Από τον
Νίκο Σταματάκη*
[email protected]
Εμφύλιος» πόλεμος έχει ξεσπάσει στην Αμερική -μέχρι στιγμής περιορισμένος στην Ουάσινγκτον-, όπου το «βιομηχανικό-στρατιωτικό» κατεστημένο, με μοχλούς τις μυστικές υπηρεσίες και τα συστημικά ΜΜΕ, έχει ορκιστεί να απαλλαγεί από τον ανεπιθύμητο πρόεδρο Τραμπ με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο. Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο εμφύλιος δεν θα μεταφερθεί στους δρόμους… Θα επιχειρήσουμε συνοπτικά να βγάλουμε την αλήθεια μέσα από την ομίχλη της παραπληροφόρησης. Η αλήθεια συνήθως είναι απλή και ευνόητη, ενώ το ψέμα συγχέει και περιπλέκει.
Ερώτημα 1ο: Είχε νομικό δικαίωμα και δίκαιο ο Τραμπ να απολύσει τον Τζέιμς Κόμι, διευθυντή του FBI;
Ασφαλέστατα και είχε! Ως πρόεδρος της χώρας έχει τη δικαιοδοσία να προσλαμβάνει και να απολύει όλους τους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους κατά την κρίση του. Ορισμένοι -κυρίως στο Δημοκρατικό Κόμμα- έθεσαν ερωτήματα σχετικά με τη στιγμή της απόφασης του Τραμπ (λίγες ώρες πριν από την επίσημη επίσκεψη του Ρώσου ΥΠΕΞ κ. Λαβρόφ). Αλλά ο Κόμι είχε δημιουργήσει ανείπωτα προβλήματα και η αντικατάστασή του είχε επανειλημμένα ζητηθεί και από τα δύο κόμματα με έμφαση. «Ο Κόμι εξυπηρετεί τον Κόμι» σχολίασε σοφά κάποιος. Κανένα πολίτευμα δεν αντέχει την ύπαρξη συνεχούς ανάκρισης από τον διοικητή μιας μυστικής υπηρεσίας, που «το παίζει» κυρίως εκπρόσωπος Τύπου με σχεδόν εβδομαδιαίες συνεντεύξεις.
Ερώτημα 2ο: Ζήτησε ο Τραμπ από τον κ. Κόμι να σταματήσει την έρευνα για το θέμα των σχέσεων της εκστρατείας του με τη Ρωσία;
Ολα τα στοιχεία λένε «όχι». Ο Τραμπ απλώς υπέδειξε σε φιλικό τόνο ότι «ο Φλιν είναι καλός άνθρωπος και πρέπει να του επιδειχθεί κάποια επιείκεια». Εάν υπήρχε σοβαρό θέμα «παρεμπόδισης της έρευνας», τότε ο διοικητής του FBI θα όφειλε να το καταγγείλει αμέσως. Η επερχόμενη κατάθεση του κ. Κόμι σε επιτροπή του Κογκρέσου πιθανότατα θα εγείρει μεγαλύτερο πρόβλημα παρέμβασης στη Δικαιοσύνη από τον πρώην πρόεδρο Ομπάμα: Την άνοιξη του 2016, ο Ομπάμα είχε σαφέστατα παρέμβει υπέρ της Χίλαρι με κινήσεις και δηλώσεις του, λέγοντας ότι «η χρήση ιδιωτικών υπολογιστών για το e-mail της δεν έδειχνε πρόθεση βλάβης του εθνικού συμφέροντος»! Αλλά ο νόμος δεν απαιτεί πρόθεση… Και ο κ. Κόμι υπάκουσε στις υποδείξεις Ομπάμα και δεν συνέχισε την έρευνα…
Ερώτημα 3ο: Τι έχει μέχρι στιγμής αποδώσει η έρευνα για τις σχέσεις της εκστρατείας Τραμπ με τη Ρωσία;
Απολύτως τίποτα. Κάποιες προηγούμενες «λομπιστικές» σχέσεις των Φλιν και Μάναφορτ (πρώην διευθυντής της εκστρατείας Τραμπ) δεν μπορούν να αρθούν στο ύψος των απαιτήσεων του νόμου για παράνομες πράξεις. Ολη η πολιτική ελίτ της Ουάσινγκτον ασχολείται με «λόμπι». Αν αυτού του είδους οι κατηγορίες ήταν βάσιμες, τότε δεν θα έμενε άνθρωπος στην αμερικανική πρωτεύουσα να αναλάβει δημόσια θέση… Τις καλύτερες -και οικονομικά αποδοτικότερες- σχέσεις με τους Ρώσους τις είχε ο αδελφός του (ομογενούς) διευθυντή της εκστρατείας της Χίλαρι, Τζον Ποντέστα.
Ερώτημα 4ο: Αποκάλυψε πράγματι πολύτιμα μυστικά ο Τραμπ στη συνάντηση με τη ρωσική αντιπροσωπία;
Πιθανότατα όχι. Εκείνο που λέγεται ότι αποκάλυψε είναι γνωστό εδώ και πολλές εβδομάδες και έχει να κάνει με την απαγόρευση των φορητών υπολογιστών στις πτήσεις από Μ. Ανατολή, επειδή οι ισλαμιστές φαίνεται ότι έχουν σχέδια. Ισως να αποκαλύφθηκε η χώρα προέλευσης της πληροφορίας (Ισραήλ), αλλά αυτό σίγουρα δεν ήταν νέο ούτε για τους Ρώσους ούτε για τους ίδιους τους ισλαμιστές – που ασφαλέστατα έχουν ήδη εξολοθρεύσει τον «διεισδύσαντα» προδότη… Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος είχε κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τις πληροφορίες με όποιον τρόπο ήθελε για να δελεάσει, απειλήσει ή και να εκμαιεύσει τη συνεργασία των Ρώσων.
Ερώτημα 5ο: Ποιοι, επιτέλους, αφήνουν να διαρρεύσουν λεπτομέρειες για τις επαφές του προέδρου Τραμπ;
Προφανώς πρόκειται για εγκάθετους του «συστήματος» στον Λευκό Οίκο, άριστα διασυνδεδεμένους, από τη μια, με τις μυστικές υπηρεσίες και, από την άλλη, με τα συστημικά ΜΜΕ («N.Y. Times», «Washington Post», NBC, CBS, ABC, CNN, MSNBC κ.λπ.). Ηδη, πριν από την ορκωμοσία του Τραμπ, οι άνθρωποι του συστήματος μιλούσαν για «impeachment» (νομική καταγγελία). Και, από τις πρώτες κιόλας μέρες, οι ίδιοι άφηναν να διαρρέουν στον Τύπο λεπτομέρειες για τις τηλεφωνικές επαφές του με τους ηγέτες του Μεξικού και της Αυστραλίας. Πρόκειται ασφαλώς για ποινικό αδίκημα, επειδή απαγορεύεται αυστηρά σε ομοσπονδιακούς υπαλλήλους να δημοσιεύουν κρατικά απόρρητα. Αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται να ερευνήσει αυτή την ποινική πράξη, καθώς ο φακός των «εκπορνευμένων» ΜΜΕ εστιάζει στον Τραμπ.
Ερώτημα 6ο: Τι ρόλο θα παίξει ο ειδικός ανακριτής Ρόμπερτ Μούλερ, που μόλις διορίσθηκε από τον υφυπουργό Δικαιοσύνης για να συνεχίσει την έρευνα στο θέμα των σχέσεων της εκστρατείας Τραμπ με τη Ρωσία;
Ο κ. Μούλερ είναι πρώην διευθυντής του FBI και χαίρει γενικής εκτίμησης. Συνήθως τέτοιου είδους γενικοί ανακριτές, με το να σκαλίζουν υποθέσεις, καταλήγουν να δικαιολογούν τον ρόλο τους με την καταδίκη ορισμένων, έστω για μικρότερα ή άσχετα αδικήματα. Προκαλούν επίσης γενική παράλυση στο κυβερνητικό έργο. Η ελπίδα είναι ότι ο κ. Μούλερ θα επιλέξει να ξεκαθαρίσει σύντομα το ζήτημα και ότι η παρουσία του θα ηρεμήσει τα πράγματα, αναγκάζοντας τα ΜΜΕ να σταματήσουν την οχλαγωγία.
Ερώτημα 7ο: Εχει ο πρόεδρος Τραμπ ευθύνη για το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η προεδρία του;
Ασφαλώς, επειδή δεν συμμάζεψε το ασυγκράτητο «εγώ» του και επέλεξε να συνεχίσει να μιλά καθημερινά για οποιοδήποτε θέμα τού πετούσαν ως «δόλωμα» οι ορκισμένοι εχθροί του. Επέλεξε να μην ακούσει τις συμβουλές των εξαίρετων συμβούλων του. Αντί να διοικεί από την αφάνεια, όπως θα μπορούσε άριστα να πράξει, ερχόταν σε συνεχή επαφή με τον Τύπο. Εδειξε επίσης ελλιπή προσοχή στις λεπτομέρειες, ειδικά στην περίπτωση του νομοσχεδίου για την Υγεία. Αλλά τα περισσότερα από τα παραπτώματά του έχουν σχέση με τον εγωκεντρικό χαρακτήρα του και την απειρία του στην «πολιτική κουλτούρα». Και τα δύο ήταν απολύτως γνωστά στους ψηφοφόρους που τον εξέλεξαν πρόεδρο της χώρας. Οι πολίτες είχαν να διαλέξουν μεταξύ ενός φανερά διεφθαρμένου υποψηφίου (Χίλαρι) και ενός εγωπαθούς και άπειρου.
Μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ο Τραμπ δεν διέπραξε κανένα αδίκημα. Η υπονόμευσή του αποτελεί νόθευση της λαϊκής βούλησης και ισοδυναμεί με πραξικόπημα εναντίον του πολιτεύματος. Αλλά η παραμονή του στην προεδρία είναι πλέον υπό αίρεση. Θα καταφέρει, άραγε, να αποφύγει για ακόμα μία φορά τον «νόμο της βαρύτητας» και να σταθεί όρθιος απέναντι στις επιθέσεις; 
Νέα Υόρκη, 18 Μαΐου 2017
*Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη [email protected]
