του system failure
Είδαμε το ίδιο έργο να παίζεται στις Αμερικανικές εκλογές. Τα κυρίαρχα μίντια προωθούσαν σιωπηλά τον Ντόναλντ Τραμπ ως τον ‘αντι-καθεστωτικό υποψήφιο’. Προσθέστε σε αυτό και την ακραία ρητορική του Ντόναλντ, σε πλήρη αντίθεση με τον ‘politically correct’ λόγο του πολιτικού κατεστημένου και ιδού: έχετε αμέσως μια τέλεια παγίδα για τους ψηφοφόρους.
Φαινόταν σαν να μη μπορούσε κανείς να σκεφτεί με μια πραγματικά κοινή λογική: πως είναι δυνατόν ένας δισεκατομμυριούχος που έκανε την περιουσία του μέσα στην οικονομία της φούσκας του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος να είναι ‘αντι-καθεστωτικός’; Και η μεγαλειώδης φάρσα αποκαλύφθηκε αμέσως μετά τις εκλογές.
Έτσι, ο ‘αντι-καθεστωτικός’ Ντόναλντ ουσιαστικά διόρισε την Goldman Sachs, χωρίς κανένα πρόσχημα και κανένα ενδοιασμό, να διοικήσει τις ΗΠΑ. Ο ‘αντι-καθεστωτικός’ Ντόναλντ υπέγραψε νόμο που απορρυθμίζει και πάλι την Γουόλ Στριτ, προκειμένου τα παράσιτα της χρηματοπιστωτικής μαφίας να συνεχίσουν να παίζουν τα παιχνίδια τους σε βάρος της πλειοψηφίας, όπως έγινε τόσες φορές στο παρελθόν και επέφερε μεγάλες οικονομικές κρίσεις. Ο ‘αντι-καθεστωτικός’ Ντόναλντ ευθυγραμμίστηκε αστραπιαία με την ατζέντα των νεοσυντηρητικών, βομβαρδίζοντας τη Συρία. Στην πραγματικότητα, ο ‘αντι-καθεστωτικός’ Ντόναλντ προχώρησε περισσότερο ακόμα και από την μαριονέτα του κατεστημένου, Μπαράκ Ομπάμα, προκαλώντας επικίνδυνα παιχνίδια πολέμου στον Ειρηνικό. Ο ‘αντι-καθεστωτικός’ Ντόναλντ διατήρησε τις Αμερικανικές δυνάμεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν και διατήρησε τις Αμερικανικές παρεμβάσεις σε Υεμένη και αλλού.
Έτσι, η κωμωδία που στήθηκε από το παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο καθεστώς, επαναλήφθηκε αυτή τη φορά στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των πρόσφατων προεδρικών εκλογών. Τα κυρίαρχα μίντια, ακόμα και τώρα, μιλάν για κατάρρευση του πολιτικού κατεστημένου, ωστόσο δεν θα πουν ποτέ ότι ο ‘ανεξάρτητος κεντρώος’, Εμμανουέλ Μακρόν, είναι στην ουσία αυτό ακριβώς που θέλει το κατεστημένο. Μια απολιτίκ τεχνοκρατική μαριονέτα που έχει και την συγκατάθεση της λαϊκής ψήφου. Ένας τραπεζίτης των Ρόθτσαϊλντ που θα αναλάβει τα ηνία της Γαλλίας. Πρόκειται για καθολική νίκη του κατεστημένου.
Καθώς έβλεπαν τα ποσοστά τους να κατακρημνίζονται, οι δύο πολιτικές οικογένειες που υπηρέτησαν το κατεστημένο για δεκαετίες στην Ευρώπη, δηλαδή οι Σοσιαλδημοκράτες και Λαϊκή Δεξιά, υπήρχε ο “κίνδυνος” να παρεκκλίνουν από την νεοφιλελεύθερη ατζέντα, προκειμένου να προσελκύσουν και πάλι ψηφοφόρους και να ξαναχτίσουν την εκλογική τους βάση. Έτσι, την κατάλληλη στιγμή, οι ελίτ του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος έβγαλαν τους καινούργιους λαγούς απ’τα καπέλα. Στις ΗΠΑ, τα ονόματα των λαγών ήταν Ντόναλντ Τραμπ και Χίλαρι Κλίντον. Μαντέψτε τα ονόματα των λαγών στη Γαλλία. Ακριβώς: Εμμανουέλ Μακρόν και Μαρίν Λεπέν!
Ασφαλώς ο Μακρόν αποτελεί την πρώτη επιλογή του κατεστημένου. Όχι μόνο έρχεται απευθείας από τα σπλάχνα της τραπεζικής βιομηχανίας η οποία βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των χρηματοπιστωτικών ελίτ, αλλά είναι και η προσωποποίηση του νέου μοντέλου διακυβέρνησης που προωθείται από το νεοφιλελεύθερο καθεστώς. Ένας νέος τεχνοκράτης χωρίς πολιτικό κόμμα. Μια μεταμοντέρνα απολιτίκ φιγούρα, εντελώς συμβατή με τις νεότερες γενιές που γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν με βάση την απολιτίκ κουλτούρα, η οποία χτίστηκε από το καθεστώς κυρίως τις τελευταίες περίπου τέσσερις δεκαετίες.
Αν το παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο καθεστώς είναι το Μάτριξ στο οποίο ζούμε, ο Μακρόν είναι σίγουρα μια αναβαθμισμένη έκδοση του Πράκτορα Σμιθ.
Και είναι κάπως αστείο να βλέπεις την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία να προωθείται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας ως η πλέον ‘ορθολογική’, ωστόσο, χρησιμοποιεί ενός είδους ανεστραμμένη λογική για να ξεγελάσει τις μάζες. Έτσι, ένας δισεκατομμυριούχος προωθείται ως ‘αντι-καθεστωτικός’ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί το κατεστημένο καταρρέει στη Γαλλία, αλλά, αυτό που προωθείται ως το ‘νέο’, ουσιαστικά υπηρετεί καλύτερα το ίδιο το κατεστημένο!
Αυτό το βάρβαρο καθεστώς είναι έτοιμο να τραβήξει τη σκανδάλη ενάντια σε οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με τη βασική του επιλογή. Ο Αριστερός ηγέτης, Ζαν-Λυκ Μελανσόν, θα πρέπει επομένως να δηλώσει ότι υποστηρίζει τον Μακρόν στο δεύτερο γύρο, αλλιώς τα μίντια θα τον ‘σταυρώσουν’, κατηγορώντας τον έμμεσα ότι βοηθάει τη Λε Πεν. Οι υποκριτές του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος θα προχωρήσουν σε ένα ψυχολογικό ‘μπούλινγκ’ εναντίον του, λέγοντας ότι ενισχύει τον φασισμό, παρόλο που η Λε Πεν είναι δική τους εφεδρεία. Το διαπιστώσαμε αυτό και στην Ελλάδα από διάφορους νεοφιλελεύθερους παπαγάλους που βάλθηκαν αμέσως να τον στιγματίσουν επειδή δεν πήρε καθαρή θέση υπέρ του Μακρόν, λες και ενδιαφέρονται δήθεν για τη δημοκρατία. Αυτό εξηγεί και τη στάση του Μπέρνι Σάντερς στις ΗΠΑ, ο οποίος αναγκάστηκε να δηλώσει ότι υποστηρίζει τη Χίλαρι Κλίντον μετά την ήττα του στα προκριματικά, λόγω του βρόμικου πολέμου εναντίον του από το ίδιο το Δημοκρατικό κόμμα, όπως αποκάλυψαν οι διαρροές μέσω WikiLeaks.
Ο χειρότερος εφιάλτης για τους νεοφιλελεύθερους υποκριτές και τους παπαγάλους τους στη Γαλλία, στην Ελλάδα, αλλά και παντού στην Ευρώπη, θα ήταν να δουν τον Μελανσόν στο δεύτερο γύρο κόντρα στη Λε Πεν. Και αυτό γιατί θα έπρεπε αναγκαστικά να υποστηρίξουν την εφεδρεία τους ενάντια στον Μελανσόν για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και άρα, να εκτεθούν πλήρως. Παρόλα αυτά, απαιτούν από τον Μελανσόν να στηρίξει τον Μακρόν στο δεύτερο γύρο κατά της Λε Πεν, επειδή δήθεν κόπτονται για τη δημοκρατία και δεν θέλουν να δουν τους νεο-φασίστες στην εξουσία. Για τέτοιους άθλιους υποκριτές μιλάμε.
Ομοίως, όταν το κατεστημένο στις ΗΠΑ διαπίστωσε με τρόμο, ότι ο Μπέρνι Σάντερς μπορούσε να κερδίσει τον Τραμπ με πολύ άνεση και με σημαντική διαφορά σε σχέση με την Χίλαρι Κλίντον, κατάλαβε ότι έπρεπε να τον ξεφορτωθεί. Ήταν πολύ πιο εύκολο να το κάνει στα προκριματικά των Δημοκρατικών, μέσα σε ένα άδικο και αντιδημοκρατικό σύστημα, όπου οι μεγαλοεκλέκτορες είναι αυτοί που καθορίζουν ουσιαστικά το αποτέλεσμα και όχι οι ψήφοι των οπαδών του κόμματος. Δεν θα ρίσκαραν να αφήσουν τον Σάντερς να φτάσει ως την τελική μάχη απέναντι στον Τραμπ, με την προσοχή σχεδόν όλου του πλανήτη στραμμένη σ’αυτή την αναμέτρηση για το προεδρικό χρίσμα.
Άρα, ακόμα και αν η Λε Πεν κερδίσει στο δεύτερο γύρο, είναι και αυτή απλά μια εφεδρεία του κατεστημένου, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Ιστορικά, η ακροδεξιά πάντα αποτελούσε τη λύση έκτακτης ανάγκης του κατεστημένου, όταν τα πράγματα στράβωναν.
Άρα τελικά, το κατεστημένο κατάφερε και πάλι να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους, αυτή τη φορά στη Γαλλία. Με τον Εμμανουέλ Μακρόν και τη Μαρίν Λεπέν στον τελικό των προεδρικών εκλογών, η νίκη του είναι απόλυτα εξασφαλισμένη.
Σχετικά:
