του Νίκου Ι. Νικολόπουλου (*)
Φέτος ο Ελληνισμός, όπως και όλη η ανθρωπότητα, ανεβαίνουν ένα νέο Γολγοθά. Ανεβαίνουμε ένα μονοπάτι δύσβατο. Όμως, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τον ανεβαίνουμε γνωρίζοντας πως στο τέλος του υπάρχει η… Ανάσταση. Σωματική και πνευματική!
Υπό μία έννοια, μάλλον δεν θα υπήρχε πιο οδυνηρή στιγμή για οποιονδήποτε Χριστιανό από αυτή τη χρονική σύμπτωση της πανδημίας με τον εορτασμό του Πάσχα. Υπό μία άλλη έννοια όμως, αυτή η χρονική σύμπτωση, φώτισε πολλές πτυχές του δημόσιου βίου, μας έδειξε πολλά και μας έμαθε ακόμα περισσότερα, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την πεποίθησή μας ότι η ζωή, πραγματική αλλά και πνευματική, πάντοτε θα υπερτερεί του θανάτου.
Και το αναφέρω αυτό, γιατί όλοι είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε για πρώτη φορά μία Ανάσταση στην οποία μείναμε μακριά ο ένας από τον άλλο αλλά και τόσο πολύ κοντά. Πρώτη φορά, τόσοι πολλοί βγήκαν στα μπαλκόνια και τις ταράτσες με λαμπάδες στα χέρια και πρώτη φορά ανταλλάξαμε ευχές με τους γείτονες, αποδεικνύοντας ότι διαθέτουμε ακόμα αυτή τη μοναδική εθνική ενότητα που μας κρατάει αλύγιστους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Τοι αναφέρω όμως και γιατί, με πόνο ψυχής αντιμετωπίσαμε μία σκληρή και οργανωμένη επίθεση ασέβειας, με πρόσχημα τη δημόσια υγεία. Απαγόρευσαν οι κυβερνώντες την υπενθύμιση του Ιερού Πάθους και της Ανάστασης, ακόμη και από τον ήχο μιας καμπάνας ή την απόδοση τιμών στο νεκροταφείο. Ποινικοποίησαν τις λατρευτικές μας ανάγκες, αφού προηγουμένως τους έδωσαν περιεχόμενο αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Υποχρέωσαν τους ιερείς μας να θυμιατίζουν μπροστά σε άδεια στασίδια και να ευλογούν τις άδειες καρέκλες των σφραγισμένων ναών. Και καταδίωξαν εκείνους που θέλησαν να μεταλάβουν Σώμα και Αίμα Χριστού. Αλλά κανένας δεν μας είπε: Ποιό είναι επιτέλους το ποινικό αδίκημα; Ποιος είναι ο νόμος που απαγορεύει την ένωση του πιστού με τον Θεό; Από πότε ο Θεός “μολύνει”;
Στην Ελλάδα του 2020, οι εκκλησίες… έκλεισαν για όλους. Δεν συνέβη το ίδιο όμως σε άλλες Ορθόδοξες χώρες. Στη Βουλγαρία, τη Σερβία, τη Ρουμανία και αλλού, οι εκκλησίες έμειναν ανοικτές για όσους είχαν ανάγκη. Με μέτρα προφύλαξης, αλλά.. ανοικτές! Μόνο εμείς στην Ελλάδα βιώσαμε «Πάσχα εξ αποστάσεως» και το… μένος των κυβερνώντων να παρεμποδίσουν με κάθε τρόπο την εκδήλωση πίστης της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων, που ούτε χαζοί είναι και θέλουν να κολλήσουν κορωνοϊό, αλλά ούτε και «ρίψασπεις» της πατρώας πίστης. Αλήθεια, στην μετά κορωνοϊού εποχή, για να παραμείνουμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα θέλουμε «ΓΝΩΣΙΝ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΓΝΩΝΑΙ…»;
Γι’ αυτό και είναι καιρός να τοποθετηθεί ο καθένας μας ξεκάθαρα. Μπορεί στα μυαλά πολλών κυβερνώντων, το θρησκευτικό συναίσθημα να είναι μια ταπεινή ιδιωτική υπόθεση που δεν χρίζει ούτε καν της αντιμετώπισης των… σούπερ μάρκετ (ένα άτομο ανά 10 τ.μ.). Παρακολουθούμε όλοι, δυστυχώς, τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Μαζικοί τάφοι σκάβονται για τους νεκρούς στη Ν. Υόρκη και μεταφέρονται με «κλαρκ». Και θυμόμαστε τον Θουκιδίδη: «Νόμοι τε πάντες ξυνεταράχθησαν οἷς ἐχρῶντο πρότερον περὶ τὰς ταφάς». Δηλαδή, «καταπατήθηκαν όλα τα έθιμα περί ενταφιασμού, με τα οποία συμμορφωνόταν έως τότε» έγραψε, περιγράφοντας τι επικρατούσε στον λοιμό της Αρχαίας Αθήνας.
Και αυτό, επαναλαμβάνεται μετά από 2.500 χρόνια, στον «πολιτισμένο» και «ελεύθερο» κόσμο μας…
Ε, όχι λοιπόν!
Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, τονίζω πως οι εκκλησίες πρέπει ελεύθερα να λειτουργούν αφού είναι νοσοκομεία «ψυχής τε και σώματος».
Και το Πάσχα που περάσαμε, μας έδειξε πως ούτε ο ιός, ούτε η νέα προσπάθεια από-ιεροποίησης των Ελλήνων θα μας νικήσουν, γιατί τα δικά μας «στρατεύματα» πίστης και κοινωνικής ενσυναίσθησης, είναι υπέρτερα. Για τον Χριστιανό, η ελπίδα της Θείας Ανάστασης είναι αυτή που καταργεί το φόβο του θανάτου και παρακινεί τον άνθρωπο για εσωτερική πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις ευτελείς και θνησιγενείς αξίες της ύλης. Είναι η ίδια παράδοση που γέννησε το ‘ 21 και το ‘ 40. Που έκανε τους Έλληνες να αγαπούν τις αξίες της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας, τους μετέβαλε σε ήρωες και δόξασε το υπέρτατο αγαθό της Ελευθερίας.
Ε, όχι λοιπόν!
Σε πείσμα όλων των ντόπιων και ξένων εθνομηδενιστων και διεθνιστών και των λοιπών δυνάμεων της «ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ πραγμάτων, του αιώνος τούτου», με πίστη στις αξίες τις αρχές και τις αστείρευτες δυνάμεις μας, αλλά προπαντός κυρίως λόγω της αναστάσιμης Ορθόδοξης παράδοσης των Ελλήνων, που κράτησε το γένος αδούλωτο, δηλώνουμε θα νικήσουμε!
Θα νικήσουμε και τον ιό, αλλά και όσους μας πολεμούν. «Έως το φως έχωμεν ίνα μη σκοτία εμάς καταλάβει…». Η ζωή θα θριαμβεύσει επί του θανάτου, σωματικού και πνευματικού.
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και πρώην Υφυπουργός Εργασίας
