«Ο ισχυρισμός ενίων Ελλήνων επιστημόνων1 όπως και άλλων πολλών ξένων ερευνητών2 ότι η Αραμαϊκή γλώσσα ήταν η μητρική γλώσσα των Ιουδαίων και επομένως και του Ιησού Χριστού, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όπως βεβαιώνουν η προσεκτική μελέτη της Καινής Διαθήκης τόσο, όσο και πολλά συγκριτικά και λοιπά στοιχεία και μαρτυρίες.
Αδιάσειστα δηλ. ιστορικά, αγιογραφικά και γλωσσολογικά επιχειρήματα βεβαιώνουν κατά τρόπο αναμφισβήτητο ότι μητρική γλώσσα των συγχρόνων του Χριστού Εβραίων που κατοικούσαν στη Βόρεια Παλαιστίνη δηλ. τις περιοχές Σαμάρειας, Περαίας και Γαλιλαίας ήταν η Κοινή Ελληνική χωρίς όμως να αρνηθούμε ότι ο Ιησού γνώριζε και την Αραμαϊκή ως δευτέρα γλώσσα…»
.jpg)
Για το θέμα της ταυτότητας του Ιησού, αλλά και της ελληνικής γλώσσας που χρησιμοποιούσε, υπάρχει ένα ειδικό άρθρο που έχει γράψει ο κ Θεοχάρης Μιχ. Προβατάκης, Διευθυντής του Υπουργείου Πολιτισμού και Άρχων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας (7), αλλά και επιστήθιος φίλος του γράφοντος, ο οποίος είχε την καλοσύνη να του παραδώσει το περισπούδαστο αυτό άρθρο με την έγκριση δημοσιεύσεώς του σε βιβλίο της ταπεινότητάς μου. Τίτλος του άρθρου αυτού: «Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ», το οποίο αισθάνομαι την ανάγκη να το αναδημοσιεύσω, με την ελπίδα ότι θα τύχει της μεγαλύτερης προσοχής από ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Το άρθρο αναφέρει επί λέξει τα εξής:
«Ο ισχυρισμός ενίων Ελλήνων επιστημόνων1 όπως και άλλων πολλών ξένων ερευνητών2 ότι η Αραμαϊκή γλώσσα ήταν η μητρική γλώσσα των Ιουδαίων και επομένως και του Ιησού Χριστού, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όπως βεβαιώνουν η προσεκτική μελέτη της Καινής Διαθήκης τόσο, όσο και πολλά συγκριτικά και λοιπά στοιχεία και μαρτυρίες. Αδιάσειστα δηλ. ιστορικά, αγιογραφικά και γλωσσολογικά επιχειρήματα βεβαιώνουν κατά τρόπο αναμφισβήτητο ότι μητρική γλώσσα των συγχρόνων του Χριστού Εβραίων που κατοικούσαν στη Βόρεια Παλαιστίνη δηλ. τις περιοχές Σαμάρειας, Περαίας και Γαλιλαίας ήταν η Κοινή Ελληνική χωρίς όμως να αρνηθούμε ότι ο Ιησού γνώριζε και την Αραμαϊκή ως δευτέρα γλώσσα. Φυσικά είναι άτοπο να συζητούμε για τη μητρική γλώσσα του Χριστού αφού ως Υιός του Θεού και χάρις στη Θεία Του Φύση και την πανγνωσία Του, μπορούσε να ομιλεί όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων. Όμως εκείνο που είναι εύλογο, χρήσιμο αλλά και επίκαιρο είναι να μάθουμε ποια ήταν η γλώσσα που μεταχειριζόταν ο Ιησούς Χριστός στις καθημερινές του σχέσεις με τους κατοίκους κυρίως της Γαλιλαίας, της Περαίας και της Σαμάρειας, τους οποίους συναναστράφηκε έζησε και δίδαξε όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στις ερωταποκρίσεις του ο διακεκριμένος Βυζαντινολόγος και σοφός καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Τσιρπανλής3.
Είναι αλήθεια ότι στα Ευαγγέλια κυρίως, αλλά και στα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης υπάρχουν λέξεις και φράσεις από την Αραμαϊκή γλώσσα η οποία στα ίδια τα κείμενα αποκαλείται «Εβραΐς διάλεκτος» 4 και χρησιμοποιούσαν σποραδικά τόσον ο Ιησούς Χριστός όσο και άλλα πρόσωπα της Καινής Διαθήκης. Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι τότε η επικρατούσα γλώσσα του Ιουδαϊκού λαού στην Παλαιστίνη ήταν η Αραμαϊκή για τους παρακάτω οκτώ σύντομους λόγους:
.jpg)
1. Οι λέξεις και φράσεις που αναφέρονται στα ιερά Ευαγγέλια ως Αραμαϊκές είναι κυρίως δηλωτικές ονομάτων όπως Ματθαίος, Αλφαίος, Θαδδαίος, Ζεβεδαίος κ.ά., ή τοπωνυμίων όπως Γολγοθάς5, Βηθσαϊδά6, Σιλωάμ7, Ακελδαμά8, Γαββαθά9 κ.ά.
2. Συναντώνται επίσης μερικά Αραμαϊκά κύρια ονόματα σύνθετα με τη λέξη «βαρ» (υιός), ή παραμένουν κύρια ονόματα όπως Βαρραβάς10, (υιός του πατρός), ή Βαρτίμαιος11 (υιός του Τιμαίου), ή ακόμη μεταβάλλονται σε επώνυμα όπως π.χ. Βαριωνάς12. Άλλες πάλι Αραμαϊκές λέξεις, ελάχιστες όμως, όπως Αββά13, Ραββί14 ή Ραββουνί15, και Βοανεργές16, είναι σημαντικές γιατί σημαίνουν τίτλους και ιδιότητες προσώπων ενώ ελάχιστες όπως η λέξη «κορβάν» (δώρο) 17 και η παραγωγή από αυτή της λέξης «κορβανάς» (ταμείο ναού) 18 είναι δηλωτικές πραγμάτων, και δεν μπορούν να συνηγορήσουν στην άποψη ότι η Αραμαϊκή ήταν η επικρατούσα γλώσσα του Ιουδαϊκού λαού στην Παλαιστίνη στα χρόνια του Ιησού Χριστού.
3. Άλλος λόγος που συνηγορεί στην ίδια άποψη είναι ότι οι Αραμαϊκές λέξεις που χρησιμοποιούνται ως τοπωνύμια, κύρια ονόματα ή και ακόμη επώνυμα στα κείμενα που εξετάζουμε, πολύ λίγο μπορούν να χρησιμεύσουν ως επιχειρήματα υπέρ της Αραμαϊκής ως επικρατούσας γλώσσας του λαού την εποχή εκείνη, επειδή όταν δημιουργηθούν ή παραχθούν αυτά, επιβιώνουν διαχρονικά και ο λαός, ο οποιοσδήποτε λαός, ξεχνά την προέλευση όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στους λαούς της γης. Στην ιδιαίτερη μάλιστα πατρίδα μου την Κρήτη μερικές λέξεις που χρησιμοποιούνται και σήμερα προέρχονται από λαούς που κατέκτησαν κάποια εποχή το νησί όπως Άραβες, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, όμως ο πολύς λαός δεν γνωρίζει την προέλευση και εξέλιξή τους• και αν σήμερα χρησιμοποιεί μερικά τοπωνύμια, κύρια ονόματα ή και επίθετα ακόμη που προέρχονται από τις γλώσσες των λαών που αναφέραμε, δεν σημαίνει ότι επικρατούσα γλώσσα την εποχή εκείνη στην Κρήτη ήταν η γλώσσα των κατακτητών. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τις Αραμαϊκές λέξεις στα ιερά Ευαγγέλια και τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης, ότι δηλ. κάποτε ο Ιουδαϊκός λαός μιλούσε την Αραμαϊκή όχι όμως ότι ήταν η επικρατούσα γλώσσα την εποχή που γράφηκαν τα βιβλία αυτά. (…)
Αύριο η συνέχεια…
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
