Κάθε εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα με τους φόρους που πληρώνει συντηρεί 2,8 άτομα του πληθυσμού που είτε δεν εργάζονται είτε απασχολούνται στο Δημόσιο. Ενώ όσοι δεν εργάζονται, δηλαδή μητέρες, παιδιά, άνεργοι, άτομα τρίτης ηλικίας, είναι διπλάσιοι σε αριθμό από τους εργαζόμενους.
Σύμφωνα με το εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ που αναλύει τις τάσεις συρρίκνωσης, γήρανσης του πληθυσμού και τις επιπτώσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα, από τα 10,8 εκατ. πληθυσμού, οι 806.000 είναι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, 1,6 εκατ. μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα, 1,3 εκατ. ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες κ.λπ., ενώ οι συνταξιούχοι όλων των κατηγοριών (γήρατος, αναπηρίας κ.λπ.) είναι 2,6 εκατ., χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι 150.000 εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, το 2050 οι Ελληνες θα είναι περίπου 9 εκατ., άνω των 65 ετών θα είναι ένας στους τρεις και 300.000 θα είναι άνω των 90 ετών. Αυτό σημαίνει ότι το 2050 η αντιστοιχία εργαζομένων – συνταξιούχων θα είναι 1 προς 1, γεγονός που σύμφωνα με τον ΣΕΒ σημαίνει ότι η όσο το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση στη συνταξιοδότηση προϋποθέτει προσωπική αποταμίευση που θα συμπληρώνει τη σύνταξη – χαρτζιλίκι (κλείνοντας το μάτι στην ιδιωτική ασφάλιση) και καλή υγεία.
Ο ΣΕΒ, λοιπόν, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις ισχυρές πιέσεις που θα δεχτεί τις επόμενες δεκαετίες το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας και καταθέτει τρεις προτάσεις για την αντιμετώπιση γήρανσης του πληθυσμού και την αύξηση της απασχόλησης:
1. Επαναπατρισμός Ελλήνων της διασποράς (αναστροφή brain drain) και υποδοχή μεταναστών με εξειδικευμένες δεξιότητες.
2. Στήριξη της ελληνικής οικογένειας με στόχο την αύξηση του ρυθμού γεννήσεων.
3. Ενεργός γήρανση ώστε να πάψει το συνταξιοδοτικό σύστημα να τιμωρεί συνταξιούχους που δουλεύουν, περικόπτοντας τη σύνταξή τους και ενθαρρύνοντας έτσι την παράνομη εργασία.
Αντιστροφή τάσεων
Η αντιστροφή των δυσμενών δημογραφικών δεδομένων, αναφέρει ο ΣΕΒ, προϋποθέτει τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών και των νέων στην αγορά εργασίας, πολιτικές για επιλεκτική μεταναστευτική πολιτική καθώς και ενεργό γήρανση. Αυτό επίσης προϋποθέτει ένα περιβάλλον δυναμικής ανάπτυξης που θα δημιουργεί, μέσω ιδιωτικών επενδύσεων, υψηλή ζήτηση για απασχόληση, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις που έρχονται θα δημιουργήσουν ασυνέχειες στην αγορά εργασίας, καθώς και ανάγκες για διαφορετικό μείγμα εξειδικεύσεων των εργαζομένων.
Επιβάλλεται, συνεπώς, να αλλάξει η λανθασμένη πρακτική της υπερφορολόγησης των πάντων, που οδηγεί την οικονομική δραστηριότητα στη «μαύρη» οικονομία (φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο κ.λπ.).
«Θα πρέπει να γίνει εθνικός στόχος μέσα από ένα πλέγμα πολιτικών πρωτοβουλιών, ο πληθυσμός της χώρας να αυξηθεί σημαντικά μέχρι το 2030 ώστε να αναστραφεί υπέρ των νέων η κατανομή του πληθυσμού. Και ο ρόλος των επενδύσεων στη δημιουργία νέου πλούτου για τη στήριξη αυτών των εθνικά αναγκαίων πολιτικών είναι καταλυτικός».
