Γράφει η Δρ. Τζούλια Μισιτζή
Όταν ένα παιδί ή ένας έφηβος έχει διαγνωστεί με καρκίνο, αυτός ή αυτή, καθώς και οι γονείς, αναρωτιούνται συχνά τι έχουν κάνει για να συμβεί αυτό ή άν δεν έκαναν αυτό που έπρεπε για να το αποτρέψουν.
Παρά τη συνεχή και εντατική βασική και κλινική έρευνα για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι ακόμη σαφές τι προκαλεί ακριβώς τον καρκίνο σε παιδιά και εφήβους.
Ωστόσο, χάρη στη συνεχή και επιτυχημένη έρευνα έχουμε μάθει μέχρι σήμερα τα εξής:
Τα υγιή κύτταρα διαιρούνται (μίτωση). Ωριμάζουν και μαθαίνουν τα καθήκοντα και τις λειτουργίες τους (διαφοροποίηση). Γερνούν (γήρανση) και πεθαίνουν (απόπτωση / νέκρωση). Αυτές οι φάσεις της ζωής ενός υγιούς κυττάρου ελέγχονται από διάφορους μηχανισμούς στο κύτταρο και επίσης από σήματα από άλλα κύτταρα. Μαζί, αυτοί οι μηχανισμοί και τα σήματα λειτουργούν σαν ένα φυσικό εσωτερικό ρολόι, που καθορίζει τη διάρκεια ζωής κάθε κυττάρου. Ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν το εσωτερικό ρολόι ενός κυττάρου εξαντληθεί. Κατά συνέπεια, τα κύτταρα χωρίζονται ανεξέλεγκτα. Δεν ωριμάζουν σωστά και επομένως είναι δυσλειτουργικά. Δεν γερνούν σωστά και μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να πεθάνουν.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν δυσλειτουργίες στον κύκλο των κυττάρων, καθιστώντας την ανάπτυξη του καρκίνου μια πολύπλοκη διαδικασία πολλαπλών βημάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, η προέλευσή του μπορεί να έγκειται σε αλλαγές στη γενετική σύνθεση ενός κυττάρου, όπως γονίδια που φέρουν λανθασμένες πληροφορίες (μεταλλάξεις) ή χρωμοσώματα με γονίδια που λείπουν ή επιπλέον (χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις). Αυτές οι αλλαγές στα γονίδια και / ή τα χρωμοσώματα μπορούν να οδηγήσουν σε εξασθενημένες ή χαμένες λειτουργίες των πρωτεϊνών, οι οποίες συνήθως είναι υπεύθυνες για τη ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου, για την κατάλληλη σηματοδότηση από κύτταρο σε κύτταρο και επίσης για την αποκατάσταση γενετικής βλάβης.
Μια κληρονομική προδιάθεση για ανάπτυξη καρκίνου νωρίς στη ζωή έχει περιγραφεί σε συνδυασμό με συγκεκριμένα (σπάνια) γενετικά ελαττώματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από ορισμένες γονιδιακές μεταλλάξεις. Ωστόσο, ο καρκίνος δεν είναι κληρονομική ασθένεια.
Τα παιδιά δεν είναι ενήλικες. Επομένως, ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας διαφέρει από τον καρκίνο σε ενήλικες όσον αφορά τη συχνότητα, τον τύπο, τα βιολογικά χαρακτηριστικά και τις πιθανές αιτίες του. Ενώ η έκθεση σε διαιτητικούς, τρόπους ζωής και περιβαλλοντικούς παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη καρκίνου σε ενήλικες, μόνο μερικοί παράγοντες κινδύνου, όπως η ιοντίζουσα ακτινοβολία και η έκθεση μιας μητέρας σε ακτινογραφίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχουν αναγνωριστεί ως παράγοντες κινδύνου στα παιδιά. Αυτά αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος των περιπτώσεων.
Οι ερευνητές του καρκίνου της παιδικής ηλικίας έχουν στοιχεία, ότι τα πρώτα λίγα κύτταρα διαφόρων κακοηθειών, όπως όγκοι Wilms, νευροβλαστώματα, γεννητικά κύτταρα και ορισμένοι όγκοι του εγκεφάλου μπορεί να υπάρχουν ήδη κατά τη γέννηση.
Αυτό υποδηλώνει ότι ενδέχεται να έχουν ήδη συμβεί αλλαγές σε ορισμένα κύτταρα του σώματος στο έμβρυο. Ωστόσο, απαιτείται πολύ περισσότερη έρευνα για να περιγραφεί πλήρως και με ακρίβεια τι προκαλεί έναν συγκεκριμένο καρκίνο σε ένα παιδί. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις ότι ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας μπορεί να προκληθεί από την ανθρώπινη συμπεριφορά. Επομένως, η τρέχουσα κατάσταση γνώσης δεν επιτρέπει το συμπέρασμα, ότι εσείς ή το παιδί σας έχετε κάνει κάτι που μπορεί να προκάλεσε την ασθένεια. Αν και συναισθηματικοί και ψυχολογικοί παράγοντες, όπως εμπειρίες απώλειας ή προβληματικών σχέσεων, συζητούνται επανειλημμένα ως πιθανές αιτίες, δεν έχουν αποδειχθεί επιστημονικά ότι είναι αληθινοί.
Πηγη: healthyvoice.gr
