Κατά καιρούς ακούμε από κυβερνητικά χείλη τον όρο «Δίκαιη Ανάπτυξη» σε μια προσπάθεια τους να δημιουργήσουν κλίμα ευφορίας και αισιοδοξίας σε ένα λαό που επί σειρά ετών έχει μπει στην πρέσα της στέρησης, της κακομοιριάς, της δυστυχίας, της αβεβαιότητας και της απελπισίας.
Βέβαια, ο όρος «Δίκαιη ανάπτυξη» στις μέρες μας χρήζει και μιας ερμηνείας προκειμένου να μάθουμε τι περισσότερο προσθέτει στην «ανάπτυξη» ο προσδιορισμός «Δίκαιη» και παράλληλα αν υπάρχει και «Άδικη» ανάπτυξη και πως την ορίζουν οι λεκτικοί εφευρέτες των όρων.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε σαν ορισμό της «Ανάπτυξης» προσπάθειες που γίνονται από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα γιαεπενδύσεις, με παράλληλη δημιουργία θέσεων εργασίας, με ωφέλειες την παροχή μισθών, πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών, με κινητικότητα στο χώρο του εμπορίου από την ανάλωση μέρος των μισθών, με εργασιακό καθεστώς που το διέπουν νόμοι και κανόνες, με καλή ψυχολογία εργαζομένων και επιχειρηματιών.
Στις μέρες μας εμείς θα πρέπει κατά τα φαινόμενα να αυτοπροσδιορίσουμε τον ορισμό της «Δίκαιης Ανάπτυξης» σύμφωνα με τις καταστάσεις που ζούμε, όπως τις ζούμε.
Έτσι λοιπόν σαν «Δίκαιη ανάπτυξη» μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την ανάπτυξη που δημιουργείται από:
- Την κατάργηση των όποιων νόμων και κανόνων λειτουργούσαν σε όφελος των εργαζομένων.
- Την μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων επιστημόνων που αναγκάζονται να μεταναστεύουν στο εξωτερικό αφού η χώρα μας και οι γονείς τους έχουν καταξοδευτεί για να τους σπουδάσουν, προκειμένου οι ξένες χώρες να τους δεχτούν έτοιμους επιστήμονες για να εργαστούν για την δική τους ανάπτυξη.
- Τις αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και συντάξεων με αντίστοιχη μείωση της αγοραστικής αξίας των δικαιούχων και τη στέρηση κύκλου εργασιών από τον κλάδο του εμπορίου.
- Το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δίνουν στην αγορά εικόνα βομβαρδισμένης μεταπολεμικής πραγματικότητας.
- Την υποχρέωση των εργαζομένων (όσων εργάζονται) να εργάζονται για τρεις ή τέσσερις ώρες με μισθό που μάλλον για χαρτζιλίκι προσομοιάζει.
- Την πληρωμή μισθών και δώρων σύμφωνα με τους νόμους και στη συνέχεια με την χρήση μπράβων να απαιτείται η επιστροφή τους στον εργοδότη επειδή «έτσι του γουστάρει».
- Το (ξε)πούλημα κρατικής περιουσίας σε νταβατζήδες τοκογλύφους και την αποστέρηση σημαντικών πόρων και κυριαρχίας εθνικού ενδιαφέροντος.
- Την υπερφορολόγηση πάσης φύσεως επιχειρηματιών που όχι μόνο να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους με αποκλειστικό δικαιούχο τους νταβατζήδες του δημοσίου, αλλά να μπαίνουν μέσα πληρώνοντας επί πλέον από το απόθεμα τους (αν διαθέτουν).
- Να μπαίνεις σε δημόσιο νοσοκομείο και να αναγκάζεσαι να κουβαλάς μαζί σου τα κλινοσκεπάσματα και τα φάρμακα που θα χρειαστείς κατά τη νοσηλεία σου, ενώ παραμένει επισφαλές αν καταφέρεις να βγεις ζωντανός από την περιπέτεια σου χωρίς την έκθεση σου σε ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.
- Την αλόγιστη αύξηση των τιμών που καθιστούν την ζωή των πολιτών δύσκολη και στερημένη από τα βασικά αγαθά.
- Τον κομπασμό της κυβέρνησης για την επίτευξη σημαντικών πλεονασμάτων που οφείλονται στην λυσσαλέα φορολόγηση πολιτών έχουν δεν έχουν εισόδημα.
Μετά από όλα αυτά, προκειμένου να αποφεύγονται οι αυθαίρετες ή και λανθασμένες εκτιμήσεις, καλό και χρήσιμο θα είναι να ακούσουμε από κάποιο επίσημο δραγουμάνο, από κάποιον απ τους κηφήνες που καθορίζουν τις ζωές και τις τύχες μας, να βγει και να μας εξηγήσει με σαφήνεια τι σημαίνει επί τέλους ακριβώς ο όρος «Δίκαιη Ανάπτυξη» ώστε να μας λυθεί η απορία, για να πάψουμε και εμείς να πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις στη χώρα μας, δεδομένου ότι ο μεν Τσίπρας περιμένει να έλθουν οι επενδυτές, οι δε επενδυτές αντίθετα περιμένουν να φύγει ο Τσίπρας για να έρθουν.
