ΑΠΟΤΕΛΕΙ παράδοση στη χώρα να προσλαμβάνουν τα δημόσια έργα πολιτικό πρόσημο: Εκείνου που εξασφαλίζει μελέτες και κονδύλια, εκείνου που τα θεμελιώνει, εκείνου που τα τρέχει, εκείνου που τα αποδίδει. Και εκείνου που τα ολοκληρώνει: Η Πατρών – Κορίνθου θέλει ακόμα δουλειά.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ η πρόοδος που συντελέστηκε μέχρι σήμερα είναι ορατή και αξιοποιήσιμη. Μέσα στο 2017 υπολογίζεται ότι θα μπορούμε να καλύπτουμε τη διαδρομή μεταξύ Πάτρας – Αθήνας σε ένα δίωρο, με ασφάλεια και άνεση. Τούτο δεν αποτελεί μόνο κατάκτηση, αλλά και ικανοποίηση ζωτικού δικαιώματος για τους πολίτες της Αχαΐας και της Δυτικής Ελλάδας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ της στιγμής να αναλογιστούμε πόσοι και ποιοί δικοί μας άνθρωποι χάθηκαν σ’ αυτόν τον δρόμο. Αλλά και δεν μπορούμε, ούτε συγχωρούμαστε, να ξεχάσουμε ούτε έναν.
ΕΑΝ κΑΝΟΥμΕ μια αποτίμηση ευρύτερης εμβέλειας, θα διαπιστώσουμε ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι άξιο συγχαρητηρίων, θεραπεύοντας μια κατάφορη ανισότητα, με καθυστέρηση άνω των 25 χρόνων από τη στιγμή που το αίτημα άρχισε να μορφοποιείται και να θεμελιώνεται. Μας πήρε ένα τέταρτο του αιώνα, επειδή η περιοχή μας αξιολογήθηκε και αξιολογείται ως χαμηλότερης κατηγορίας. Αυτή τη διαβάθμιση δεν πρέπει να την αποδεχόμαστε αβασάνιστα. Η ανισότητα μεταξύ των περιφερειών δεν επιτρέπεται να αναπαράγει τον εαυτό της.
ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, παραμερίζουμε τις σκέψεις αυτές. Με την ελπίδα να τις ενεργοποιήσουμε αμέσως μετά τις πανηγύρεις, επιβεβλημένες ή βιαστικές ή πολιτικά αγχωμένες, ώστε να απαιτούμε επίσπευση στόχων. Επόμενοι σταθμοί: Απόδοση Φράγματος, ξεκίνημα Πατρών – Πύργου, υπόγεια διέλευση τρένου. Και κάτι που είχε πει ο Πρωθυπουργός για τον Πηνειό και τη Δ. Αχαΐα.
