Τελευταίως έχουμε γίνει βωβοί μάρτυρες ενός ανελέητου πολέμου εναντίον κάθε στοιχείου, που έχει σχέση με τον Ελληνισμό ή την Ορθοδοξία. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που έχεις τη εντύπωση ότι για μεν τον Ελληνισμό έχει έλθει ένας νέος Σύλλας ενώ για τον Χριστιανισμό θαρρείς πώς άρχισε ένας νέος γύρος διωγμών, όπως τότε με τον Νέρωνα ή τον Διοκλητιανό. Ας τους δούμε, όμως, έναν προς έναν, ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα να διακριβώσουμε την αλήθεια που λέει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με άλλα πρόσωπα.
.jpg)
ΣΥΛΛΑΣ
Ο Σύλλας, Λεύκιος Κορνήλιος (138-78 π.Χ.) ήταν ένας Ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός, από το γένος των Κορνηλίων. Το 107 π.Χ. εκλέχτηκε ταμίας και ακολούθησε το Γάιο Μάριο στην Αφρική, στον πόλεμο κατά του Ιουγούρθα. Το 102 π.Χ. πολέμησε κατά των Τευτόνων και Κίμβρων και το 93 π.Χ. στάλθηκε ως πραίτορας στην Κιλικία. Το 88 π.Χ. έγινε ύπατος και βρέθηκε, επικεφαλής των αριστοκρατικών, αντίπαλος του πρώην φίλου του Μάριου, ο οποίος ήταν αρχηγός των δημοκρατικών. Στη σύγκρουση των δύο στρατηγών, που προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στη Ρώμη, ο Σύλλας νίκησε και τιμώρησε παραδειγματικά τους αντιπάλους του. Την άνοιξη του 87 π.Χ. ανέλαβε τον πόλεμο κατά του Μιθριδάτη. Αρχικά, όταν κατέβηκε στην Ελλάδα, συνάντησε μεγάλες δυσκολίες. Οι δυνάμεις του ήταν λίγες και στο μεταξύ στη Ρώμη είχαν υπερισχύσει και πάλι οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οπότε δεν υπήρχε μεγάλη πιθανότητα βοήθειας. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να γίνει κύριος της κατάστασης στην Ελλάδα, σημειώνοντας την πρώτη επιτυχία του με την κατάληψη της Αθήνας, την άνοιξη του 86 π.Χ. Αμέσως μετά την Αθήνα παραδόθηκε ο Πειραιάς, ενώ ο στρατηγός του Μιθριδάτη Αρχέλαος πρόλαβε να ξεφύγει. Οι μάχες της Χαιρώνειας και του Ορχομενού που ακολούθησαν, σήμαναν την οριστική και συντριπτική υπεροχή του ρωμαϊκού στρατού και απέδειξαν τις στρατιωτικές ικανότητες του Σύλλα. Μετά τις επιτυχίες του αυτές ο Σύλλας επέστρεψε στη Ρώμη και αφού τιμώρησε με προγραφές τους αντιπάλους του, ανακηρύχτηκε ισόβιος δικτάτορας. Αποσύρθηκε από το πολιτικό προσκήνιο το 79 π.Χ. και εγκαταστάθηκε στο κτήμα του, όπου πέθανε λίγο αργότερα. (1)
.jpg)
Ο ΝΕΡΩΝ
Ο Νέρων, Λεύκιος Δομίτιος Κλαύδιος (37-68 μ.Χ.) ήταν κι αυτός ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας (54-68), περιβόητος για την παρανοϊκή του συμπεριφορά. Μετά το θάνατο του πατέρα του Γναίου Δομίτιου Αχενοβάρβου, η μητέρα του Νέρωνα Αγριππίνα παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Κλαύδιο και έβαλε σκοπό της να κάνει το γιο της διάδοχο του θρόνου. Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου της έπεισε τον Κλαύδιο να υιοθετήσει το γιο της, δίνοντάς του το όνομα Νέρων Κλαύδιος Καίσαρ Δρούσος Γερμανικός, απομάκρυνε το γιο του Κλαύδιου Βρετανικό, πάντρεψε το Νέρωνα με την Οκταβία, κόρη του αυτοκράτορα, και έφερε τους πραιτοριανούς με το μέρος του Νέρωνα. Τέλος, με τη δολοφονία του Κλαύδιου, ο θρόνος ήταν ελεύθερος για το Νέρωνα, που ανέλαβε την εξουσία σε ηλικία 17 ετών (54 μ.Χ.). Στην αρχή η βασιλεία του ήταν συνετή και μετριοπαθής, γεγονός που οφειλόταν κυρίως στους συμβούλους του, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο φιλόσοφος Σενέκας, παιδαγωγός του Νέρωνα. Όταν όμως οι σύμβουλοί του τον παρακίνησαν να απομακρύνει από την εξουσία την Αγριππίνα, η φιλόδοξη αυτή γυναίκα στράφηκε προς το Βρετανικό, στην προσπάθειά της να μην παραμεριστεί. Η αντίδραση του Νέρωνα υπήρξε σκληρή· δολοφόνησε πρώτα το Βρετανικό, έπειτα την Αγριππίνα και τέλος έναν από τους συμβούλους του, το Βούρο. Οι ωμότητες του Νέρωνα ανάγκασαν το Σενέκα να παραιτηθεί και έστρεψαν τους πραιτοριανούς εναντίον του. Ο αυτοκράτορας όμως δε συνετίστηκε. Αφού έδιωξε τη γυναίκα του Οκταβία, παντρεύτηκε την Ποππαία Σαβίνη και ρίχτηκε μαζί της σε μια ακόλαστη ζωή, κατασπαταλώντας το δημόσιο ταμείο και προκαλώντας μια συνωμοσία εναντίον του, η οποία όμως απέτυχε και στοίχισε τη ζωή σε πολλούς, μεταξύ των οποίων ήταν και ο δάσκαλος του Νέρωνα Σενέκας. Μια μεγάλη πυρκαγιά τον Ιούλιο του 64 μ.Χ. στη Ρώμη έδωσε την αφορμή στο Νέρωνα να κατηγορήσει τους χριστιανούς ως υπαίτιους και να κηρύξει σκληρότατο διωγμό εναντίον τους. Μετά την καταστροφή, άρχισε την ανοικοδόμηση της Ρώμης κάνοντας κέντρο της ένα πελώριο και μεγαλοπρεπέστατο ανάκτορο, το Χρυσό Οίκο. Θεωρώντας τον εαυτό του μεγάλο καλλιτέχνη, αρματοδρόμο, κωμωδό και ραψωδό, επισκέφτηκε το 66 την Ελλάδα για να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Τότε σκέφτηκε και το άνοιγμα του ισθμού της Κορίνθου, το οποίο όμως δεν πρόλαβε να εκτελέσει. Το 68 η Σύγκλητος και οι πραιτοριανοί τον καθαίρεσαν και ανακήρυξαν αυτοκράτορα το Γάλβα. Εγκαταλειμμένος από όλους ο Νέρωνας κατάφερε να διαφύγει από τη Ρώμη και τελικά διέταξε έναν απελεύθερο να τον σκοτώσει (68 μ.Χ.). (2)
Η συνέχεια στο επόμενο…
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
