Ευρύτατες ανακατατάξεις στη σύνθεση της αγροτικής ιδιοκτησίας σε συνδυασµό µε την ανανέωση στο αγροτικό δυναµικό, την όλο και µεγαλύτερη συγκέντρωση της αγροτικής δραστηριότητας και την «ψηφιοποίηση» των καλλιεργητικών µέσων, στοιχειοθετούν νέα δυναµική γύρω από το αγροτικό επάγγελµα, οι επιπτώσεις της οποίας γίνονται ήδη αισθητές στις αγροτικές περιοχές.
Η συζήτηση έχει ξεφύγει από το αν θα φύγουν οι παλιοί ή θα παραµείνουν οι νέοι, ξεπερνάει ακόµη και τις πτυχές που είχε η κουβέντα περί µικρών ανίσχυρων και µεγάλων δυναµικών καλλιεργειών και γίνεται µε τον καιρό πολύ πιο σύνθετη. Έχει να κάνει ωστόσο, µε το πνεύµα της εποχής, τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία, τα στενά οικονοµικά περιθώρια που αφήνει η αγροτική δραστηριότητα, τη συρρίκνωση των άµεσων ενισχύσεων (ΚΑΠ) και φυσικά, µε την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας.
Αυτό που καταγράφεται µε σαφήνεια ως εξέλιξη σε κάθε µικρό ή µεγάλο χωρίο της ελληνικής περιφέρειας, είναι µια κινητικότητα στην οριζόντια ιδιοκτησία και κυρίως στις αγοραπωλησίες που συνδέονται µε παραγωγικές ή και λιγότερο παραγωγικές αγροτικές γαίες. Θα µπορούσε να πει κανείς µάλιστα ότι αφετηρία του νέου κύµατος µεταβιβάσεων, όπως αυτό προκύπτει από τις συµβολαιογραφικές πράξεις, εντοπίζεται σε µικρά και λιγότερο παραγωγικά ή και εγκαταλελειµµένα αγροτεµάχια και περνάει σιγά – σιγά στα µεγαλύτερα και πιο οργανωµένα -από πλευράς υποδοµών- αγροκτήµατα.
