Σκόπια και σκοπιμότητες

Ηταν την εποχή του 1944 που ο Τίτο «αναδομούσε» τη Γιουγκοσλαβία. Ταυτόχρονα οραματιζόταν και την επέκτασή της ως τις ακρογιαλιές του Αιγαίου.

Είχε ένα μεγαλοφάνταστο (όραμα) εγχείρημα: Το ανύπαρκτο «Μακεδονικό ζήτημα».

Βάφτισε έτσι την περιοχή των Σκοπίων- με το άστε- ντούε- «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αφού η ονομασία αυτή, του πρόσφερε το εφαλτήριο για την εξάπλωση σ’ όλη την περιοχή της αρχαίας χώρας των «Μακεδόνων».

Ο Εντουαρντ Στετίνιους, υπουργός, τότε, των ΗΠΑ, ανησύχησ για την προπαγάνδα του Τίτο. Γιατί προσπάθησε να δημιουργήσει αυτόνομη (κομμουνιστική) Μακεδονία.

Εστειλε στις αρμόδιες προξενικές υπηρεσίες της χώρας και με εγκύκλιο τηλεγράφημά του της 26ης/12/1944 εκδήλωσε τις ανησυχίες των Η.Π.Α., το οποίο κατέληγε: «…Η κυβέρνησή μας θα θεωρήσει υπεύθυνη όποια κυβέρνηση ή ομάδα κυβερνήσεων θα ανεχόταν ή θα ενθάρρυνε πράξεις «Μακεδονικών δυνάμεων» κατά της Ελλάδας».

Ετσι, καθαρά και ξάστερα, διασφαλιζόταν η ακεραιότητα της Ελλάδας.

Και στη συνέχεια ήρθε η δικαιολόγηση της «οικονομικής και δημοσιονομικής βοήθειας» των ΗΠΑ προς τη χώρας μας με το περιβόητο «Δόγμα Τρούμαν» της 12^ης/3/1947, το οποίο εφαρμόστηκε με το σχέδιο Μάρσαλ.

Θυμάμαι, μάλιστα, ότι στον τόπο μας, περιπαικτικά το αποκαλούσαν και σχέδιο «μάσατο». Εύλογος χαρακτηρισμός. Οι επιτροπές διανομής δεν κατόρθωναν να κρύψουν από τους χωρικούς τις λοβιτούρες των διανομών.

Αλλά ένα χρόνο αργότερα, οι άνεμοι άρχισαν να αλλάζουν στα Βαλκάνια.

Ο Τίτο ήλθε σε ρήξη με τη Μόσχα (1948). Και ανέτρεψε την οπτική και τη θεωρητική της Ουάσιγκτον. Από «Στάλιν των Βαλκανίων» και από κομμουνιστής απόβλητος έγινε με μιάς παράκλητος της αμερικάνικής πολιτικής. Χαρακτηρίστηκε από τις ΗΠΑ, ως λόγχη στο πλευρό της σοβιετικής αυτοκρατορίας.

Τότε, τα «καθαρά» του Στετίνιους λερώθηκαν και τα «ξάστερα» θόλωσαν.

Η Τιτοϊκή απειλή κατά της Ελλάδας και των ΗΠΑ ξεχάστηκε. Στον βωμό του νέου «συμμάχου», θυσιάστηκε ο παλιός.

Οι ΗΠΑ πίεζαν την κυβέρνηση Πλαστήρα να αποκαταστήσει διπλωματικές σχέσεις με το Βελιγράδι και οι Έλληνες να μην μεγαλοποιούν τα γιουγκοσλαβικά φληναφήματα.

Η Αθήνα, δηλαδή, έπρεπε να προτάξει τα συμμαχικά συμφέροντα (1).

Και για μια ακόμη φορά υποχωρήσαμε στον φωνασκούντα «κλέφτη». Η Αθήνα «συμφιλιώθηκε με το Βελιγράδι. Ενώ τα Σκόπια βαφτίστηκαν ανερυθρίαστα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Εδώ η ιστορία και η αλήθεια ξεσκίζονται.

Φουντώνουν οι θρασύτητες των Ουτσεκάδων στη διανομή των βορείων, από μας, κρατιδίων και η όρεξη για διεκδικήσεις επανέρχονται στο προσκήνιο.

Ξανανοίγουν πληγές, που είχαν σταματήσει να αιμορραγούν. Αφού τα Σκόπια και οι σκοπιμότητες αναζωπυρώνουν την παλιά πυρκαγιά που άναψε ο Τίτο. Η ευκαιρία δόθηκε με την παγκοσμιοποίηση. Εστίες πολέμου άναψαν. Το προσφυγικό, η οικονομική κρίση, το σκαρφάλωμα της ανεργίας έπιασε ταβάνι και γενικότερα η αναμπουμπούλα, άνοιξαν εκ νέου τα βήματα που τροφοδοτούν την όρεξη των γειτόνων μας.

Αλλοι, μάλιστα, παραλογίζονται ή υπνοβατούν, αφού ονειρεύονται ακόμη τα Γιάννενα, Πρέβεζα (!). Μέχρι που αμφισβητούν και την ύπαρξη των Ελλήνων!

Γιατί, καθώς έλεγαν δημοσιεύματα σε γερμανικές εφημερίδες της εποχής εκείνης ανάμεσα στα άλλα, «…Ελληνες κατοικούν μόνο στην Πελοπόννησο, την Αττική και μερικά νησιά, ενώ όλοι οι άλλοι είναι «Μακεδόνες», «Αλβανοί κ.λπ.».

(Καταγγελία δύο Ελλήνων φοιτητών (τότε) από το Μόναχο στον Οικονομικό Ταχυδρόμο 2.4.’92).

Ωστόσο, πρέπει να γνωρίζουν καλά, ότι σήμερα είμαστε τα ανατολικά σύνορα της ΕΕ και ότι ο σκοπός τους συναντά το γράμμα κυρίως του Διεθνούς Δικαίου και των ευρωπαϊκών συνόρων. Η επιδείνωση των σχέσεων και η θρυαλλίδα που ανάβουν μπορεί να πυροδοτήσει το φουρνέλο!

Αλλοι καιροί και οι συνέπειες διαφορετικές..! Αφού οι σκοπιμότητες διαταράσσουν τις ισορροπίες της καλής γειτονίας!