Πόσο “λίγη” έκαναν την “ακροδεξιά” ή αλλιώς όταν η νεωτερικότητα βαφτίστηκε “ακροδεξιά”

Θα έχετε παρατηρήσει ασφαλώς  ότι όταν οι διάφοροι δημοσιογράφοι, αναλυτές, πολιτικοί και κάποιοι παρλαπίπες καθηγητές πανεπιστημίων, αναφέρονται σε πολιτικούς όπως η Μαρίν Λε Πεν  ή  ο Νόρμπερτ Χόφερ, τους αποκαλούν ακροδεξιούς. Δεν βρέθηκε λοιπόν ούτε ένα από αυτά τα “φωτισμένα” μυαλά που κάθε ημέρα φλυαρούν στις τηλεοράσεις, να κάνει μία απλή ερώτηση στην ομήγυρη του: «Μπορείτε, παρακαλώ, να μου πείτε, με ακρίβεια, τους λόγους για τους οποίους αποκαλείτε ακροδεξιούς αυτούς τους πολιτικούς;»

Ουδέποτε τα αυτιά μου άκουσαν αυτή την ερώτηση. Ας δούμε λοιπόν, σε γενικές γραμμές, τι δεν πρεσβεύουν αυτοί και άλλοι παρόμοιοι πολιτικοί, που το σύστημα βαφτίζει ακροδεξιούς.

Α) Τοποθετούνται ενάντια στον κοινοβουλευτισμό και την αστική δημοκρατία; Όχι
Β) Εναντιώνονται στην καπιταλιστική οικονομία; Όχι.
Γ) Μήπως θέλουν να θεσπίσουν νόμους φυλετικής καθαρότητας; Όχι.

Τότε γιατί τους αποκαλούν ακροδεξιούς; Μπορείτε να μου λύσετε αυτό το αίνιγμα; Ας δούμε λοιπόν σε τι διαφέρουν οι θέσεις τους από αυτές των άλλων κομμάτων και εν γένει από το υπόλοιπο σύστημα, ώστε να καταλήξουμε γιατί  τους αποκαλούν ακροδεξιούς.
Τα κόμματα αυτά  δεν θέλουν την ασύδοτη μετανάστευση, δεν δέχονται την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως είναι σήμερα, δεν συμφωνούν με τον γάμο των ομοφυλοφίλων και άλλου τέτοιου είδους δικαιωμάτων, επιθυμούν έναν μερικό προστατευτισμό στην οικονομία, στηρίζουν τις οικονομικά χαμηλές τάξεις, θέλουν να διατηρήσουν την  πολιτισμική ταυτότητα της χώρας τους και την εθνική τους ανεξαρτησία. Αυτά δεν είναι τα πιστεύω τους; Μήπως κάνω λάθος;

Ποιο εγχειρίδιο πολιτικής επιστήμης, συγγνώμη πολύ είπα, ποιός αναλυτής  που είναι καλά στα μυαλά του, θα εντάξει αυτά τα πιστεύω στην ακροδεξιά; Με άλλα λόγια, όποιος δεν θέλει μετανάστες στην πατρίδα του, όποιος δεν θέλει οι γκει να υιοθετούν παιδία, όποιος δεν θέλει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντάσσεται πολιτικά στην ακροδεξιά;

Ναι αγαπητοί φίλοι εκεί φθάσαμε! Δηλαδή εμείς οι πραγματικοί Δεξιοί (“ακροδεξιοί” για το σύστημα) πρέπει να ντρεπόμαστε να αποκαλούμαστε με αυτό τον όρο (ακροδεξιοί) γιατί μας… περιορίζει, μας μικραίνει!  Τόσο “λίγη” έκαναν την ακροδεξιά!

Τελικά, οι παραδοσιακοί Δεξιοί (“ακροδεξιοί”) όταν δεν μιλάμε μεταξύ μας αλλά παρουσιαζόμαστε στο ευρύτερο κοινό, πως θα πρέπει να αποκαλούμε από εδώ και εμπρός τον εαυτό μας; Αν πούμε ότι είμαστε “ακροδεξιοί” ο κόσμος θα νομίσει ότι είμαστε σαν τη Λε Πεν ή σαν τον Καρατζαφέρη ή σαν κάτι παρόμοιους, άρα πως θα πρέπει να ονομαστούμε; Δεξιοί στο τετράγωνο; Υπερδεξιοί; Συμπαντικοί Δεξιοί; Υπέρ-κόσμιοι  Δεξιοί; Πέστε μου εσείς να καταλάβω κι εγώ!

Τι πραγματικά συμβαίνει; Μα είναι απλό: βάφτισαν την νεωτερικότητα ακροδεξιά: δηλαδή όσοι άνθρωποι ζουν και σκέπτονται όπως ζούσαν και σκέπτονταν οι άνθρωποι μέχρι το 1960-1970,  εντάσσονται πλέον στην άκρα δεξιά. Το διανοείσθε; Συνειδητοποιείτε τι συμβαίνει; Έτσι λοιπόν, οι  πατέρες μας, οι μάνες μας, οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας, οι θείοι μας, είναι όλοι ακροδεξιοί. Στα νεκροταφεία όλης της χώρας πρέπει να ανεγερθούν… σημαίες με τη σβάστικα!

Οπότε διερωτώμαι, αυτούς που αγαπούν το Μεσαίωνα και την προ της Γαλλικής Επαναστάσεως εποχή πως θα τους αποκαλούν; Δεξιά Στοιχειά; Δεξιά φαντάσματα; Δεξιούς του  Άδη;

Στις 7 Μαΐου διεξάγεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Γαλλία. Οι δυνάμεις της παρακμής και της αποσύνθεσης δεν μπόρεσαν να “συγκρατηθούν” και  εκδηλώθηκαν δημοσίως: 7 μασονικές στοές υπέγραψαν μία “Ρεπουμπλικανική  έκκληση”, ώστε οι Γάλλοι να μην ψηφίσουν τη Λε Πέν. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη, σε τελική ανάλυση  τα  πράγματα γίνονται  πιο ξεκάθαρα  κάθε  ημέρα. Έτσι δεν θα χρειαζόμαστε πλέον εμείς οι “συνωμοσιολόγοι”.

Η  “Ρεπουμπλικανική  έκκληση” υπογράφεται από τις ακόλουθες στοές: Grand Orient de France (GODF), la Fédération française du Droit Ηumain (FFDH), la Grande Loge féminine de France (GLFF), la Grande Loge féminine de Memphis Misraïm (GLFMM), la Grande Loge mixte universelle (GLMU),  la Grande Loge mixte de France (GLMF) και la Grande Loge des cultures et de la spiritualité (GLCS).

Η αριστερά επίσης τάχθηκε υπέρ του E. Macron επιβεβαιώνοντας έτσι τη ρήση του O. Spengler ότι «Η αριστερά παίζει πάντα το παιχνίδι του μεγάλου κεφαλαίου. Μερικές φορές χωρίς καν να το γνωρίζει». Και  φυσικά στην παρεούλα προστέθηκαν και οι μουσουλμάνοι. Όπως γράφει η Figaro:  «Το Μεγάλο Τέμενος του Παρισιού καλεί τους μουσουλμάνους να ψηφίσουν μαζικά Macron. Το γαλλικό Συμβούλιο της μουσουλμανικής λατρείας (CFCM) θα κάνει την ίδια έκκληση στο δεύτερο γύρο, με δεδομένη την έκτακτη κατάσταση».

Μαρίν Λε Πεν λοιπόν εναντίον Rothschild (=Emmanuel Macron), δηλαδή βάσει του παραπάνω άρθρου, οι γονείς μας και οι παππούδες μας εναντίον του Rothschild. Όλη η καθεστηκυία τάξη της Ευρώπης (και της Ελλάδος) υποστηρίζει Rothschild  και εναντιώνεται στη Λε Πεν. Ποιος θα νικήσει; Ο  παππούς  ή  ο Rothschild;  Ίδωμεν…

Τώρα θα ήθελα να κάνω μερικές διευκρινήσεις πάνω σε ένα άλλο θέμα. Εάν εκλεγεί η Λε Πεν, όταν αναλάβει την εξουσία είναι πιθανόν να κάνει στροφή 180 μοιρών (όπως έκανε ο Τραμπ) και να ξεχάσει πολλά από αυτά που υποστήριζε πριν. Το σύστημα έχει τεράστιες δυνατότητες πιέσεων, εκβιασμών, εναλλακτικών. Όπως είδαμε και με τον Τραμπ τον κτύπαγαν “μια στο καρφί και μια στο πέταλο” μέχρι τελικής συμμόρφωσης. Εντός του δημοκρατικού αστικού συστήματος δεν γλυτώνεις.

Εάν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε κάποιος μπορεί εύλογα να διαρωτηθεί το εξής: αφού το σύστημα γνωρίζει ότι μπορεί να ελέγξει ακόμη και τους πολιτικούς με δεξιά ρητορική, γιατί στις εκλογές στρέφεται εναντίον τους με τόσο φανατισμό;. Η απάντηση είναι απλή. Πρώτον, διότι δεν θέλει να διακινδυνεύει τίποτα, επιθυμεί τον απόλυτο έλεγχο και προβλεψιμότητα. Κατά δεύτερον, διότι ανεξαρτήτως εάν τελικά θα θέσει τον αντι-συστημικό πολιτικό υπο τον έλεγχο του, δεν θέλει με κανένα τρόπο οι πολίτες να δουν ότι μία μη “πολιτικά ορθή” ρητορική επιβραβεύεται εκλογικά, γιατί έτσι θα πάρουν θάρρος και θα αποκτήσουν  μία  μη  “πολιτικά ορθή” νοοτροπία. Αυτό φοβάται μόνον.

Μία επαναπαρουσίαση  των δυνάμεων που τάχθηκαν εναντίον της Λε Πεν θα είναι νομίζω διαφωτιστική: Οι μασόνοι, οι αριστεροί, οι φιλελεύθεροι, οι  μουσουλμάνοι. Βρε, σαν κάτι να μου θυμίζουν όλα αυτά…

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου