Τελευταίως έχουμε γίνει βωβοί μάρτυρες ενός ανελέητου πολέμου εναντίον κάθε στοιχείου, που έχει σχέση με τον Ελληνισμό ή την Ορθοδοξία. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που έχεις τη εντύπωση ότι για μεν τον Ελληνισμό έχει έλθει ένας νέος Σύλλας ενώ για τον Χριστιανισμό θαρρείς πώς άρχισε ένας νέος γύρος διωγμών, όπως τότε με τον Νέρωνα ή τον Διοκλητιανό. Ας τους δούμε, όμως, έναν προς έναν, ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα να διακριβώσουμε την αλήθεια που λέει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με άλλα πρόσωπα.

Συνέχεια από το χθεσινό άρθρο…

Ο ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟΣ

Ο Διοκλητιανός (Γάιος Αυρήλιος Βαλέριος Διοκλητιανός) (245-316), ήταν κι αυτός ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας (284-305) γεννημένος στη Δαλματία από γονείς δούλους. Διακρίθηκε στο στρατό και έγινε αρχηγός της σωματοφυλακής του αυτοκράτορα Νουμεριανού, τον οποίο διαδέχτηκε μετά τη δολοφονία του. Για την καλύτερη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας έκανε συμβασιλιά του το Μαξιμιανό, τον οποίο αναγόρευσε αύγουστο το 286. Ο Διοκλητιανός εξουσίαζε τις επαρχίες Ασία και Αίγυπτο με έδρα τη Νικομήδεια της Μ. Ασίας και ο Μαξιμιανός την Ιταλία, Αφρική και Ισπανία με έδρα το Μεδιόλανο (Μιλάνο). Το 293 π.Χ. ο Διοκλητιανός καθιέρωσε το σύστημα της τετραρχίας. Οι δύο αύγουστοι προσέλαβαν από έναν καίσαρα· ο Διοκλητιανός το Γαλέριο, που διοικούσε τη Βαλκανική με έδρα το Σίρμιο της Παννονίας, και ο Μαξιμιανός τον Κωνστάντιο Α’ Χλωρό, που διοικούσε τη Γαλατία και τη Βρετανία με έδρα τα Τρέβηρα και το Εβόρακο εναλλάξ. Θεωρητικά οι διοικητές ήταν ίσοι, αλλά ο Διοκλητιανός υπερείχε αποφασιστικά. Το σύστημα της τετραρχίας απομάκρυνε τις περιπλοκές και τις συνωμοσίες και βοήθησε το κράτος να ανακτήσει το κύρος του. Ο Διοκλητιανός αύξησε τον αριθμό των επαρχιών και αφαίρεσε από τους διοικητές τη στρατιωτική εξουσία. Υιοθέτησε πολλές χαρακτηριστικές συνήθειες των μοναρχών της Ανατολής: φορούσε διάδημα, καθιέρωσε στην αυλή του την πολυτέλεια και έδωσε στο αξίωμά του το κύρος της θειότητας. Τακτοποίησε τα οικονομικά του κράτους και το νομισματικό σύστημα, έκοψε νέα νομίσματα και έχτισε περίφημες θέρμες.
Εκτός από αυτά αναδιοργάνωσε τα αυτοκρατορικά συμβούλια και καθιέρωσε νομοθεσία συντηρητική και ανθρωπιστική. Χώρισε το στρατό που φύλαγε τα σύνορα από το στρατό του εσωτερικού του κράτους, που χρησιμοποιούνταν ως εφεδρεία, και αύξησε τις μάχιμες μονάδες. Η φορολογία στηρίχτηκε πάνω σε ένα καινούριο, καθαρά ορθολογικό σύστημα. Για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, καθόρισε ανώτατη τιμή για τα προς πώληση εμπορεύματα. Με το όνομά του συνδέονται οι φοβερότεροι διωγμοί κατά των χριστιανών, που άρχισαν το 303 και τελείωσαν το 313. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του οικειοθελώς και αποσύρθηκε στη γενέτειρά του. (3)
Όλοι αυτοί έκαναν τους φοβερούς διωγμούς εναντίον των Χριστιανών και μάλιστα, σύμφωνα με τον ομηριστή Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, εσφαγιάσθησαν πολλά εκατομμύρια Ελλήνων Χριστιανών, καθ’ όλη την διάρκεια των διωγμών μέχρι την ώρα που ο ελληνόψυχος Μέγας Κωνσταντίνος έθεσε τέρμα στους αποτρόπαιους διωγμούς με το Διάταγμα των Μεδιολάνων, που έφερε την ανεξιθρησκεία στην αχανή Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Όποιος διαβάσει το βιβλίο μας «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός» θα βρει μία πληθώρα στοιχείων που αποδεικνύουν την διαχρονική και αδιάσπαστη ενότητα Ελληνισμού και Ορθοδοξίας και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ακόμη και σήμερα όσες καινούργιες Εκκλησίες ή Μοναστήρια κτίζονται, φέρουν έντονο το Ελληνοχριστιανικό χρώμα!
Νέα Αναγέννηση;
Νέα Επανελλήνιση;
Δεν ξέρω.
Εκείνο που ξέρω είναι το γεγονός ότι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία βαδίζουν από κοινού σαν ένα όχημα πάνω στις δύο ράγες προς την αιωνιότητα.
Κι αυτό είναι αληθές.

Με σεβασμό και τιμή

ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ

ΠΗΓΗ