Οπως είχε πει και ο άλλοτε ομοσπονδιακός τεχνικός του ποδοσφαίρου, Φερνάντο Σάντος: «Οι τελικοί δεν είναι για να παίζονται, αλλά για να κερδίζονται».
Σε αυτό ακριβώς το ακροτελεύτιο σημείο έφτασε και το πρωτάθλημα μπάσκετ.
Ο τίτλος θα κριθεί, μεταξύ των «αιωνίων», στον πέμπτο και τελευταίο τελικό, ο οποίος θα γίνει αύριο (21.00, OTESPORTS4) στο ΣΕΦ. Την έδρα του Ολυμπιακού.
Παίζει ρόλο φέτος η έδρα. Γιατί ύστερα από τέσσερις σεζόν γεμάτες «μπρέικ», επιστρέψαμε στις παλιές συνήθειες.
Στα τέσσερα ματς που προηγήθηκαν, ο γηπεδούχος δεν έχασε κανένα, εξ ου και το 2-2.
Πλέον Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα τα παίξουν όλα σε μια ζαριά 40 (ή περισσότερων) λεπτών που θα προσδιορίσει και τον απολογισμό αμφοτέρων.
Είναι ξεκάθαρο ότι όποιος πάρει αυτό το πρωτάθλημα, θα κλείσει επιτυχημένα και με χαμόγελα τη χρονιά.
Αν είναι ο Ολυμπιακός, διότι θα πανηγυρίσει τον τρίτο σερί τίτλο του και τον 13ο της ιστορίας του, θεμελιώνοντας τη δική του νέα φάση κυριαρχίας εντός των συνόρων.
Αν μάλιστα προσθέσουμε και την εντυπωσιακή ευρωπαϊκή του πορεία που τον έφερε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας (όπου έχασε από την οικοδέσποινα Φενέρμπαχτσε), τότε θα μιλάμε για μια σεζόν πολύ καλύτερη από την περσινή.
Αντίθετα, αν δεν τα καταφέρει, τότε θα είναι αναγκασμένος να παραδεχτεί ότι απέτυχε, αν αναλογιστούμε ότι θα τελειώσει χωρίς τίτλο και μάλιστα με την υποσημείωση ότι θα έχει χάσει και το Κύπελλο (τον απέκλεισε ο Παναθηναϊκός στα ημιτελικά στο ΣΕΦ) και το πρωτάθλημα μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Αν είναι ο Παναθηναϊκός (θα είναι πετυχημένος) διότι θα επιστρέψει στον θρόνο του μετά απουσία δύο χρόνων, θα αυξήσει τον λογαριασμό του στα 35 (πρωταθλήματα) και ταυτόχρονα θα έχει κάνει νταμπλ, παρότι ούτε το πρωτάθλημα ούτε το Κύπελλο τα έπαιξε στην έδρα του, όπως είχε συμβεί το 2014.
Μα περισσότερο θα το ευχαριστηθεί επειδή θα έχει επαναλάβει κάτι που μόνο ο ίδιος έχει καταφέρει, το μακρινό 1999 υπό την καθοδήγηση του Σούμποτιτς: να αρπάξει τον τίτλο στο πέμπτο παιχνίδι μέσα στο άντρο του μεγάλου του αντιπάλου.
Αν πάλι δεν τα καταφέρει, θα μείνει με το Κύπελλο αλλά και με τον πόνο που του προκάλεσε ο οδυνηρός αποκλεισμός με «σκούπα» από τη Φενέρμπαχτσε στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.
Συν τοις άλλοις, θα χτυπάει και το κεφάλι του στον τοίχο με τον τρόπο που του γλίστρησαν μέσα από τα χέρια οι δύο μεγάλες ευκαιρίες που είχε για «μπρέικ» στον πρώτο και (ειδικά) στον τρίτο τελικό.
Μόνο μια τέτοια νίκη είναι ικανή να βγάλει από την επικεφαλίδα του φετινού κεφαλαίου το ταξίδι της επιστροφής από την Πόλη, με το πούλμαν.
Για την ιστορία, στους 12 τελικούς των πλέι οφ που έχουν προηγηθεί και έχουν κριθεί στο 5ο παιχνίδι, μόνο μία φορά, αυτή του 1999 που αναφέραμε νωρίτερα, έχει πανηγυρίσει ο φιλοξενούμενος.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι πρόκειται για ένα ξεχωριστό παιχνίδι. Και με δεδομένο ότι, μέχρι στιγμής, οι δύο ομάδες έχουν προσφέρει φέτος αναμετρήσεις χαμηλής μπασκετικής ποιότητας, είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτό το μοτίβο την κρίσιμη στιγμή.
Ο Ολυμπιακός προσπαθεί από την Πέμπτη το βράδυ να αξιοποιήσει ως κίνητρο πρώτα τη δική του κακή εμφάνιση και μετά την αίσθηση ότι όπως είχε στηθεί το σκηνικό στο ΟΑΚΑ ήταν αδύνατο να νικήσει.
Γι’ αυτό άλλωστε και οι οπαδοί του έχουν εξαντλήσει τα εισιτήρια και ετοιμάζουν μια «καυτή» ατμόσφαιρα.
Αλλωστε είναι πρόσφατα τα παραδείγματα των δύο προηγούμενων εντός έδρας αγώνων, που η ομάδα άρπαξε το αποτέλεσμα που ήθελε, στο τελευταίο πεντάλεπτο, με τη δύναμη της έδρας.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει καλό μπάσκετ στη σειρά, ωστόσο σε κρίσιμες στιγμές έχει αξιοποιήσει την εμπειρία του, την ομοιογένειά του και τον χαρακτήρα των παικτών του για να αποφύγει ενδεχόμενη ζημιά.
Το βασικό ερώτημα είναι αν η βενζίνη που έχουν οι παίκτες του στο ντεπόζιτο επαρκεί για μια τόσο μεγάλη μάχη(;).
Πάντως ο προπονητής του, Γιάννης Σφαιρόπουλος, επέμεινε με κατηγορηματικό τρόπο ότι «δεν υπάρχει άδειασμα, μετά το φάιναλ φορ».
Από την άλλη, για τον Παναθηναϊκό τα πράγματα αυτή τη φορά θα είναι πιο δύσκολα.
Και γιατί ο ίδιος θα πρέπει να επαναλάβει εμφάνιση ανάλογη της Πέμπτης και γιατί πρώτα και πάνω απ’ όλα θα έχει να ξεπεράσει την πικρή ανάμνηση της παρ’ ολίγον νίκης, με την οποία έφυγε από το ΣΕΦ στα δύο προηγούμενα ματς.
Καμιά φορά είναι προτιμότερο να χάνεις τέτοια ματς με διαφορά, παρά να φτάνεις στη βρύση και να γλιστράς πριν πιεις νερό.
Μέσα σε όλα, ο Τσάβι Πασκουάλ θα εύχεται να μη βγει η ταλαιπωρία του Νικ Καλάθη, του πρωταγωνιστή του προηγούμενου ματς, τώρα που τους χρειάζεται όλους στο 100%.
Με βάση τις δηλώσεις που έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αλλά και με την κίνησή του να συνοδεύσει τους αδελφούς Αγγελόπουλους μέχρι τον πάγκο, πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα επιστρέψει στο Φάληρο και στον πάγκο της ομάδας του ύστερα από ένα διάστημα επιδεικτικής απουσίας.
Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις… μυρίζει μπαρούτι. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχει ελπίδα, όσο ο ίδιος ο Γκιστ θα διαψεύδει μετά βδελυγμίας τη φήμη ότι ο Σπανούλης τού έκανε ρατσιστική επίθεση, επειδή αντάλλαξαν κάποια γαλλικά πάνω στην ένταση του παιχνιδιού, ή ο Πρίντεζης θα φωτογραφίζεται στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ χαμογελώντας αγκαλιά με έναν λιλιπούτειο οπαδό των «πρασίνων».
Πηγή: http://www.efsyn.gr
