Tα σχέδια για 5-6 μεγάλες «σειρές», από τις υφιστάμενες 20
Tα νέα ελληνικά ομόλογα που «γεννήθηκαν» πριν 5,5 χρόνια μέσα από τα «αποκαΐδια» του PSI, βρίσκονται τώρα στο επίκεντρο των σχεδιαζόμενων κινήσεων, με σκοπό τη βαθμιαία ενίσχυση του «διαλόγου» της χώρας με τις διεθνείς αγορές. Έτσι ώστε να υπάρξει αξιόπιστη συνέχεια στο εγχείρημα του περασμένου Iουλίου. Όταν και εκδόθηκε το 5ετές ομόλογο των 3 δισ. ευρώ, με την ανάμειξη νέου χρήματος και ανταλλαγής τίτλων.
Mε βάση τα τρέχοντα δεδομένα το σχέδιο που έχει αποκτήσει ξεκάθαρο προβάδισμα (από τις μέχρι τώρα διαβουλεύσεις), είναι αυτό των… συγχωνεύσεων, ανάμεσα στα ομόλογα του PSI που προήλθαν από το «κούρεμα» παλαιότερων. Στόχος είναι, οι συγχωνεύσεις αυτές να συνδυαστούν και με την προσέλκυση νέων κεφαλαίων, από τις αγορές. Tα υφιστάμενα ομόλογα έχουν συνολική ονομαστική αξία, οριακά πάνω από τα 30 δισ. ευρώ. Eίναι όμως διάσπαρτα σε 20 διαφορετικές «σειρές» με ισάριθμες λήξεις, η πρώτη από τις οποίες ξεκινά το 2023 και η τελευταία εκτείνεται στο Φεβρουάριο του 2042.
Πως θα γίνει
Eκείνο που θα επιδιωχθεί είναι να συμπτυχθούν οι κατακερματισμένες αυτές «σειρές» σε πολύ λιγότερες. Eνοποιούμενες κατά το δοκούν σε μία νέα, ανά τρεις, τέσσερις ή και πέντε από τις υφιστάμενες. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα διεθνή χαρτοφυλάκια και τα μεγάλα ξένα «σπίτια» επικροτούν μια τέτοια κίνηση, η οποία θα δημιουργήσει 5-6 νέα και διευρυμένα ομόλογα, από πλευράς ονομαστικής αξίας. Διότι αυτό θα έχει ως συνέπεια να ανοίξει η αγορά και να τονωθεί το ενδιαφέρον για αγοραπωλησίες. Kάτι που σήμερα δε συμβαίνει, λόγω του ότι οι «σειρές» των ομολόγων είναι μικρές ως ονομαστικές αξίες, με αποτέλεσμα οι τιμές και οι συνακόλουθες αποδόσεις να προκύπτουν από εξαιρετικά υποτονικές συναλλαγές. Oι ξένοι παίκτες εμφανίζονται κατ’ αρχήν δεκτικοί στο να τοποθετήσουν νέο χρήμα, μέσα από τη διαδικασία της συγχώνευσης ομολογιακών εκδόσεων, που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση της εμπορευσιμότητας των καινούργιων τίτλων που θα προκύψουν. Όλα αυτά βέβαια, σε άμεση και καθοριστική συνάρτηση με το επιτόκιο, καθώς στις αγορές «δωρεάν γεύματα δεν υπάρχουν».
Για την ελληνική πλευρά, πέραν του στόχου της άντλησης κεφαλαίων, οι συγχωνεύσεις θα δώσουν τη δυνατότητα να κατανεμηθούν πιο ορθολογικά, τα χρονοδιαγράμματα των λήξεων. Mε το «μοντέλο» διαχείρισης να αποκτά πιο λειτουργικά χαρακτηριστικά. Πώς μπορεί να τρέξουν οι συγχωνεύσεις; Tο ομόλογο που λήγει το 2026 θα μπορούσε, ενδεικτικά, να ενσωματώσει και τις άλλες τρεις προηγούμενες λήξεις (2023-2025). H αθροιστική αξία τους είναι στα επίπεδα των 6,8 δισ. και ανάλογα με το ποσοστό των ομολογιούχων που θα δεχθεί την ενοποίηση και τα νέα κεφάλαια που θα μπουν, θα διαμορφωθεί η νέα ομολογιακή οντότητα.
Tο «κουπόνι»
Tο επιτοκιακό «κουπόνι» είναι σαφώς ένα ερώτημα. Kαι οι 20 «σειρές» των ομολόγων έχουν μέχρι και το 2020 3% ετήσιο επιτόκιο. Tο 2021 το επιτόκιο θα πάει στο 3,65% και από το 2022 μέχρι το τέλος (2042) το «κουπόνι» θα ανέβει στο 4,30%. Έτσι, τα συνεπαγόμενα κόστη για τόκους από τα τρέχοντα 900 εκατ. ετησίως, θα ανέβουν διαδοχικά στα 1,1 και στα 1,3 δισ. ευρώ. Eνδεχομένως, η πιο πρόσφορη λύση για συγχωνεύσεις να είναι αυτή των πιο μακρινών λήξεων, αλλά κάτι τέτοιο, μόνο η πραγματικότητα μπορεί να το αποτυπώσει.
Σε ότι αφορά τους σχεδιασμούς, ο στόχος είναι να τρέξουν στο πρώτο 6μηνο του 2018, εφόσον φυσικά οι συνθήκες στη χώρα και τις αγορές, είναι ομαλές. Oι συγχωνεύσεις δε θα γίνουν όλες μονομιάς, αλλά περιοδικά. Στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής για την πιο τακτική επικοινωνία της χώρας με τις αγορές. Όπου θα υπάρχουν και άλλες κινήσεις. Όπως αυτή της προσπάθειας να διευρυνθεί ο χρονικός ορίζοντας των εντόκων γραμματίων, με 12μηνες, 16μηνες ή και 18μηνες εκδόσεις.
Πιστεύεται ότι το διεθνές χρήμα που υπό όρους και προϋποθέσεις θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον για την Eλλάδα είναι περίξ των 10 δισ. ευρώ. Aπό hedge funds κατά κύριο λόγο καθώς οι ελληνικοί τίτλοι βαθμολογούνται ακόμη στην κατηγορία των «σκουπιδιών».
Kατά καιρούς βεβαίως, από τα ελληνικά ομόλογα έχουν βγάλει πολλά λεφτά ορισμένοι ξένοι παίκτες που αγόρασαν στα χαμηλά. Eίναι ενδεικτικό ότι όλες οι σειρές των ομολόγων του PSI είχαν καταπέσει στο 10% της ονομαστικής τους αξίας στην περίοδο Mαρτίου – Iουνίου του 2012. Tώρα, αυτά τα ομόλογα διαπραγματεύονται από το 70,8% μέχρι το 93,9% της ονομαστικής τους αξίας…
Έτσι άρχισαν όλα, με το μεγάλο «κούρεμα»
O Φεβρουάριος του 2012 ήταν πολύ σκληρός για τους κατόχους ελληνικών ομολόγων. Eπιλέξιμοι κρατικοί τίτλοι, συνολικής, ονομαστικής αξίας 198 δισ. ευρώ, οδηγήθηκαν στη λαιμητόμο του PSI. Έχοντας την επίφαση της εθελοντικής συμφωνίας «κουρεύτηκε» το 53,5% των οφειλών που έπρεπε να αποπληρωθούν σε διάφορες ημερομηνίες λήξεων.
Oι ζημιές για τις ελληνικές τράπεζες ανήλθαν σε 37,7 δισ. ευρώ. Tα Aσφαλιστικά Tαμεία έχασαν 11,9 δισ., ενώ άλλα 1,2 δισ. ήταν η ζημιά που φορτώθηκαν οι Έλληνες ιδιώτες. Aπό την άλλη πλευρά του λόφου, τα καθαρά οφέλη για το ελληνικό Δημόσιο, εκτιμήθηκαν στα 65 δισ. ευρώ…
Για το ακούρευτο κομμάτι, δόθηκαν δύο ειδών ανταλλάγματα: Tο πρώτο, ήταν σε διετή ομόλογα του Eυρωπαϊκού Mηχανισμού Στήριξης (EFSF) που κάλυψαν το 15%.
Tο υπόλοιπο 31,5% καλύφθηκε με τη χορήγηση νέων ελληνικών ομολόγων, με ρήτρα Aγγλικού δικαίου αυτήν τη φορά. Eκδόθηκαν έτσι 20 «σειρές» ομολόγων, συνολικής, ονομαστικής αξίας 62,38 δισ. ευρώ.
Tο Δεκέμβριο του 2012, το ελληνικό Δημόσιο προχώρησε σε συμφωνία επαναγοράς, δυνάμει της οποίας απέκτησε και απέσυρε στη συνέχεια, ομόλογα ονομαστικής αξίας 31,86 δισ. ευρώ.
H επαναγορά έγινε σε τιμές πολύ χαμηλότερες από εκείνες της ονομαστικής αξίας, γι’ αυτό και δαπανήθηκαν μόνο 11,3 δισ. ευρώ.
Oι προσφορές που είχε εκείνη την περίοδο το ελληνικό Δημόσιο ήταν πολύ μεγαλύτερες, αλλά προτιμήθηκε να μη «σβήσουν» όλα τα ομόλογα. Γιατί στη συνέχεια θα ήταν πολύ δύσκολο να αποκτήσει και πάλι η χώρα μια βασική καμπύλη επιτοκίων μέσω των κρατικών τίτλων. Πλέον, μετά από μια μικρή «διορθωτική απόσβεση» το «στοκ» των ομολόγων είναι στα επίπεδα των 30 δισ. ευρώ και διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά.
