοι που μετρούν τα φάρμακα και τα ρέστα. Όλοι βρήκαν μια κοινή φωνή, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες: «Δεν πάει άλλο».
Και εκεί είναι το πρόβλημα για την εξουσία. Όταν η κοινωνία ξεσηκώνεται μόνη της, όταν οι άνθρωποι συναντιούνται χωρίς κομματικά λάβαρα, τότε η πολιτική ανεπάρκεια εκτίθεται γυμνή.
Η Μαρία Καρυστιανού δεν έκανε τίποτα «μαγικό». Είπε δυνατά αυτό που όλοι ψιθυρίζουμε: ότι ζούμε σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει, δεν νοιάζεται. Κι αυτό ακριβώς κινητοποίησε τον κόσμο.
Οι κινητοποιήσεις αυτές είναι ένα καμπανάκι. Αν η κυβέρνηση συνεχίσει να προσφέρει μόνο φιέστες και υποσχέσεις χωρίς ουσία, τότε το καμπανάκι θα γίνει σειρήνα. Γιατί η κοινωνία απέδειξε ότι έχει ακόμα φωνή — και όταν μιλάει, ακούγεται δυνατά.
