Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης σε νέες περιπέτειες. Ο υπόγειος πόλεμος που βρισκόταν σε εξέλιξη εδώ και τρεις μήνες οδηγεί(;) τελικά σε αλλαγή διοίκησης, της ίδιας που πριν από μία εβδομάδα ακριβώς ανακοίνωνε στους δημοσιογράφους ότι εξόφλησε τους παραγωγούς και ότι η επόμενη χρονιά μπορεί να είναι ακόμη καλύτερη.
Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου με τα οποία επικοινώνησε η «Εφ.Συν.» αρνήθηκαν οποιοδήποτε σχόλιο τόσο επιβεβαίωσης όσο και διάψευσης της πληροφορίας που θέλει τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξη Χαρίτση, να έχει ζητήσει τηλεφωνικά τις παραιτήσεις όλων των μελών του διοικητικού συμβουλίου της ΕΒΖ.
Από πηγές σε υψηλό επίπεδο πληροφορούμαστε πως «βρισκόμαστε σε μια διαδικασία σε εξέλιξη, αναζητείται λειτουργικό σχήμα για να σταθεί η επιχείρηση στα πόδια της, να ανοίξει και το εργοστάσιο στις Σέρρες και να ρυθμιστούν υποθέσεις όπως τα 30 εκατομμύρια πρόστιμο από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και η αποπληρωμή του δανείου 160 εκατομμυρίων στην Πειραιώς. Οι πάντες είναι πλήρως ενήμεροι και το κόμμα στηρίζει αυτές τις επιλογές».
Τα ίδια με πέρσι
Η ένταση που σιγόκαιγε είναι εμφανής. Η επιχείρηση, σωστό χρυσωρυχείο που λεηλατήθηκε άγρια τις προηγούμενες δεκαετίες και έφτασε ένα βήμα πριν από το οριστικό κλείσιμο, είναι σήμερα κυριολεκτικά «νεκραναστημένη» κι αυτό προφανώς την κάνει θελκτικότερη.
Στις διαρροές πάνω στις οποίες χθες το απόγευμα στήθηκαν ουκ ολίγα σενάρια ήταν εμφανής η προσπάθεια υποτίμησης της διοίκησης του προέδρου Χρήστου Ρώσσιου και του διευθύνοντος συμβούλου Παντελή Μάνη.
Ο πόλεμος αυτός έχει μάλιστα τα ίδια χαρακτηριστικά και, επιπλέον, συμπτωματικά(;) εκδηλώνεται το ίδιο χρονικό διάστημα -πρώτη εβδομάδα Απριλίου- με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με πέρυσι: την παραίτηση του Γιώργου Λάντζα (πρόεδρος τότε της ΕΒΖ) και των μελών της διοίκησης, Κρίτωνα Τσικλιά και Πέτρου Γεμιντζή.
Πέρα πάντως από τις ικανότητες προέδρων, συμβούλων και μελών του συμβουλίου (τα οποία επιλέγονται και παύονται φυσικά από την κυβέρνηση), καθίσταται σαφές ότι υπάρχει χάσμα, όπως είχε σχολιάσει πριν από λίγο καιρό στέλεχος της εταιρείας «μεταξύ των αδέξιων και των πολύ… επιδέξιων».
Μάλιστα τα πράγματα είχαν κλιμακωθεί επικίνδυνα, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, καθώς κάποια στιγμή είχε εκτοξευτεί η αρκούντως προσβλητική φράση «ένας Σύρος πρόσφυγας θα μπορούσε να κάνει καλύτερα τη δουλειά».
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και αθώα για να μείνουν σε σχόλια προσωπικού επιπέδου. Εξάλλου, όπως συμβαίνει πάντα, μια νέα διοίκηση σαν κι αυτή που θα τοποθετηθεί κρίνεται με βάση τις επιτυχίες ή αποτυχίες της προηγούμενης.
Ο Χρήστος Ρώσσιος, όμως, ήταν μέχρι πριν από έναν μήνα ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ περιφέρεια Θεσσαλονίκης (χαρακτηρισμένος ως «σκληρός Συριζαίος») και η «παραίτησή» του από την ΕΒΖ θα δημιουργήσει πολιτικά απόνερα, αν δεν υπάρχουν ήδη στη σύγκρουση κομματικών και… τεχνοκρατών.
Απαιτείται ξεκαθάρισμα
Τα πράγματα σίγουρα πάντως χρειάζονται ξεκαθάρισμα με ειλικρίνεια, καθώς αν αληθεύει ότι υπάρχουν τεχνοκράτες που κομπάζουν πως «εμείς έχουμε πουλήσει εταιρείες σε όλο τον κόσμο», τότε θα πρέπει να εξηγήσουν με την ίδια καθαρότητα αν, πώς και γιατί πωλούνται τα εργοστάσια στη Σερβία τα οποία έχουν ήδη κέρδη 25 εκατομμύρια ευρώ, αλλά και το… θράσος να «κλέβουν» ήδη μερίδια αγοράς από αυτούς που ενδιαφέρονται να τα αγοράσουν.
