Την ώρα όπου στην “προοδευτική” χρεωκοπημένη Ελλάδα χάνονται τα πάντα, ακόμα και τα προφανή όπως το φύλο του ανθρώπου, στην “οπισθοδρομική” υπερδύναμη Ρωσία από πέρυσι το Υπουργείο Παιδείας εισήγαγε ένα νέο εκπαιδευτικό θέμα, τις «Θεμελιώδεις Γνώσεις του Ορθόδοξου Πολιτισμού».
Έτσι, στα σχολεία της Ρωσίας είναι υποχρεωτική η μελέτη αυτού του μαθήματος σε όλες τις κατηγορίες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι μαθητές το παρακολουθούν μία ή δύο ώρες την εβδομάδα. Επιπλέον, η Ολυμπιάδα του Ορθόδοξου Πανεπιστημίου συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των κρατικών εξετάσεων για το 2016-2017.
Στην Ελλάδα του “δήθεν” και της υποκρισίας οι κατεξοχήν αρμόδιοι, δηλαδή οι πνευματικοί οδηγοί(;) του τόπου, ασχολούνται με κάθε τι άλλο, εκτός από την ουσία. Κυνηγούν τις εξελίξεις αλλά αδυνατούν -ή έτσι δείχνουν- να καταλάβουν το πραγματικό πρόβλημα. Ασχολούνται με την προσωπική τους προβολή και διαφήμιση και αδιαφορούν για το ότι η Πατρίδα χάνεται!
Ο ‘Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ: «Ἐρωτᾷς πῶς τὰ ἡμέτερα. Καὶ λίαν πικρῶς. Βασίλειον οὐκ ἔχω, Καισάριον οὐκ ἔχω, τὸν πνευματικὸν ἀδελφὸν καὶ τὸν σωματικόν. Ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου ἐγκατέλιπόν με, μετὰ τοῦ Δαυῒδ φθέγξομαι. Τὰ τοῦ σώματος πονηρῶς ἔχει, τὸ γῆρας ὑπὲρ κεφαλῆς, φροντίδων ἐπιπλοκαί, πραγμάτων ἐπιδρομαί, τὰ τῶν φίλων ἄπιστα, τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα. Ἔρρει τὰ καλά, γυμνὰ τὰ κακά, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει. § Τί χρὴ παθεῖν; Μία μοι τῶν κακῶν λύσις, ὁ θάνατος. Καὶ τὰ ἐκεῖθέν μοι φοβερά, τοῖς ἐντεῦθεν τεκμαιρομένῳ», δηλαδή «Ρωτάς πώς τα πάω. Λοιπόν, πίκρα μεγάλη. Στερούμαι τον Βασίλειο και τον Καισάρειο, τον πνευματικό μου αδελφό και τον σωματικό. Ο πατέρας και η μητέρα με εγκατέλειψαν, όπως λέει ο Δαβίδ. Η υγεία μου πάσχει, γερνάω· οι υποχρεώσεις μπερδεμένες, τα προβλήματα συσσωρευμένα· οι φίλοι με προδίδουν· η Εκκλησία βαδίζει χωρίς ποιμένες. Χάθηκαν τα καλά, κυριαρχούν τα κακά. Πλέω μέσα στο σκοτάδι, πουθενά φως, ο Χριστός αναπαύεται. Τι μου μέλλεται να πάθω; Η μόνη λύση της δυστυχίας είναι ο θάνατος. Φοβάμαι όμως τα μετά θάνατον αν κρίνω από τα παρόντα». (Επιστολή 80, Εὐδοξίῳ ρήτορι, PG 37, 153).
