«Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών». Ο Μποστ, με τη δική του ορθογραφία, είχε ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου από τη δεκαετία του εξήντα. Ομως, ως συνήθως, δεν ακούσαμε τον ποιητή. Υπάρχουν θαλάσσιες περιοχές όπου η νηνεμία μπορεί να αποβεί εξίσου μοιραία με τα εξαγριωμένα μποφόρ. Περιοχές πονηρές και δόλιες.
Οι ναυτικοί τις αποκαλούν «οι κουφάλες της θάλασσας». Κρύβουν τεχνηέντως τις προθέσεις τους και παρασύρουν τα πλοία στην παγίδα τους. Μία εξ αυτών είναι η «κατηραμένη» νήσος των Αζορών. Μία άλλη, ως απεδείχθη, είναι η νησίς Αταλάντη στον κόλπο της Σαλαμίνας. Κι ενώ ο γερόλυκος της θάλασσας έχει αγκυροβολήσει, ξάφνου, ξυπνάει το τέρας που κρύβει η «κουφάλα» στην απαισία ψυχή της και καταπίνει σιδερικά και υδατάνθρακες.
Ως εκ τούτου, ουδείς δικαιούται να προσάψει στις αρμόδιες αρχές ολιγωρία. Πού να ξέρουν ότι η νησίς Αταλάντη έκρυβε στα βάθη της ένα ηφαίστειο αναβράζον, όπως ο κ. Καρανίκας; Αντιθέτως, μου έκανε αλγεινή εντύπωση ότι ουδείς συνεχάρη τον κ. Κουρουμπλή ότι, χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση των υπηρεσιών του, δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα. Δύο μόνον ναυτικοί ήσαν στο πλοίο την ώρα του ναυαγίου, με το μεγαλείο όμως που μας κυνηγάει μπορεί να θρηνούσαμε και καμιά εκατοστή.
Γλίτωσε από βέβαιο πνιγμό και ο αρχηγός του Λιμενικού διότι, όπως άκουσα, ο υπουργός τού ζήτησε να «επισκεφθεί το ναυάγιο». Ηταν νύχτα και φαίνεται ότι δεν βρέθηκε σκάφανδρο στο νούμερό του.
Οφείλουμε εξάλλου ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Οικολόγους Πρασίνους που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Χάρη στην έγκαιρη παρέμβασή τους η πετρελαιοκηλίδα περιορίσθηκε στον Σαρωνικό. Απεφεύχθη έτσι η επέκτασή της στο Λιβυκό, στην Αδριατική και στον Βισκαϊκό Κόλπο.
Διότι, αν κατάφερνε η άτιμη να περάσει το Γιβραλτάρ, δεν το είχε σε τίποτε να διασχίσει τον Ατλαντικό και να μολύνει τις υπερπόντιες κτήσεις της Γαλλίας.
Με τι μούτρα θα υποδεχθούμε την κ. Μακρόν όταν ξανάρθει στην Ελλάδα για να γνωρίσει και την κ. Μπέτυ. Η οικολογική καταστροφή δεν θα αιωρείται ως σκιά ανάμεσα στα φοινικόδεντρα και στις σημύδες στους περιπάτους τους στο δάσος του Ελληνικού;
Ενα σαράβαλο βυθίζεται έξω από τον Πειραιά με 2.500 τόνους πετρέλαιο και μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα έχουν μαυρίσει από πετρέλαιο η Σαλαμίνα και το παραλιακό μέτωπο της Αττικής.
Δημοσιογράφος μου έλεγε στην αρχή του καλοκαιριού: «Αν είχα την τύχη σαν και σένα να κολυμπάω στον Αλιμο πριν πάω στη δουλειά».
Ζει σε μία από τις περιοχές του Παρισιού που τις ζηλεύω. Θα μου πείτε δεν γεύεται τη γοητεία του σαράβαλου. Οποία πλήξις!
πηγή: Η σαράβαλος Ελλάς
