Ξεκίνησε κατ’ εντολήν των αφεντάδων του κόσμου τούτου το τελικό κτύπημα εναντίον των Ελλήνων. Ξεκίνησε μια γενική αναρχία, ενώ ο πρόεδρος του σωματείου των αστυνομικών είπε ότι τους έχουν δεμένα τα χέρια στο να επιβάλλουν την τάξη, κάτι άλλωστε που το διαπιστώνουμε καθημερινά.
Μας έφτιαξαν την κοινωνία του «σώπα, μην μιλάς», από την άλλη όμως όποιος δεν μιλά είναι απλά συνένοχος.
Αφήστε στην άκρη τα όσα μας χωρίζουν· είναι πολύ περισσότερα τα όσα μας ενώνουν Έλληνες. Πέρασε πια η ώρα που αναρωτιόμασταν «μήπως δεν είναι έτσι»· πέρασαν οι ώρες, οι μήνες, τα χρόνια. Τώρα μας απομένει ελάχιστος χρόνος προτού ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος εντός των πόλεων και γενικώς.
Το πότε το ξέρουν μόνοι αυτοί που εξουσιάζουν, η ώρα αυτή όμως δεν αργεί. Δεν κινδυνολογώ, το πράγμα όχι μόνο φαίνεται, αλλά σε αυτό συμφωνούν και έχουν προαναφέρει στο παρελθόν και πολλοί Πατέρες.
Ήδη πολλοί συμπολίτες μας κάνουν διαμαρτυρίες και πορείες για τα βιβλία του δημοτικού μας σχολείου που είναι μισελληνικά. Ήδη πολλοί ιερείς συμπορεύονται μαζί τους· και αρκετοί ιερείς αποτειχίζονται.
Αυτές οι κινήσεις είναι ελπιδοφόρες, είναι όμως λίγες ακόμα. Φωνάξτε Έλληνες, μαζευτείτε όλοι μαζί στις ενορίες, στις πόλεις, στους δρόμους κατά εκατομμύρια και ενώστε τη φωνή σας ενάντια στο έγκλημα που γίνεται στον τρόπο ζωής μας, στα «πιστεύω» μας, στα ιερά και τα όσιά μας.
Μην επαναπαύεστε ότι κάποιοι άλλοι θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα, ειδικά όταν είμαστε μέσα στην τρύπα με χιλιάδες φίδια! Μην λέτε ότι έχουμε ελπίδα, γιατί είμαστε από την φύση μας η ελπίδα. Μην αναρωτιέστε γιατί ο Θεός αφήνει, γιατί κι ο Θεός αναρωτιέται γιατί εμείς αφήνουμε.
Μην κοιτάτε τον πόνο του άλλου χωρίς να βάλετε τον εαυτό σας στην θέση του, στη θέση των παιδιών σας. Μην μαλώνετε μεταξύ σας, μην είστε κοντόφθαλμοι, αλλά δείτε πόσα πολλά μπορούμε όλοι μαζί να καταφέρουμε ενώνοντας τις φωνές μας και τη δύναμή μας ενάντια σε όσους μας θέλουν σκλάβους και δούλους.
Μόνο ο ενωμένος λαός μπορεί να σταματήσει την καταστροφή και τη σφαγή. Ήδη ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ήδη πολύς κόσμος πνίγεται από το άδικο.
Το «δε βαριέσαι» αδερφέ δεν έχουμε την πολυτέλεια να το επικαλούμαστε πια. Ο Κολοκοτρώνης έλεγε «την Ελλάδα θέλουμε και ας τρώμε πέτρες».
Ας προτάξουμε τις φωνές μας υπέρ του δικαιώματός μας να είμαστε Άνθρωποι κι ας μην πέσουμε αμαχητί. Φωνή λαού, οργή Θεού, αγάπη λαού το θέλω του Θεού.
NASAR
