Μόνο όση έχεις πληρώσει με τις κρατήσεις σου.
Ή με άλλα λόγια, όση έχει πληρώσει ο εργοδότης σου για τις κρατήσεις σου.
Ας το δούμε λοιπόν ανάποδα.
Σου φαίνεται μικρή η σύνταξη των 300 ευρώ/μήνα για παράδειγμα?
Μάλιστα.
Για να το εξετάσουμε.
Πόσα χρόνια δούλεψες?
Ας πούμε λοιπόν πως ήσουν η καλή περίπτωση και δούλεψες 40 χρόνια στη ζωή σου.
Τι μισθό έπαιρνες?
Έστω πως όλα αυτά τα χρόνια, ο μισθός σου ήταν ο μέσος μισθός στην Ελλάδα, δηλαδή: 1.500€.
Τι κρατήσεις είχες?
Και έστω πως είχες υψηλό ποσοστό κρατήσεων, ίσο με 30% του μισθού σου.
Αυτό θα σήμαινε πως κάθε μήνα έδινες 500€ σε κρατήσεις.
Αυτές όμως δεν πήγαιναν μόνο για Σύνταξη.
Πήγαιναν και για ασφάλιση.
Και μάλιστα όχι μόνο για δική σου ασφάλιση, αλλά και των παιδιών σου.
Έτσι λοιπόν το ποσό που στην πραγματικότητα απέμενε για τη Σύνταξη ήταν μόλις 400€, αφού τα υπόλοιπα 100€ τρώγονταν αναλογικά κάθε μήνα σε έξοδα που πλήρωνε το κράτος για φάρμακα, γιατρούς, νοσοκομεία, δικά σου και των παιδιών.
Τι συνολικό ποσό κατέβαλες?
Αυτά τα 40 χρόνια λοιπόν κατέβαλες συνολικά για Σύνταξή σου: 400x12x40= 192.000€ Πάνω κάτω αυτό είναι το ποσό.
Είσαι λοιπόν τώρα 65 χρονών και ζητάς σύνταξη.
Για πόσα χρόνια πρέπει να σου προσφέρει Σύνταξη και ασφάλιση το κράτος?
Το προσδόκιμο ζωής είναι τα 80 χρόνια κατά μέσο όρο για άντρες και γυναίκες (λιγότερο οι άντρες, περισσότερο οι γυναίκες).
Άρα θα πρέπει το κράτος να σου προσφέρει Σύνταξη για τα επόμενα 15 χρόνια.
Το κράτος έχει διαθέσιμα 192.000€ για να σου δώσει Σύνταξη ΚΑΙ να συνεχίσει να σου προσφέρει ασφάλεια υγείας η οποία επειδή γερνάς θα είναι αυξημένη, αφού θα χρειάζεσαι ολοένα και μεγαλύτερη περίθαλψη.
Τι ποσό μπορεί να σου δίνει το κράτος για τα επόμενα 15 χρόνια?
Κάνεις μια απλή διαίρεση και το βρίσκεις: 192.000€ / 15 = 12.800€ το χρόνο Δηλαδή 1.066€ το μήνα.
Αυτά είναι μικτά, δηλαδή για Σύνταξη και για Ασφάλεια Υγείας μαζί.
Άρα καθαρά και μόνο για Σύνταξη σου μένουν μόλις 800€ το μήνα.
Αυτά είναι όλα κι όλα αυτά που κατέβαλες τόσα χρόνια, αυτά μπορείς να πάρεις πίσω τώρα που γέρασες. 800€ το μήνα, για 12 μήνες.
Και γιατί δεν παίρνω λοιπόν 800€ σύνταξη?
Για πολλούς λόγους:
Σύζυγος:
Διότι την σύνταξη αυτή θα την κρατήσει και η γυναίκα σου αφού εσύ πεθάνεις.
Κι επειδή η γυναίκα σου έχει κατά μέσο όρο στην Ελλάδα 8 χρόνια διαφορά από εσένα, τα χρόνια αυξάνονται πολύ κι έτσι το ποσό της σύνταξης πρέπει να μειωθεί στα 495€.
Έτη:
Μα εσύ δεν δούλεψες 40 χρόνια αγαπητέ μου.
Δούλεψες λιγότερα.
Δεν είχες πάντα δουλειά, δεν ξεκίνησες να δουλεύεις εγκαίρως κλπ κλπ.
Κι έτσι δεν πρόλαβες να συμπληρώσεις τα 12.000 ένσημα που απαιτούνται.
Άρα να τα στρογγυλέψουμε τα 495€ και να τα κάνουμε 400€.
Αυτά σου αναλογούν.
Μήνες:
Μην βιάζεσαι.
Εσύ δεν έπαιρνες σύνταξη για 12 μήνες, αλλά για 14.
Και πάρε και τα δώρα, και τα επιδόματα και τις ενισχύσεις, τελικά το πράγμα ξέφευγε πολύ.
Άρα τα 400€ να τα κάνουμε 350€.
Εφάπαξ:
Και πάλι μην βιάζεσαι.
Έπαιρνες και εφάπαξ.
Άρα στοίχιζες ακόμα περισσότερο.
Επομένως κάνε τα στρογγυλά 300€ το μήνα να είμαστε μέσα.
Μα το σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό.
Τι με νοιάζει στην τελική πόσα κατέβαλα?
Ακόμα χειρότερα για εσένα!
Ακριβώς επειδή το σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό, εσύ παίρνεις σύνταξη με βάση το τι πληρώνει η σημερινή γενιά εργαζομένων.
Δηλαδή πολύ λιγότερα αφού η οικονομία έχει καταρρεύσει και οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν πιάσει πάτο.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Μαύρα:
Όταν ο μπαμπάς σου δούλευε μαύρα, γιατί τον βόλευε να του μένουν περισσότερα στο χέρι, σου στερούσε τη δική σου σύνταξη στο μέλλον.
Αλλά ούτε εσύ ούτε ο μπαμπάς ασχοληθήκατε ποτέ για αυτό.
Κοινωνική πολιτική:
Όταν το κράτος ήθελε να κάνει κοινωνική πολιτική κι εσύ ψήφιζες Σοσιαλισμό με πίπα και ζιβάγκο γιατί θα έδινε επιδόματα στους αναξιοπαθούντες της ζωής και θα στήριζε τα «περήφανα γηρατειά», θα έπρεπε να ξέρεις πως αυτά τα επιδόματα έβγαιναν από τις δικές σου εισφορές.
Δεν φύτρωναν στα δέντρα.
Όταν ήθελες άδειες μητρότητας, επιδόματα, ΕΚΑΣ, κοινωνικό τουρισμό κλπ κλπ, έπρεπε πρώτα να σκέφτεσαι από που θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά.
Είναι πολύ ωραία στα λόγια και όλοι συμφωνούμε πως καλό είναι να μπορεί να τα προσφέρει το κράτος, αλλά από κάπου πρέπει να πληρωθούν.
Και αυτό το κάπου είναι ο δικός σου λογαριασμός αποταμίευσης.
Δημόσιοι υπάλληλοι:
Όταν όλοι ήθελαν να προσληφθούν στο δημόσιο, κι εσύ ψήφιζες Σοσιαλισμό για να τους προσλάβει, δεν σκεφτόσουν πως η εργασία στο δημόσιο δεν παράγει υπεραξία.
Επομένως ο μισθός και οι κρατήσεις τους δεν παράγονται από τον εργοδότη τους (το κράτος), αλλά «κλέβονται» υπό μορφή ακόμα μεγαλύτερων φόρων από τον ιδιωτικό τομέα που παράγει.
Άρα ο ιδιωτικός τομέας δεν είχε τη δυνατότητα να σου δίνει ακόμα μεγαλύτερες εισφορές ως υπαλλήλου του, ώστε να έχεις μεγαλύτερη σύνταξη, διότι εκτός από εσένα αναγκαζόταν να πληρώνει και τις εισφορές κάποιου δημόσιου υπάλληλου.
Επομένως από τα 300€ που λέγαμε παραπάνω κανονικά πρέπει να αφαιρέσουμε κι ένα σημαντικό ποσό για να καλύψουμε την τρύπα που δημιουργείται από τις προηγούμενες αιτίες.
Με λίγα λόγια μόλις και μετά βίας μπορείς βάση μαθηματικών να απαιτείς 200€ το μήνα Σύνταξη.
Μα τα ταμεία δεν πρέπει να επενδύουν τις εισφορές μου ώστε να βρω περισσότερα όταν θα βγω στη σύνταξη?
Φυσικά.
Αλλά αν γνώριζες από επενδύσεις θα ήξερες πως επένδυση λέγεται μια ενέργεια που αποφέρει το πολύ 5% απόδοση το χρόνο.
Από εκεί και πέρα ονομάζεται ολοένα και περισσότερο, τζόγος.
Μια τέτοιου τύπου επένδυση όμως θα μπορούσε να τριπλασιάσει το ποσό των εισφορών σου, κι όχι να το δεκαπλασιάσει.
Άρα θα μπορούσες και πάλι να παίρνεις 600€ σύνταξη παρόλες τις μειώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Ε, και γιατί δεν τα παίρνω τότε αυτά τα 600€ καθαρή Σύνταξη?
Για πολλούς λόγους και πάλι.
Υποτιμήσεις:
Γιατί ψήφισες Σοσιαλισμό για να «φάει ο κόσμος γλυκό ψωμάκι». Ο Σοσιαλισμός όμως που ψήφισες υποτίμησε πολλές φορές τη δραχμούλα, με αποτέλεσμα η αγοραστική αξία των χρημάτων σου τελικά να είναι χάνεται.
Λειτουργικά:
Διότι τα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, κλπ), έχουν τεράστια λειτουργικά έξοδα τα οποία βγαίνουν από τις δικές σου εισφορές.
Διότι όταν σου προτείνανε κάποιοι να απολυθούν Δημόσιοι Υπάλληλοι προκειμένου να μικρύνει το Δημόσιο, εσύ έβγαινες στους δρόμους και φώναζες «να μην φύγει κανείς».
Αλλά αυτό το τεράστιο Δημόσιο με τους υπεράριθμους υπαλλήλους ζούσε από τις δικές σου εισφορές.
Γραφειοκρατία:
Διότι η γραφειοκρατία που δημιουργούσε το δημόσιο προκειμένου να δικαιολογήσει ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας, έτρωγε ακόμα μεγαλύτερο μέρος των εισφορών σου.
Ιδιωτική Ασφάλιση:
Διότι όταν σου λέγανε κάποιοι να πάμε στην Ιδιωτική Ασφάλιση ώστε να μειωθούν τρομερά τα λειτουργικά έξοδα που σου τρώνε τις εισφορές, εσύ έβγαινες και πάλι σε διαδηλώσεις, μην τυχόν και μπει στην ασφάλιση «το καπιταλιστικό κεφάλαιο και φάει τον ιδρώτα του κοσμάκη».
Έτσι λοιπόν καλέ μου φίλε, δεν μπορείς να πάρεις αυτά τα 600€ που πιθανώς θα υπήρχαν διότι απλούστατα δεν υπάρχουν!
Και τι μπορώ να πάρω τελικά?
Μόλις και μετά βίας 300€ Σύνταξη καθώς και δωρεάν Ασφάλεια Υγείας.
Ναι αλλά αυτά δεν μου φτάνουν για να ζήσω!
Και τι προτείνεις να κάνουμε?
Να πληρώσουν οι πλούσιοι.
Δηλαδή να τους αυξήσουμε την φορολογία?
Πολύ ωραία.
Όταν δηλαδή έχουμε ήδη την υψηλότερη φορολογία της Ευρώπης, όταν η Βουλγαρία δίπλα μας έχει φορολογία μόλις 10%, όταν η Κύπρος έχει 12%, όταν η Ρουμανία έχει 15%, εμείς να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο το 30% που φορολογούμε (συν άλλες εισφορές) τις επιχειρήσεις.
Κι όταν όλες οι επιχειρήσεις φύγουν από τη χώρα (όπως φεύγουν κατά κύματα πλέον), πως ακριβώς σκέφτεσαι να ζήσεις?
Με Σοσιαλιστικό αέρα κοπανιστό?
Ε, και τότε εσύ τι προτείνεις ρε μεγάλε?
Να ζήσω μόνο με 300€?
Εγώ φίλε μου προτείνω το εξής:
Κατάρρευση:
Το σύστημα ασφάλισης ως έχει, ΔΕΝ μπορεί να σωθεί.
Επομένως να φροντίσουμε να καταρρεύσει όσο το δυνατό πιο ανώδυνα αντί να προσπαθούμε αδίκως να το σώσουμε χάνοντας επιπλέον χρήμα και χρόνο.
Αλλαγή συστήματος:
Να αρχίσουμε από εδώ και πέρα να πληρώνουμε για την δική μας ασφάλιση και όχι για αυτή κάποιου προηγούμενου.
Ιδιωτική ασφάλιση:
Να ανοίξουμε πλήρως τις πόρτες στην ιδιωτική ασφάλιση.
Ο κάθε πολίτης να είναι υποχρεωμένος να ασφαλίζεται σε μία εταιρία.
Αλλά το σε ποια εταιρία να είναι δική του επιλογή.
«Άγονες γραμμές»:
Οι ιδιωτικές εταιρίες που θα θελήσουν να μπουν στο παιχνίδι, να αναλάβουν να στηρίξουν την ομαλή κατάρρευση του παλαιού συστήματος ώστε οι ασφαλισμένοι να μην βρεθούν ξαφνικά να πέφτουν στον γκρεμό.
Όπως δηλαδή η εταιρία που θέλει να πάρει μια αεροπορική γραμμή υποχρεούται να αναλάβει και μια άγονη γραμμή, έτσι και οι ασφαλιστικές εταιρίες να αναλάβουν το κόστος στήριξης της ομαλής κατάρρευσης για τα επόμενα 20 χρόνια.
Μείωση φορολόγησης:
Μειώνοντας κατακόρυφα την φορολόγηση στο 10% τουλάχιστον (!) θα μπορέσουμε και πάλι να γίνουμε ελκυστικοί για επενδύσεις ώστε να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και κατ’ επέκταση οι εισφορές στο σύστημα προκειμένου να καταστεί ξανά βιώσιμο.
Συνδικαλισμός, Γραφειοκρατία, Απονομή δικαιοσύνης, Διαπλοκή: Πρέπει να τα λύσουμε και όλα αυτά προκειμένου να έρθουν νέες επενδύσεις.
Από μόνη της η μείωση της φορολογίας δεν αρκεί.
Αν τα κάνουμε αυτά, τότε μέσα σε δέκα το πολύ χρόνια θα έχει εξυγιανθεί πλήρως το σύστημα Ασφάλισης και θα είναι απόλυτα βιώσιμο.
Μα καλά, τι λες!
Θα περιμένω εγώ δέκα χρόνια?
Εμ, τι νόμιζες?
Πως υπάρχουν μαγικές λύσεις?
Όχι φίλε μου.
Λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν.
Τα λεφτόδεντρα σε φέρανε μέχρι εδώ.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο.
Πάρε λοιπόν την σύνταξη των 300€ που σου αναλογεί, και όταν κάποτε επιτέλους καταλάβεις και αποφασίσεις να ψηφίσεις πιο σωστά, να είσαι σίγουρος πως θα δεις καλύτερες μέρες.
