Μια άγνωστη πτυχή της ιστορίας της Κωνσταντινούπολης φέρνει στο φως η τουρκική εφημερίδα Sözcü, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Ünlü İstanbul kabadayıları», δηλαδή, «Οι φημισμένοι Καπανταήδες της Κωνσταντινούπολης».
Σύμφωνα με την ίδια την τουρκική εφημερίδα, στη Κωνσταντινούπολη του δεκάτου ένατου αιώνα τέσσερεις Ρωμιοί Καπανταήδες είχαν κυριαρχήσει στον κόσμο της νύχτας και όχι μόνο και είχαν γίνει κυριολεχτικά ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων, καθώς δεν λογάριαζαν τίποτα και επέβαλλαν παντού την κυριαρχία τους αψηφώντας και συχνά γελοιοποιώντας την αστυνομία και τους τζανταρμάδες του σουλτάνου.
Ο πρώτος και πιο γνωστός ήταν ο με το ψευδώνυμο «Şık Manol», δηλαδή, «ο Κομψός Μανώλης». Ο κομψός Μανώλης είχε γεννηθεί το 1890 στην Τοκάτη του Πόντου. Παρά του οι ήταν κοντός είχε τρομερό θάρρος και ήταν δεξιοτέχνης μαχαίρι όπως αναφέρεται στην γροθιά και στο. Άφησε τρομερό όνομα στην Κωνσταντινούπολη καθώς είχε γίνει κυριολεκτικά ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων.
Ο δεύτερος Καπάνταης ήταν ο «Kesik Nıkola», δηλαδή ο «Κομμένος Νικόλας». Ο Νικόλας είχε γεννηθεί το 1884 στην Κωνσταντινούπολη. Πολύ γρήγορα είχε κυριαρχήσει στον κόσμο της νύχτας στην Πόλη και η ιδιαίτερη περιοχή της εξουσίας του ήταν το Unkapanı. Ήταν φοβερός σε καβγάδες και είχε γίνει το φόβητρο των αντίπαλων του. Σκοτώθηκε το 1922 σε ένα μεγάλο καβγά αφού είχε αφήσει όνομα ανάμεσα στους Τούρκους.
Ο τρίτος Ρωμιός Καπάνταης ήταν ο Χρύσανθος που γεννήθηκε το 1898. Από μικρός διακρίθηκε για την γενναιότητα του και είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων τζανταρμάδων. Λέγεται πως μια φορά σε ηλικία 23 ετών τα είχε βάλει με 21 Τούρκους και τους είχε καθαρίσει όλους. Δεν αναφέρεται ποιο ήταν το τέλος του.
Τέταρτος Καπάνταης ήταν Yamalı Yorgi. δηλαδή «ο Μπαλωμένος Γιώργης». Γεννήθηκε το 1892 και αυτός στην Κωνσταντινούπολη. Χτυπούσε πλούσιους Τούρκους και έπαιρνε τα χρήματα τους. Είχε βγάλει μεγάλο όνομα στον κόσμο της νύχτας και κανείς δεν τολμούσε να του αντιπαραταχτεί. Λέγεται ότι σκοτώθηκε σε νεαρή ηλικία.
Τα ταραγμένα εκείνα χρόνια του δεκάτου ένατου αιώνα όταν κατέρρεε η Οθωμανική αυτοκρατορία σκορπώντας παντού το αίμα με τις φρικτές γενοκτονίες, αυτοί οι Ρωμιοί έγραψαν με το δικό τους τρόπο μια άλλη ιστορία όπου η λέξη ραγιάς δεν είχε κανένα νόημα. Αντίθετα για αυτούς, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, οι Οθωμανοί Τούρκοι ήταν οι… ραγιάδες!
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
