Αναπάντεχα αποτελέσματα έδειξε μία νέα επιδημιολογική μελέτη. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η νοσηρότητα και η θνητότητα από COVID-19 είναι υψηλότερες σε χώρες, όπως Ιταλία και η Ολλανδία, οι οποίες ουδέποτε είχαν πρόγραμμα εμβολιασμού για τη φυματίωση!
Η μελέτη βρίσκεται σε στάδιο προδημοσίευσης και μπορείτε να τη βρείτε εδώ. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα για τους εμβολιασμούς σε κάθε χώρα από τη διεύθυνση http://www.bcgatlas.org/ και στοιχεία για το πότε ξεκίνησε κάθε χώρα πρόγραμμα εμβολιασμού με BCG.
Η επεξεργασία των δεδομένων έδειξε ξεκάθαρα ότι χώρες χωρίς πρόγραμμα εμβολιασμού για τη φυματίωση, όπως Ιταλία, Ολλανδία και ΗΠΑ, είχαν μεγάλη νοσηρότητα και θνησιμότητα από COVID-19. Το ίδιο παρατηρήθηκε σε χώρες, που καθυστέρησαν να εντάξουν το εμβόλιο BCG, όπως το Ιράν (ξεκίνησε το 1984).
Αντιστρόφως, η Ιαπωνία είχε μια από τις πρώτες περιπτώσεις του COVID-19, αλλά διατηρεί χαμηλό ποσοστό θνησιμότητας παρά την μη εφαρμογή των πιο αυστηρών μορφών κοινωνικής αποστασιοποίησης. Η Ιαπωνία εφαρμόζει τον εμβολιασμό BCG από το 1947.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι πολλά εμβόλια, συμπεριλαμβανομένου του BCG, έχουν αποδειχθεί ότι παράγουν θετικά “ετερόλογα” ή μη ειδικά ανοσοποιητικά αποτελέσματα ,που οδηγούν σε βελτιωμένη ανταπόκριση έναντι άλλων παθογόνων.
Ακόμη, είναι γνωστό ότι ο εμβολιασμός BCG αυξάνει σημαντικά την έκκριση προ-φλεγμονωδών κυτοκινών, συγκεκριμένα IL-1B, η οποία έχει αποδειχθεί ότι διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην αντι-ιική ανοσία. Επιπλέον, άλλη μια μελέτη στη Γουινέα-Μπισσάου διαπίστωσε ότι σε παιδιά που εμβολιάστηκαν με BCG είχαν μείωση κατά 50% της συνολικής θνησιμότητας, η οποία αποδόθηκε στην επίδραση του εμβολίου στη μείωση των λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος και της σηψαιμίας.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι ερευνητές είναι: Η ευρεία χρήση του εμβολίου BCG σε έναν πληθυσμό θα μπορούσε να μειώσει τον αριθμό των φορέων και σε συνδυασμό με άλλα μέτρα θα μπορούσε να λειτουργήσει για να επιβραδύνει ή να σταματήσει τη διάδοση του COVID-19.
Πάντως, σημειώνουν ότι δεν υπάρχουν δεδομένα ότι ο εμβολιασμός ανθρώπων άνω των 65 ετών με υποκείμενα νοσήματα, οι οποίοι να κινδυνεύουν περισσότερο από τον νέο ιό, μπορεί να τους προστατέψει από βαριά νόσηση ή το θάνατο.
