Τρίτη 10 Οκτωβρίου. Μια ιστορική ημέρα για την κοινότητα των διεμφυλικών ανθρώπων. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψηφίζει νομοθεσία που αναγνωρίζει την υπόσταση αυτής της υποομάδας ανθρώπων και κάνει μια αρχή για την απόδοση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Καθόλου «αναίμακτα» όμως. Ολες τις προηγούμενες ημέρες ακούστηκαν στην αίθουσα της Βουλής τα ανήκουστα.
Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτήν τη μικρή μειονότητα ονομάστηκαν «τρελοί», «ψυχοπαθείς με βαριά ψυχοπαθολογία και εγκεφαλικές βλάβες που χρήζουν βαριάς ψυχιατρικής περίθαλψης», «ανώμαλοι» και πολλά άλλα ακόμη.
Σταχυολόγησα μόνο πρόχειρα όσα «έξυσαν» το αυτί μας, γιατί αν θελήσει κανείς να παραθέσει με όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες όσα ειπώθηκαν, θα πρέπει να τις συλλέξει κυριολεκτικά σε τόμο.
Η πτέρυγα που μας έχει συνηθίσει σε αυτήν τη φρικιαστική μισαλλόδοξη ρητορική, αναμφίβολα, είναι της Χρυσής Αυγής. Ζήλωσαν όμως πολλές ακόμη πτέρυγες, καταπώς φαίνεται, τη δόξα της.
Υπερθεμάτισε ο Βασίλης Λεβέντης. Κάποια στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, επίσης, αφού πρωτύτερα κάποιος «εξωγήινος» τους έκλεισε με νόημα το μάτι.
Οι εφημερίδες καθημερινά επιδόθηκαν σε παραπληροφόρηση. «Αλλαγή φύλου σε ανηλίκους 15 ετών σε 5 λεπτά». «Κοινοβούλιο ανωμαλίας».
Σε αυτό το ράλι τερμάτισε πρώτη, όπως πάντα, η «Ελεύθερη Ωρα»: «Βουλή Τραβεστί», προτρέποντας παράλληλα σε εγκλήματα μίσους, «Ξύλο σε κάθε “αδελφή”», ενώ ακολούθησε ακόμη ένα πρωτοσέλιδό της που αναφερόταν σε «εκπούστευση και εκπουτάνευση των Ελλήνων».
Δεν έλειψαν, βέβαια, και οι περισπούδαστες δηλώσεις επωνύμων, όπως δημοφιλούς ποδοσφαιριστή που τόση αγάπη έχει για τα παιδιά ώστε ευχόταν κάτι άλλο σε παιδιά συνανθρώπων του.
Ομαδόν κηρύχτηκε ο πόλεμος μίσους. Εναντίον ποιων; Ανθρώπων που επί δεκαετίες βιώνουν τις πιο παράλογες διακρίσεις, που είχαν περιορισμένη πρόσβαση ή αντιμετώπιζαν αποκλεισμό στον χώρο της εργασίας, της στέγασης, της υγείας, της εκπαίδευσης.
Ο πόλεμος αυτός βρήκε τα πρώτα θύματά του. Λίγες ημέρες πριν, 30χρονος χτυπήθηκε με μένος στο κεφάλι και στο πρόσωπο, ενώ το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου Ρεθύμνου τού έκανε τουλάχιστον οκτώ ράμματα στο βλέφαρο και στα ζυγωματικά, με τη συνοδεία δύο μεγάλων αιματωμάτων και στα δύο μάτια και το ένα μάτι κλειστό από τις μελανιές.
Αν δεν έβγαιναν στα παράθυρα κάτοικοι της περιοχής να δουν τι συμβαίνει και να τραπούν οι δράστες σε φυγή, όπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχτεί πολύ χειρότερα από έναν σοβαρό τραυματισμό.
Λάθος, όμως. Σαφώς δεν ήταν αυτός ο 30χρονος συνάνθρωπός μας το πρώτο θύμα, αλλά ένα από τα πολλαπλά θύματα του παράλογου μίσους που ανθεί στην κοινωνία μας.
Εάν ανατρέξουμε στις στατιστικές που έχει δώσει στη δημοσιότητα το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας, η απροκάλυπτη βία κατά των ομοφυλοφίλων, λεσβιών και διεμφυλικών ανθρώπων τα τελευταία χρόνια όχι μόνο βρίσκεται σε δραματική αύξηση, αλλά αποτελεί, ιδιαίτερα σε σχέση με τον αριθμό αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία μας, ένα τεράστιο, δυσανάλογο ποσοστό.
Ιδιαίτερα οι διεμφυλικοί άνθρωποι κατά μέσο όρο αποτελούν το 20% των θυμάτων ρατσιστικής βίας, και έχοντας υπόψη ότι σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές οι άνθρωποι που η έμφυλη ταυτότητά τους διαφέρει με το φύλο που καταγράφηκε κατά τη γέννηση δεν ξεπερνούν το 1,5% του γενικού πληθυσμού, καταλαβαίνουμε ότι η βία που δέχεται αυτή η ομάδα ανθρώπων είναι δραματικά δυσανάλογη.
Αλλά είναι και ιδιαίτερα φρικώδης. Αγνωστος είχε πυροβολήσει στα γεννητικά όργανα διεμφυλική γυναίκα, και λίγα εκατοστά πιο πέρα αν είχαν πάει τα σκάγια δεν θα ήταν πια ανάμεσά μας.
Συμμαθητής άλλης διεμφυλικής γυναίκας, αφού την περιέλουσε με βενζίνη, έπαιζε με τα σπίρτα δίπλα της.
Στη Λέσβο, μηχανοκίνητη ομάδα σάπισε στο ξύλο με λοστάρια διεμφυλικές μετανάστριες.
Και ουκ έστιν αριθμός ανατριχιαστικών περιγραφών. Ολες τις προηγούμενες ημέρες εγώ η ίδια υπήρξα αποδέκτρια απειλητικών μηνυμάτων: «θα σε σκοτώσουμε», «θα σε λιανίσουμε», «θα σε θάψουμε», διανθισμένα με τα πλέον παραστατικά επίθετα.
Ποιος λοιπόν οπλίζει τα χέρια αυτών των ανθρώπων; Ποιοι ήταν αυτοί που όπλισαν το χέρι του ανθρώπου που παρ’ ολίγον να δολοφονήσει τον 30χρονο στο Ρέθυμνο;
Ποιοι ήταν αυτοί που φρόντισαν με κάθε δυνατό τρόπο να διασπείρουν το δηλητήριο του μίσους;
Μέσα από την αίθουσα του ελληνικού Κοινοβουλίου, μέσα από το ιερατικό σχήμα ή μέσα από τη γραφίδα της δημοσιογραφίας ή, ακόμη, και από διάφορους επιφανείς δημοσιολογούντες μήπως; Μήπως, λέω.
Ας σκεφτούμε λίγο. Ψύχραιμα, με ορθολογισμό, αλλά και με το χέρι στην καρδιά, ως άνθρωποι, μα και ως κοινωνία.
Γιατί εάν το κήρυγμα μίσους εκπορεύεται από τα έδρανα του Κοινοβουλίου, το οποίο θέτει σε ασυλία εκπροσώπους του όπως αποδείχτηκε προ μηνών, εάν τούτο γίνεται από πρόσωπα που υποτίθεται κηρύσσουν την αγάπη και άλλα δημόσια πρόσωπα, κάτι πολύ στραβό συμβαίνει στην κοινωνία μας.
Και, τουλάχιστον, όσες και όσοι είμαστε δημοκρατικοί πολίτες οφείλουμε να βάλουμε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Να πράξουμε με ευθύνη ώστε να αποδυναμωθούν οι ηθικοί αυτουργοί που οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων.
*Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών και ιδιοκτήτρια των Εκδόσεων-Βιβλιοπωλείου Πολύχρωμος Πλανήτης
