Η χώρα δεν έχει πλέον περιθώρια να στέκεται στο παρελθόν. Εστω και την ύστατη τούτη ώρα έχει ανάγκη από την ομοφωνία και τη σύμπραξη για να κάνει το επόμενο βήμα.
ΣΤΙΣ ΕΥΧΕΣ των ημερών κυριαρχεί η Ανάσταση του τόπου μας. Ανάσταση την οποία άλλος εστιάζει στα οικονομικά ζητήματα, άλλος στα κοινωνικά, άλλος στα πολιτικά, άλλος στα ψυχικά και άλλος την οραματίζεται ως ανάσταση του νεκρού νου και της νεκρής καρδιάς.
ΟΠΩΣ και να’ χει όλοι επιζητούμε μία Ανάσταση, όταν μάλιστα το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο και οι εξελίξεις μάλλον μας βυθίζουν στο μαύρο καλύπτοντας ακόμα και τις επίμονες προσπάθειες τα λαμπερού ήλιου της χώρας μας να περάσει μέσα από τις χαραμάδες και τις γρίλιες των παραθύρων και να σκορπίσει αισιοδοξία.
ΩΣΤΟΣΟ η ελπίδα υπάρχει και μας περιμένει. Περιμένει να ωριμάσουμε και να αποφασίσουμε ότι όλοι μαζί πρέπει να αγωνιστούμε για τη σωτηρία αυτού του τόπου.
ΜΕ ΠΡΩΤΟ το πολιτικό μας σύστημα το οποίο εξα- κολουθεί να αντιμετωπίζει με επιπολαιότητα και απερισκεψία τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας.
ΠΡΕΠΕΙ ο πολιτικός κόσμος με τα έργα του να πείσει του πολίτες για τις προθέσεις του ώστε να τον εμπιστευτεί ξανά. Στο σημείο που είμαστε πρέ- πει κάποιοι να «ματώσουν» από την αγωνία και την προσπάθεια της διάσωσης του τόπου.
ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ δεν υπάρχουν. Είτε ακολουθούμε το δρόμο της διάσωσης είτε της ολοκληρωτικής κα- ταστροφής. Οι πολίτες περιμένουν και είναι διαθέ- σιμοι, όπως άλλωστε κάνουν μέχρι σήμερα, να συ- νεισφέρουν σε αυτή την προσπάθεια με όσες δυνά- μεις τους έχουν πλέον απομείνει.
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ στέλνει το μήνυμα της ελπίδας για τη σωτηρία. Απομένει οι παραλήπτες να είναι διαθέσι- μοι να αγωνιστούν ώστε η ελπίδα αυτή όχι απλώς να παραμείνει ζωντανή αλλά να καρποφορήσει.
