«Κάθε φορά ποῦ προκύπτει ζήτημα ἐκλογῆς νέων ἐπισκόπων ἐκδηλώνεται περίσκεψη σὲ πολλοὺς ἐπαΐοντες ἂν ὁ σημερινὸς τρόπος ἐκλογῆς ἀνταποκρίνεται στὴν ἀποστολικὴ καὶ κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ συμφωνεῖ μαζί της ἡ Συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ τάξη ὅσων Ἐκκλησιῶν ἔχουν σαφῆ συνείδηση τοῦ μυστηρίου τῆς ἱεροσύνης δείχνει μὲ πόση προσοχὴ ἀναζητοῦνται οἱ κατάλληλοι κληρικοὶ ποῦ ἐπωμίζονται τὸ βάρος τοῦ ἐπισκόπου τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἄμεμπτη καὶ ὅσια προσφορὰ τῆς Εὐχαριστίας φαίνεται πῶς ἦταν βασικὸ κριτήριο γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τῆς προσωπικότητας ποὺ ἄγρυπνα θὰ ἐπισκοπεῖ τὴν ὁμοφροσύνη καὶ τὴν ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ θὰ χαράσσει ὑπεύθυνα τὶς γραμμὲς τῆς πορείας πρὸς τὸ μέλλον, ὅπως γράφει ὁ ἀποστολικὸς Πατέρας καὶ ἐπίσκοπος Λυῶνος Εἰρηναῖος.
Ποῦ εἶναι ἡ ἁγία καὶ ἔνδοξος ἐποχὴ ποὺ ἐκλέγονταν πατέρες οὐρανόφρονες καὶ ἅγιοι; Σήμερα δὲν ἐκτιμᾶται ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἁγιότητα παρὰ ἡ ἡ μόρφωσις τάχα – ἂν εἶναι καὶ αὐτὴ πραγματικὴ – καὶ δὲν προάγονται στὸ ἐπίζηλό του Ἐπισκόπου ἀξίωμα οἱ ταπεινοὶ καὶ δυνατοὶ στὴν πίστη καὶ τὰ ἔργα κληρικοὶ ἐκεῖνοι, ποὺ γονατίζουν καὶ κατεβάζουν τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποὺ διαθέτουν τὰ πελώρια διπλώματα ἀδιάφορο ἂν εἶναι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἢ τοῦ κόσμου.
Ἐκλέγονται οἱ διπλωματοῦχοι γιὰ νὰ μένουν στὰ καλιμάρμαρα Μέγαρα – Ἐπισκοπεία καὶ σὲ ἐναλλασσόμενες καὶ ἀναπαυτικὲς ἐπαύλεις.
Πρῶτα –πρῶτα δὲν καλεῖται ο λαὸς τοῦ θεοῦ νὰ ψηφίσει καὶ νὰ προτείνει τοὺς μαρτυρουμένους ἄνδρες ποὺ διαθέτουν ἀγαθὴ καὶ καλὴ φήμη. Ἀπὸ ἕναν κατάλογο ποὺ ὑπάρχει – πάντοτε μὲ ἀτελῆ κριτήρια κατηρτισμένος – ἐκλέγουν πότε οἱ Ἐπίσκοποί της Διαρκοῦς Συνόδου καὶ πότε ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία χωρὶς τὸ παράπαν νὰ ἐρωτᾶται ὁ θεὸς καὶ ὁ λαός Του. Ὡς ἐκ τούτου νὰ ἐκλέγονται οἱ πιὸ καπάτσοι καὶ συνήθως οἱ ἡμέτεροι καὶ οἱ τό μέγαρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μὲ τὰ ράσσα σαρώνοντες. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι προκειμένου νὰ ἐκλέξουν τοὺς ἑπτὰ διακόνους κάλεσαν τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν καὶ τοὺς εἶπαν· “ Ἐπισκέψασθε ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ (ἐξετάστε νὰ βρεῖτε ἑπτὰ ἄνδρες ἀπὸ σᾶς)” (Πράξ. στ’ 3). Μὲ καλὴ μαρτυρία δηλαδή, πιστούς, σεμνούς, ἁγίους, ἄξιους της χάρης καὶ διακονίας αὐτῆς. Διότι μόνο οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἄξιοι πρέπει νὰ ἐκλέγονται καὶ νὰ προάγονται στοὺς βαθμοὺς τῆς Ἱεροσύνης.
Δυστυχῶς ὁ διάβολος ἔχει πάντοτε τὴν μερίδα του. Ἐὰν ἀπὸ τὴ χωρεία τῶν δώδεκα ἀποστόλων ἔκλεψε τὸν ἕνα, τὸν Ἰούδα, πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὸ χορὸ ἑκατοντάδων Ἱεραρχῶν νὰ ὑποκλέψει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν διάνοια καὶ νὰ τοὺς καταστήση μέσα στὴν ἐκκλησία γάγγραινα πραγματικὴ καὶ συμφορὰ ἀνεπανόρθωτη. Τόσα εἶναι τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ ἐπισωρεύσουν στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ οἱ αἱρετικοὶ καὶ διευθαρμένοι ἐπίσκοποι ὥστε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος νὰ τοὺς τρέμει καὶ νὰ γράφει καὶ νὰ λέει : «οὐδὲν δέδοικα εἰμὴ ἐπισκόπους».
Πότε λοιπὸν οἱ σημερινοὶ ποιμένες θὰ ἀφήσουνε τὶς μόδες, τὸ χρηματισμό, τὶς ἀνέσεις, τὶς πολυτέλειες, τὰ περιττὰ ἔξοδα, τὶς ξένες πρὸς τὴν ἀποστολὴ τοὺς ἐπιδόσεις;
Πότε θὰ σκύψουν πάνω ἀπὸ τὶς πονεμένες καρδιὲς στὰ παραστρατημένα νιάτα;
Πότε θὰ ἑνώσουν τὰ διαπληκτιζόμενα ἀνδρόγυνα καὶ θὰ μποῦνε στὶς καλύβες τῶν φτωχῶν γιὰ νὰ σκορπίσουν ἀγάπη,εἰρήνη, ἁγιότητα,παρηγοριά,ἀνακούφιση,θάρρος καὶ αἰσιοδοξία;
Πότε θὰ σκεφθοῦν νὰ προφυλάξουν τὸ ποίμνιό τους ἀπὸ τοὺς ἀλλόθρησκους τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς ξένους τοὺς ἐρχόμενους δῆθεν σὰν τουρίστες ἢ μετανάστες νὰ μᾶς ξεθωριάσουν τό ἑλληνικό μας χρῶμα καὶ νὰ μᾶς ἁρπάξουν τὶς ἑλληνικὲς καὶ ὀρθόδοξες χριστιανικὲς ἀρετές μας;
Δυστυχῶς ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ποιμένες ἐπίσκοποι καὶ λοιποὶ κληρικοὶ ζοῦν ἀπὸ μικροὶ μὲ φόβο θεοῦ.Οἱ περισσότεροι βρῆκαν τὸ θυσιαστήριο σὰν τράπεζα ἐμπορική. Δὲν τηροῦν ἑαυτοὺς ἁγνοὺς ἀπὸ τὰ τοῦ κόσμου καὶ ἔχουν χάσει τὴν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ γιατί τὰ ἔργα τοὺς εἶναι πονηρὰ καὶ δὲν ἀντέχουν στὸ φῶς. Ἐλάχιστοι ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ποιμένες ἔχουν ἅγιες ἀνησυχίες καὶ ἀγρυπνοῦν ὑπὲρ τοῦ ποιμνίου. Ἐλάχιστοι διδάσκουν τὴν εὐσέβεια ἀδιαλείπτως καὶ στηρίζουν τοὺς πιστοὺς στὰ δόγματα τῆς πίστεως.
Τὸ ἀποτέλεσμα τραγικὸ: ἡ ἀθεΐα τρίζοντας τὰ δόντια της ὑπόσχεται ἀπελευθέρωση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν ζυγὸ τοῦ θεοῦ καὶ ἀναρχικὰ καὶ ἀθεΐστικα συνθήματα καὶ νέοι τρόποι ζωῆς ἐπιβάλλονται. Ποῖος θὰ συσπειρώσει τὸ λαὸ τοῦ θεοῦ γιὰ πνευματικοὺς ἀγῶνες, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ ἐλπίδα τοῦ ἔθνους μας ἡ νέα γενιά.
Κράζει ὁ σοφὸς Σολομῶν στὶς παροιμίες « ἕως θανάτου ἀγώνισται ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σου»..Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἁγίους πατέρας μας ποὺ μᾶς δίδαξαν τὴν ζωντανὴ πίστη τὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ τὴν ἄοκνη προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ θεοῦ στὴ γῆ.
Ἂς πάρουμε λοιπὸν καὶ ἐμεῖς στὰ χέρια μας τὴν σκυτάλη καὶ ἂς τρέξουμε στὸ στάδιο τῶν πνευματικῶν ἀγώνων γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὴ νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας και νὰ λάβουμε τὸ στέφανο τῆς ἀρετῆς καὶ τὸ βραβεῖο τῆς ἁγιότητας. Ἔτσι θὰ ἀποτελέσωμε καὶ σ’ αὐτὴ τὴν ζωὴ τὸ ἁλάτι ποὺ προφυλάγει ἀπὸ τὴν ἠθικὴ σὴψη,ἀλλὰ καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ νὰ ἀποτελέσωμε τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ἀκατάπαυστα θὰ ἀπολαμβάνουν τὴ μακαριότητα τοῦ θεοῦ καὶ ὑμνολογοῦν αἰώνια τὴν δόξα Του καὶ τὸ μεγαλεῖο Του. Ἀμήν.
Ἐπιμέλεια:
Χαράλαμπου Βασιλ. Παντελίδη,
Ἐπισμηναγοῦ ἐ.ἀ.
