Οι ραγδαίες και εκτός ελέγχου εξελίξεις στην Ισπανία, δυστυχώς, φαίνεται πως θα οδηγήσουν σε μία νέα εμφύλια σύρραξη.
Η μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου έζησε από τις 17 Ιουλίου του 1936 μέχρι την 1η Απριλίου του 1939 την φρίκη του εμφυλίου πολέμου, ανάμεσα στις δυνάμεις των εθνικιστών του στρατηγού Francisco Franco Bahamonde και των κομμουνιστών “δημοκρατών” της Segunda República με καθοδηγητή τον δυτικοτραφή Manuel Azaña Díaz. Ο Diaz γαλουχήθηκε στην Δυτική πολιτική σπουδάζοντας στην Γαλλία, εκεί όπου κατέφυγε μέχρι το τέλος της ζωής του, αφού προηγουμένως αιματοκύλισε την πατρίδα του. Δεν είναι τυχαίο ότι το Παρίσι υπήρξε ο τόπος που παρείχε “άσυλο” σε όλους τους “επαναστάτες” από όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος, που εκ του μακρόθεν και ασφαλούς υπήρξαν … “αντιστασιακοί”!
Οι Καταλανοί την περίοδο 1936-39 είχαν πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστών. Σήμερα ετοιμάζονται και πάλι να αιματοκυλίσουν την Ισπανία υπερασπιζόμενοι ένα ευρύτερο Δυτικό σχέδιο, που αποσκοπεί στην αποδυνάμωση των κρατών και στην μετατροπή τους σε προτεκτοράτα μίας παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως πρόκειται για μια ρομαντική κίνηση, όπου κάποιοι “καταπιεσμένοι” ζητούν την ανεξαρτησία τους. Η αλήθεια και η πραγματικότητα, ωστόσο, πόρρω απέχει από αυτόν τον ισχυρισμό.
Η Καταλωνία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταθεί ως αυτόνομο κράτος, αλλά αποτελεί ακόμα μία περίπτωση του πολιτικού δόγματος “διαίρει και βασίλευε”. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα επιπλέον ανθυποκρατίδιο, όπως πολλά άλλα παρόμοια (βλέπε Γεωργία, Azerbaijan, Σκόπια, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία, Αλβανία, ψευδοκράτος των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου, κλπ), που δεν είναι τίποτε άλλο παρά Δυτικά προπύργια που κατασκευάστηκαν με σκοπό να προκαλέσουν αστάθεια και να δημιουργούν διαρκώς προβλήματα σε χώρες όπως η Ρωσία, η Ελλάδα και η Σερβία.
Το δημοψήφισμα της Καταλωνίας είναι ακόμα ένα έργο της Δύσης και των υπηρετών του Ένα τοις εκατό, που δεν θα διστάσει να πνίξει στο αίμα ολόκληρη την Ιβηρική χερσόνησο. Άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια έχουν υλοποιηθεί μία σειρά από σχέδια και μεθοδεύσεις με σκοπό την αλλαγή της κατοχής (και) αυτής της Ευρωπαϊκής χερσονήσου.
Δεν είναι τυχαίο, που τα μισθοφορικά Μέσα Ενημερώσεως(;) της Δύσης προβάλλουν διαρκώς τα αιτήματα της Καταλωνίας, εμφανίζοντας ως δικτατορική(;) και σκληρή την στάση της Ισπανικής κυβέρνησης.
Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαία η προσπάθεια σπίλωσης της Ισπανικής βασιλικής οικογενείας. Το 2011 Δυτικά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για “περίεργες” οικονομικές δοσοληψίες του Iñaki Urdangarin y Liebaert, συζύγου της πριγκίπισσας Cristina, που είναι η δεύτερη κόρη του βασιληά Juan Carlos Alfonso Víctor María de Borbón y Borbón-Dos Sicilias και της βασίλισσας Σοφίας Μαργαρίτας Βικτορίας Φρειδερίκης. Τελικά, στο τέλος του 2012 το “σκάνδαλο” περιορίστηκε μόνο στον Urdangarin, αφού πρώτα εξασφαλίστηκε(;) η παραίτηση του βασιληά Juan Carlos από τον θρόνο.
Έχουμε πει πολλές φορές πως στη πολιτική τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Καταλωνίας και αυτό μένει να φανεί με τον καιρό.
Του Μανώλη Βολουδάκη
