Το 2011 φιναλίστ του Κυπέλλου. Το 2012 τρίτος στο πρωτάθλημα και το 2013 πάλι στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Από το 2008 κι έπειτα συμμετέχει και μάλιστα με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη.
Δώδεκα χρόνια μετά τη συγχώνευσή του με τη Χαλκηδόνα και με την ίδια στιβαρή διοίκηση από τότε, ο Ατρόμητος ανήκει πλέον στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πριν από το ματς με την ΑΕΚ δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποψιάζονταν πως μπορεί πάλι να κάνει τη ζημιά.
Ο Ατρόμητος την έκανε και πλέον είναι πρώτος και δεν έχει κανένα λόγο να πέσει από την κορυφή, όσο οι… άλλοι χάνουν συνέχεια βαθμούς. Είναι ξεκάθαρο φέτος πως οι μεγάλοι δυσκολεύονται να διασπάσουν τις κλειστές άμυνες, ενώ οι… λιγότερο μεγάλοι, παίζοντας χωρίς άγχος και με ομάδες που δεν κλείνονται, μπορούν και κάνουν υπερβάσεις. Γι’ αυτό βλέπουμε το φετινό πρωτάθλημα…
Η ομάδα του Κάναντι εντυπωσιάζει. Δεν πρόκειται να πέσει από την κορυφή όσο δεν τρώει γκολ (επτά ματς μηδέν παθητικό σε Super League και Κύπελλο). Χωρίς τον Μάντσον έδειξε πως έχει λύσεις. Διαθέτει θαυμάσιες επιλογές σε όλες τις γραμμές. Και φυσικά η «Α» είχε πέσει μέσα βλέποντας τη μετεγγραφική δραστηριότητα του Ατρόμητου το καλοκαίρι, ιδίως μετά την απόκτηση του Βασιλακάκη (πριν καν αποκτήσει Μπουσούλαζιτς, Μάντσον και Ουάρντα).
Η ομάδα του Περιστερίου φέρθηκε ψύχραιμα μετά τις πρώτες ισοπαλίες στο πρωτάθλημα, η διοίκηση είδε το ποτήρι μισογεμάτο και δεν βιάστηκε να διώξει έναν άνθρωπο που δούλευε και ιδού τα αποτελέσματα.
