Του Σαράντου Καργάκου
«Υποχωρειτε, ὑποχωρεῖτε! Στὸ τέλος κάτι θὰ μᾶς μείνει». Κι ἄν μᾶς μείνει ἡ Μάνη, μπορεῖ κάποτε ἡ Ἑλλάδα νὰ «ματαειπωθεῖ Ἑλλάδα…», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης. Ἀλλὰ τώρα κι ἡ Μάνη κινδυνεύει νὰ σκλαβωθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιδρομή ἑνὸς νέου Ἰμπραὴμ, τῶν ἀνεμογεννητριῶν! Ὑποχωρεῖτε, λοιπόν. Τὰ μάγουλα τῶν πολιτικῶν μας ἔγιναν κατάλληλα γιὰ τὴν προσγείωση σφαλιαρῶν.
Οἱ παλαιοί θὰ ἐνθυμοῦνται τὸ χαστούκι ποὺ ἔδωσε Ἀμερικανὸς πρεσβευτὴς σὲ Ἕλληνα ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν. Κι αὐτὸς ἀπάντησε μὲ κλάματα…! Ὑποχωρεῖτε! Αὐτὴ ἦταν ἡ πολιτικὴ μας ἀφ’ ὅτου μπήκαμε σὲ συμμαχίες τύπου ΝΑΤΟ. Καὶ νὰ’ τα τὰ χάλια μας! Γίναμε σιγά-σιγά «μπαίγνιο» τῆς Εὐρὼπης, «τὰ ὕστερα τοῦ κόσμου», ὅπως λέει ὁ φθονερὸς Γκέρλας στὸν «Ἀγαπητικό τῆς Βοσκοπούλας». Ἤ στὴν Ἀγαπητικιὰ τοῦ Βοσκόπουλου – δὲν θυμᾶμαι καλὰ.
Ὑποχωρήσαμε τὸ 1955, ὅταν ἀφήσαμε τὸν τουρκικὸ ὄχλο, τὸν ὑποκινούμενο ἀπὸ τὴν τουρκικὴ κυβέρνηση, νὰ ὀργιάσει κατὰ τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας τῆς Πόλης, χωρὶς νὰ προβοῦμε σὲ κανένα ἀντίμετρο εἰς βάρος τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Θράκης. Σὲ δέκα χρόνια ἡ ἑλληνικὴ μειονότητα ἀφανίστηκε.
Ἐξαίρεση ἀπετέλεσε ἡ κρίση τοῦ 1963-1964, τότε ποὺ στἀλθηκε μυστικὰ ἡ ἑλληνικὴ μεραρχία στὴν Κύπρο. Τὸ τάγμα μου ἦταν ἡ πρώτη μονάδα ποὺ ἀποβιβάστηκε. Μετὰ τὸ βραχυχρόνιο πύρωμα τῆς ψυχῆς ξαναγυρίσαμε στὴν προσφιλῆ μας τακτική τοῦ «ὑποχωρεῖτε». Τὸ 1967, μετὰ ἀπὸ ἕνα ἰταμὸ τελεσίγραφο τῆς Ἄγκυρας ἀποσύρεται ἀπὸ τὴν Κύπρο ἡ ἑλληνικὴ μεραρχία. Καὶ τό 1974 ἀφήσαμε –κατὰ κυριολεξία– τοὺς Τούρκους νὰ πάρουν ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς Κύπρου. Τὸ 1976 ἀφήσαμε τὴν Τουρκία νὰ διενεργήσει ἔρευνες ἐντὸς τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδας. Ἀντιδράσαμε μὲ πομφολυγώδεις ἀπειλές. Τὸ 1987 –παρὰ τὶς ἠχηρὲς μας διακηρύξεις– ὑποχωρήσαμε στὶς ἀπειλές τῆς Τουρκίας νὰ μὴ διενεργήσουμε ἔρευνες γιὰ πετρέλαιο καὶ τὸ 1996 φθάσαμε, μὲ τὴν ἀσχήμια τῆς Ὕμιας, νὰ ὑποχωρήσουμε σὲ θέματα ἐδαφικῆς κυριαρχίας. Ἡ περιοχὴ τῶν Ὑμίων κηρύχθηκε «γκρίζα ζώνη». Αὔριο-μεθαύριο θὰ κηρυχθεῖ καὶ κάποια περιοχή τοῦ Ἐλαιώνα.
Τὸ «ὑποχωρεῖτε» δὲν ἐφαρμόζεται μόνο πρὸς Ἀνατολὰς μὲ τὸ νὰ ἔχει μεταβληθεῖ ἡ σύγχρονη Ἑλλὰς σὲ συλλέκτη κάθε λογῆς μεταναστῶν. Ἐφαρμόσθηκε μὲ ἀπόλυτη ἐπιτυχία εἰς βάρος ἡμῶν καὶ πρὸς Βορρᾶν. Πρίν ἀκόμη καταρρεύσει τὸ κομμουνιστικό καθεστώς, ὑπογράψαμε τὴν ἄρση τοῦ ἐμπολέμου μὲ τὴν Ἀλβανία –γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν κάποιοι δικοί μας καὶ Ἀλβανοί «σπεκουλαδόροι»–, χωρὶς νὰ κατοχυρωθοῦν τὰ δικαιώματα τῆς ἑλληνικῆς μειονότητας καὶ χωρὶς νὰ μπεῖ φίμωτρο στὶς κραυγὲς τῶν Τσάμηδων, ποὺ ἔφυγαν ἀπό τὴ Θεσπρωτία ἀφήνοντας πίσω τους ἄπειρα ἴχνη δολοφονιῶν, κλοπῶν καὶ βιασμῶν. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ἀλία στείλαμε βλακωδῶς εἰδικές μονάδες γιὰ νὰ ἐκπαιδεύσουν στρατιωτικὰ καὶ ἀστυνομικὰ τὶς ἀντίστοιχες μονάδες τῆς κακῆς γειτόνισσας τοῦ Βορρᾶ. Καὶ ἐπὶ πλέον δεχθήκαμε τὰ πληθυσμιακὰ λύματὰ της. Εὐτυχῶς μέσα ἀπὸ αὐτὰ βγῆκαν καὶ ἄνθρωποι τῆς προκοπῆς καὶ αὐτοὺς συλλογίζομαι ἄν αὔριο ἡ κατάσταση ἐκτραχυνθεῖ. Γιατί λόγῳ τῶν συνεχῶν προκλήσεων ὄχι μόνο τῶν Τσάμηδων ἀλλὰ καὶ τῶν Ἀλβανῶν ἡγετῶν, θὰ ξεσπάσει καὶ στὴ χώρα μας κάποιος θυμὸς,καὶ τότε κάποιοι «νταῆδες» θὰ τὰ βάλουν μὲ τοὺς Ἀλβανοὺς νοικοκυραίους. ὄχι μὲ τὰ κακοποιὰ στοιχεῖα ποὺ, σὲ συνεργασία μὲ τὴν ἐντόπια ἀλητεία, λυμαίνονται τὴ χώρα.
Ἀλλά ἡ πιὸ γελοία ὑποχώρηση εἶναι αὐτὴ στὸ θέμα τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. Κάναμε τὸν παλληκαρὰ γιὰ μία τριετία καὶ μετὰ βάλαμε τὴν οὐρὰ στὰ σκέλια. Οὔτε μιὰ σοβαρή στρατιωτικὴ ἄσκηση δὲν μᾶς ἐπιτράπηκε νὰ κάνουμε βορείως τῆς Φλώρινας. Σὲ τὶ ἀποβλέπουν ὅλα αὐτὰ; Στὸ νὰ ξαναγίνει ἡ χώρα μας Ἑλλάδα τῆς Μελούνας. Ἔντεχνα διαδίδεται τὸ σχέδιο γιὰ μιὰ ὁμοσπονδιακὴ Μακεδονία μὲ πρωτεύουσα τὴ Θεσσαλονίκη. Γι’ αὐτὸ καλλιεργεῖται τὸ μῖσος –ἐν ὀνόματι τῆς ποδοσφαιρικῆς ἰδέας!– ἀνάμεσα στὸν ἑλληνικὸ Βορρᾶ καὶ στὸν Νότο. Ὅπου νὰ ’ναι ὁ Νίμιτς ἔρχεται. Καινούργιο μπλὰ-μπλὰ. Δὲν λέω νὰ σηκώσουμε «Μιράζ». Λέω ἁπλῶς νὰ μὴν κατεβάζουμε τὰ… παντελόνια μας…
Πηγή: http://www.sarantoskargakos.gr
