Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και το καράβι μούτσο, γι’ αυτό άσε την τηλεόραση και φάε κάναν λούτσο
Αρης Πορτοσάλτε. Συμπαθέστατος. Κάνει μια δουλειά που σχεδόν κανείς δεν θα ήθελε. Aσε που του κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο του αποδίδει.
Αν το ισοζύγιο θυσιών, καθήκοντος, έργου και απολαβών ήταν ισορροπημένο, δεν θα είχε αποτυπωμένη στη φωνή και την έκφρασή του την ξινίλα ανθρώπου που συνειδητοποιεί πως του έκλεψαν το πορτοφόλι και κάποιος του έγδαρε το αυτοκίνητο με κλειδί, την ίδια στιγμή που οι σωματικές εκκρίσεις διαβολικού περιστεριού λερώνουν το σακάκι που φόρεσε για να πάει στον γάμο του εργοδότη του.
Τις προάλλες έλεγε πόσο απαραίτητο και σωτήριο και κάτι τέτοιο θα είναι για τη χώρα να πάει καλά η υπόθεση της μετάλλαξης της πασοκάρας για να πάει ο Σύριζας τρίτο κόμμα και τούτα και κείνα και τ’ άλλα τα αλλιώτικα. Ηταν τόσο μεγάλη η ανακόντα που εξήρχετο από το στόμα του, που δεν προλάβαινες να δεις πού ήταν η ουρά και πού το κεφάλι.
Τη συλλογιστική του αλλά και το ολάνθιστο μπουκέτο με τα επιχειρήματα-λαχανίδες που παρέθεσε θα δίσταζαν να τα προσυπογράψουν ακόμα και οι διαχειριστές της σελίδας του facebook που τιτλοφορείται «Παλαιό Πασόκ – Το Ορθόδοξο».
Τελικά, δεν του πάει πολύ μόνο το Μνημόνιο, αλλά κι αυτό το νέο χούι. Να υπερασπίζεται και να προβάλλει δηλαδή την κατεπείγουσα αναγκαιότητα που έχει η πατρίς να ξαναφάει ένα ΠΑΣΟΚ κατακούτελα, να στανιάρει.
Αδωνις Γεωργιάδης. Ο πολιτικός θρύλος που κατόρθωσε να μην του κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν, απλούστατα επειδή όπου κινείται δεν φύεται δόξα. Δεν υπάρχει κλέος στα κανάλια όπου γανιάζει ο λάρυγγάς του όταν πουλάει τάμπλετ πακεταρισμένα με κινητά και αρχαίους συγγραφείς.
Δεν υπάρχει υστεροφημία στα ριάλιτι. Ούτε αναμένεται να στηθούν ανδριάντες στους πολιτικούς που έχουν μονομανία με την προβολή, τα τουίτερ, τα ίνσταγκραμ, τα φεησμπούκια και ποζάρουν σαν τον Μητσάρα πίσω από τη Μέρκελ και δίπλα στον Σόιμπλε. Σεβαστό τμήμα της κοινής γνώμης αντίκρισε με μια κάποια δυσφορία τις φωτό του στη Μερκελοσύναξη, αλλά κι αυτό θα περάσει…
Παναγιώτης Λιάκος
