Ἡ περίπτωση τῆς ΔΕΗ εἶναι ἕνα κλασικό παράδειγμα τοῦ πῶς ἀπαξιώθηκε στήν πατρίδα μας ὁ δημόσιος τομέας καί πῶς μεθοδεύεται τώρα ἡ ἐκποίησή του στά ἁρπακτικά τοῦ ἰδιωτικοῦ, ντόπιου καί ἀλλοδαποῦ. Αὐτά καθώς ἡ ἐπίμονη ἀπαίτηση τῶν δανειστῶν μας γιά ἰδιωτικοποίηση λιγνιτικῶν μονάδων τῆς ΔΕΗ φέρνει στήν ἐπικαιρότητα τό ζήτημα.
Δέν πᾶνε πολλά χρόνια πού ἀκόμα καί οἱ μαθητές διδάσκονταν στά σχολεῖα γιά τόν τεράστιο ὀρυκτό πλοῦτο τῆς Ἑλλάδας, μέ τούς ἄφθονους λιγνίτες πού στήριξαν τήν δημιουργία μιᾶς ὑγιοῦς δημόσιας ἐπιχείρησης ἠλεκτρισμοῦ. Ἡ διαρκής της ἐπέκταση, ὁ καθολικός ἐξηλεκτρισμός τῆς χώρας καί οἱ μέχρι πρόσφατα χαμηλές τιμές τῆς ἐνέργειας (τό 2009 τό οἰκιακό μας ρεῦμα εἶχε μισή τιμή ἀπό τῆς Γερμανίας) ἔδειξαν τήν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματος. Μόλις 7-8 χρόνια πρίν, ἡ ΔΕΗ κατέγραφε 1 δισ. εὐρώ ἐτήσια κέρδη, παρότι ὡς ἐπιχείρηση δέν ἦταν ἄμοιρη τῶν γνωστῶν φαινομένων διασπάθισης τοῦ δημοσίου χρήματος ἀπό τό ἐπίπεδο τῶν διοικούντων ἤ τῶν συνδικαλιστῶν μέχρι τῶν …καταναλωτῶν.
Καί ἦρθε ἡ ὥρα γιά νά ἀναλάβει τήν διοίκηση τῆς χώρας ὁ ἀκατανόμαστος ἐκεῖνος πού ἔφερε στήν πατρίδα μας ὄχι μόνο τά ξένα ἀφεντικά αὐτοπροσώπως ἀλλά καί τίς ἰδιωτικοποιήσεις, τά φούμαρα τῆς “πράσινης” ἐνέργειας κτλ. Σπάσανε τήν ΔΕΗ σέ κομμάτια, τήν τιμώρησαν γιά τίς ἐκπομπές ρύπων, πριμοδότησαν τούς ἰδιῶτες ἀνταγωνιστές της, τἠν ὑποχρέωσαν σέ (ἀχρείαστη) αὔξηση τιμῶν, τήν βάλανε νά πληρώνει στούς προμηθευτές της τό ρεῦμα ἀκριβότερα ἀπ’ ὅ,τι ἡ ἴδια τό μεταπωλεῖ, φόρτωσαν τό τιμολόγιό της μέ τό χαράτσι τοῦ ψευδοβενιζέλου καί ἄλλους φόρους… Ὅλα αὐτά γιά χάρη τῶν (γερμανικῶν) “ἀνανεώσιμων πηγῶν ἐνέργειας” καί τῆς εὐρωπαϊκῆς “ἀντιμονοπωλιακῆς πολιτικῆς”! Εἶναι τό παλιότερο σενάριο πού προσέφερε τόν ΟΤΕ στά χέρια τῆς Ντόιτσε Τέλεκομ, ἀλλά μήν πάει ὁ νοῦς σας στό …κακό. Γιατί, ὡς γνωστόν, ἡ Εὐρώπη καί ἡ Δύση εἶναι πολύ εὐαίσθητες στά περιβαλλοντικά θέματα καί πολύ φανατικά ἐναντίον τῶν μονοπωλίων… Οἱ χρήσιμοι ἠλίθιοι δέν λείψανε ποτέ ἀπό τό καθεστώς.
Ἤρθαν καί οἱ συριζαῖοι καί ἔδωσαν ἄφεση (κοινωνικό τιμολόγιο) σέ κάθε κακοπληρωτή, μέ ἀποτέλεσμα τήν διόγκωση τῶν χρεῶν πρός τήν ἑταιρεία, χωρίς νά λάβουν καί καμμία κρίσιμη ἀπόφαση γιά τό μέλλον της. Ἔχουμε λοιπόν ἀπό τήν μία ὅσους πρακτορεύουν τά (ξένα καί μή) ἰδιωτικά συμφέροντα τά ὁποῖα ἐποφθαλμιοῦν τόν πλοῦτο τῆς πατρίδας μας – ὀρυχεῖα, ἐργοστάσια, δίκτυα – καί ἀπό τήν ἄλλη ὅσους ὑπερασπίζονται ἀμυντικά ἕνα παρελθόν μέ πολλές παθογένειες.
Αὐτό πού θέλουμε νά δοῦμε εἶναι μιά ἐπιθετική ἀνάδειξη τῆς σημασίας τῆς ΔΕΗ καί μιάν ἀνάλογη ὀργάνωσή της σέ νέα βάση, μέ πλήρη διαφάνεια καί λογοδοσία πού δέν θά ἀφήνει σκιές γιά ἰδιοτέλειες καί κομματικές ἐξυπηρετήσεις. Μόνο ἔτσι μπορεῖ νά δικαιωθεῖ στά μάτια τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ἡ ὑπεράσπιση τῆς Δημόσιας Ἐπιχείρησης: πρῶτα πρέπει νά πειστοῦν ὅτι τό ἐθνικό μας συμφέρον εἶναι ὑπαρκτό καί μετρήσιμο, κι ὄχι ἕνα πρόσχημα γιά νά κρύβονται πίσω του οἱ κάθε λογῆς ἀπατεῶνες. Ὅ,τι δηλαδή οὕτως ἤ ἄλλως ἰσχύει καί σέ ὅλα τά ζητήματα…
