Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ
Το πλεόνασμα δεν υπολογίζεται σε ταμειακή βάση, αλλά σε δημοσιονομική. Δηλαδή υπολογίζεται ως η διαφορά μεταξύ βεβαιωμένων εσόδων και δαπανών του προύπολογισμού, ανεξάρτητα με το αν θα εισπραχθούν ποτέ τα βεβαιωθέντα έσοδα ή αν θα πληρωθούν ποτέ οι προϋπολογισθείσες & εγκεκριμένες δαπάνες !!!
Έτσι, η πραγματικότητα των μνημονιακών πλεονασμάτων, όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων, από το 2010 μέχρι και σήμερα, συνοψίζεται στον πίνακα που ακολουθεί, ως εξής :
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ :
Μετά από 7 χρόνια δημοσιονομικών μνημονιακών θαυμάτων, θυσιών, περικοπών, κλπ, το συνολικό, ταμειακό αποτέλεσμα της ελληνικής οικονομίας, δλδ το πραγματικό, ανήλθε σε 175 Δις ευρώ συνολικού ταμειακού ελλείμματος (230-55=175), ενώ σε ότι αφορά το καθαρά δημοσιονομικό έλλειμμα (δημόσιο + ασφαλιστικά ταμεία) αυτό διαμορφώθηκε σε 85 Δις συνολικού ταμειακού ελλείμματος ([95+25] – [30+5]) !!!
Έτσι, όλες ανεξαιρέτως οι μνημονιακές κυβερνήσεις, σε αγαστή συνεργασία με τους δανειστές, δημιουργούν πλασματικά κατ’ ουσία πλεονάσματα, μέσα από την αέναη ανακύκλωση της δημιουργικής λογιστικής του κατά Σημίτη δημοσιονομικού ευαγγελίου, φορτώνοντας με την υπερφορολόγηση τους πολίτες με χρέη που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται ποτέ να τα εισπράξουν, τα οποία, με τη σειρά τους, με το αρνητικό κλίμα που δημιουργούν στην οικονομία, οδηγούν και τον ιδιωτικό τομέα στην αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση και τη γενικευμένη στάση πληρωμών. Έτσι φούσκωσε το ιδιωτικό χρέος με τα μνημόνια, από το 2010 μέχρι και σήμερα.
ΤΙ ΑΓΝΟΟΥΝ ΟΙ ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΩΝ
Ότι, πρωτογενές πλεόνασμα σε όρους μνημονίου είναι το πλεόνασμα χωρίς να προσμετρηθούν οι τόκοι που κάθε χρόνο πληρώνει το κράτος για δάνεια βάσει προϋπολογισμού. Δεν προσμετρούνται σε αυτό ούτε οι δαπάνες υποστήριξης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, πχ ανακεφαλαιοποίηση, ούτε οι δαπάνες για τόκους. Ο ορισμός του μνημονιακού πλεονάσματος δεν είναι σταθερός, αφού αποτελεί το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης και δανειστών.
Ότι, το Πρωτογενές πλεόνασμα γενικής κυβέρνησης σε ταμειακή βάση δεν περιλαμβάνει δοσοληψίες που «χρεώνονται» λογιστικά σε άλλα έτη (πχ ληξιπρόθεσμες οφειλές, έσοδα από ΕΕ αλλά τις ταμειακές ροές στο ευρύ δημόσιο) και ανακοινώνεται κάθε μήνα από το Γενικό Λογιστήριο.
Ότι, το Πρωτογενές πλεόνασμα κρατικού προϋπολογισμού σε ταμειακή βάση, ανακοινώνεται κάθε μήνα από το ΥΠΟΙΚ και δεν περιλαμβάνει το ευρύ δημόσιο, δηλαδή Νοσοκομεία, Ταμεία ΔΕΚΟ κλπ τα οποία τα χρόνια που πέρασαν είχαν και τις πιο μεγάλες αποκλίσεις. Ανάλογο περίπου πρωτογενές πλεόνασμα ανακοινώνει κάθε μήνα και η ΤτΕ.
Ότι, επειδή τα στοιχεία του πλεονάσματος/ελλείμματος είναι πάντα σε δημοσιονομική βάση, οι υποχρεώσεις του Δημοσίου καταγράφονται τη στιγμή που δημιουργούνται και όχι τη στιγμή που εκταμιεύονται, και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές εμφανίζονται την χρονιά που δημιουργήθηκαν, όχι την χρονιά που αποπληρώθηκαν.
Και ότι, έτσι, η καθυστέρηση πληρωμής των προμηθευτών του δημοσίου δεν επηρεάζει ποτέ το πλεόνασμα/έλλειμμα, όπως βλακωδώς ισχυρίζονται οι περισσότεροι των δήθεν ειδικών για τα δημοσιονομικά, όπως επίσης, η πληρωμή των φόρων, εισφορών, κλπ. δεν επηρεάζει ποτέ τις καταθέσεις του τραπεζικού συστήματος, αφού τα χρήματα που πληρώνουν οι πολίτες για φόρους, εισφορές, κλπ., εκταμιεύονται μόνον τραπεζικά και καταλήγουν πάντα σε καταθετικούς λογαριασμούς του δημοσίου και των ταμείων στις τράπεζες, με αποτέλεσμα, έτσι, το σύνολο των καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα να παραμένει αμετάβλητο.
