Η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας των Άγγλων να οδηγήσουν την χώρα τους έξω από τον έλεγχο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της ηγεμονίας των Γερμανών, δημιουργεί για την Ελλάδα μια μοναδική ευκαιρία. Όχι βέβαια την ουτοπική αναφορά περί εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά τη δυνατότητα τροποποίησης σε μια καταστροφικής βασικής δέσμευσης που έχουν αποδεχτεί τα συστημικά κόμματα. Του πλέον απεχθούς όρου που έχουν υπογράψει. Αυτού της εφαρμογής του Αγγλικού Δικαίου για όποια πιθανή διαφωνία ή παρασπονδία, επί της συμφωνία, τυχόν υπάρξει.
Είναι μια παραδοχή λαιμητόμος που επεβλήθη για να μην μπορούμε ούτε να σκεφτούμε την πιθανότητα αντίθεσης στα μέτρα και τις διασφαλίσεις που ζητάνε.
Όμως, όταν το πολιτικό σύστημα της χώρας, υπέγραφε ένα τόσο δυσμενή όρο, η Μεγάλη Βρετανία ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το Αγγλικό Δίκαιο ήταν Δίκαιο ενός κράτους μέλους. Είχε λοιπόν μια (έστω και μικρή) νομιμοποιητική βάση, η επιβολή του.
Τώρα, μετά την απομάκρυνση της Αγγλίας από αυτό που ονομάζουν Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργείται ένα πολιτικό παράδοξο. Η όποια διαφορά μας με τους δανειστές, να μην εκδικάζεται από τον κορυφαία θεσμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αλλά να οδηγείται προς επίλυση στα δικαστήρια ενός κράτους, εκτός Ε. Ε. που, το ίδιο, αρνείται την εξουσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Όπως διαβάζουμε «Σύμφωνα με δημοσίευμα της Telegraph, οι ηγέτες των 27 χωρών της ΕΕ υπέδειξαν στη May πως δεν θα υπάρξει συμφωνία για τα δικαιώματα των πολιτών της ΕΕ αν δεν αποδεχθεί η Βρετανίδα πρωθυπουργός ότι το Ευρωδικαστήριο θα αποφασίζει για τις διενέξεις».
Δημιουργήθηκε λοιπόν το αναγκαίο προηγούμενο, σε πολύ στέρεα βάση, για να ζητήσει και η Ελλάδα το ίδιο ακριβώς στάτους. Να αποφασίζει δηλαδή για τις διενέξεις μας με τις δανείστριες χώρες, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Είναι μια μοναδική ευκαιρία αλλαγής του στάτους των συμφωνιών, που θα επιφέρει άμεσα την καλύτερη αποδοχή των όποιων λογικών αιτημάτων, όπως:
* η απόρριψη βασικών προβλέψεων της εργαλειοθήκης του ΟΑΣΑ,
* της υποχρέωσης για πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 3,5%,
* της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων και του ποσού των οφειλομένων.
Χρειάζεται όμως κάτι που δεν φαίνεται να διαθέτουμε. Πολιτικούς που να πονούν αυτόν τον λαό και να αγωνίζονται για να υπάρχει μέλλον στην ιστορία των Ελλήνων. Πολιτικούς με φαντασία, με διεκδικητικότητα και φυσικά …ελεύθερους δεσμεύσεων.
Η ακύρωση της ρήτρας Αγγλικού Δικαίου μπορεί ΤΩΡΑ να επιτευχθεί.Και αφού, ως γνωστόν, «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», ας κάνουμε την αρχή.
Θα βρεθεί ένα πολιτικό κόμμα να το θέσει; Θα βρεθεί ένα πολιτικό κόμμα να το κάνει προεκλογική εξαγγελία; Θα βρεθεί ένα κόμμα που θα μελετήσει και θα παρουσιάσει από του βήματος της Βουλής τις υπαρκτές δυνατότητες επιτυχίας και, κυρίως, τις θετικές συνέπειες που θα υπάρξουν αν το διεκδικήσουμε;
γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
