Ὅταν ὅλος ὁ συρφετός τῶν πουλημένων ΜΜΕ, τῶν στὰ τέσσερα βουλευτῶν, τῶν μνημονιακῶν πρωθυπουργῶν καὶ κομμάτων καὶ τῆς μπουκωμένης εύρωφυλόφιλης νομενκλατούρας, μαζί μὲ καθηγητάδες οἰκονομικῶν, ἐκφοβίζει, ἐκβιάζει, καὶ ξελαρυγγιάζεται ἐνορχηστρωμένα, γιά νὰ κρατήςῃ τό πόπολο μόνιμα ἁλυσσοδεμένο καὶ ὑποταχτικό στὴν φτωχοποίησή του, πῶς μπορει νὰ ἀκούςῃ ὁ λαός μιά φωνή λογικῆς;
Πῶς μποροῦν οἱ Δικασταὶ νὰ σχηματίσουν δικαία κρίσιν, ὅταν προσφεύγουν στὴν Δικαιοσύνη, πολῖτες, ἐναντιούμενοι στά μνημόνια; Ἔ, ὁ μόνος τρόπος εἶναι δικαταὶ καὶ λαός νὰ ἀναζητἠσουν ἀναλλοίωτες ἀρχές καὶ ἐπὶ τῇ βάσει αὐτῶν νὰ σχηματίσουν γνώμη στέρεη.
Γενικές Ἀρχές αὐτῆς τῆς κατηγορίας, ποὺ προηγοῦνται κάθε μνημονίου εἶναι οἱ: εὐθύνη καὶ λογοδοσία τῶν πολιτικῶν, ὑποχρέωση νὰ προηγῆται ἡ κυριαρχία, ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ κράτους, ἡ ἐπιβίωση τοῦ λαοῦ, ἡ ἀσφάλεια καί ὑγεία του, ὡς μὴ διαπραγματεύσιμα σημεῖα καθε συμφωνίας.
Ὅμως ἐδῶ θὰ δείξουμε γιατί ὁ ἀνωτέρῳ ἑσμός παραβιάζει καὶ μιά ἄλλη ἀρχή, τήν βασική ἀρχή τῆς οἰκονομίας, τὴν ὁποίαν οἰκονομία ὑποτίθεται ὅτι ὑπηρετοῦν, ὅταν σᾶς ζητοῦν τίς ἀτέλειωτες μνημονιακές ρυθμίσεις ποὺ συμποσοῦνται στὴν ἑξῆς μία, «πλεονάσματα παντοῦ», ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τσέπη σας, παραμυθιάζοντάς σας μέ τίς λέξεις, πάντα γιὰ τὸ καλό σας, δηλαδή γιά τὴν πάρτη τους.
Βασικὴ ταυτοτικἠ ἀρχή τῆς οἰκονομίας ἑνὸς κυρίαρχου κράτους εἶναι ὅτι:
Τὰ ἰσσζύγια τοῦ Δημοσίου Τομέα, τοῦ Ἰδιωτικοῦ καὶ τῶν συναλλαγῶν μέ τό ἐξωτερικό, ἀθροίζονται ἀκριβῶς στό μηδέν. Ἤ ἀν θέλετε, ἀνὰ δύο ἰσοῦνται μέ τό τρίτο [ἤ μαθηματικά (X-M) = (S-I) + (T-G) ].
Αὐτὴ ἡ λογιστική ταυτότητα εἶναι ἀναλλοίωτη σὲ οἱοδήποτε οἰκονομικό σύστημα, κράτος, ἰδεολογία, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, ἀνοιχτό ἤ κλειστό.
Στὴν οὐσία εἶναι ἡ ἀρχή τῆς … θερμοδυναμικῆς στὴν οἰκονομία. Καὶ πρακτικά λέει ὅτι τό πλεόνασμα οἱουδήποτε εἶναι ἔλλειμμα κάποιου ἄλλου ἤ ἄλλων.
Λέει καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι ἑνα κράτος, ποὺ θέλει νὰ εἶναι κυρίαρχο, πρέπει μόνο αὐτό, νὰ ἐκδίδῃ τό νόμισμά του καὶ νὰ ρυθμίζῃ τήν κάνουλα τῆς ροῆς χρήματος ὑποβοηθῶντας τοὺς ἄλλους τομεῖς, μέ σκοπό τὴν πλήρη ἀπασχόληση κι’ὄχι μόνο τήν σταθερότητά του.
Ἄν π.χ. ἔχουμε ἔλλειμμα στὶς συναλλαγές μας μὲ τούς ἔξω, θὰ πρέπῃ νὰ ἀγοράσουν τὰ προϊόντα μας καὶ νὰ δημιουργήσουν ἐκεῖνοι ἔλλειμμα, στὶς ἐμπορικές μας σχέσεις. Ποὺ δὲν τὸ κάνουν, ὁπότε τό κατορθώνουμε ὑποτιμῶντας τό νόμισμα κι ὄχι μειώνοντας ἐσωτερικά τούς μισθούς, ποὺ θὰ ὁδηγήσουν σέ .. αὔξηση τῶν φόρων!
Θὰ πῇ κάποιος, ὥραῖα, γιά νὰ μὴν ὑπάρχουν ἐλλείμματα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλα ἰσοσκελισμένα; Ναὶ, μόνο σέ πλήρη ἀκινησία.
Γιατί γιά νὰ εἶναι καὶ ἰσοσκελισμένα καὶ μηδέν στὴν πρόσθεση, πρέπει κάθε προσθετέος νὰ εἶναι μηδέν. Δηλαδή οἱ δαπάνες τῆς κυβέρνησης (G), νὰ εἶναι ἴσοι μέ τούς φόρους (T), οἱ ἀποταμιεύσεις (S) νὰ εἶναι ἴσες μὲ τὶς ἐπενδύσεις (I) καὶ ὅτιδήποτε εἰσάγεται (M) (ἀκόμη καί τά δανεια) νὰ εἶναι ἴσα μέ τίς ἐξαγωγές (X), ἀκριβῶς.
Αὐτό χωρίς ἐξουσία νομίσματος, σημαίνει ὅτι ἀπαγορεύεται, παρά μόνο αὐστηρῶς προγραμματισμένα, κάποιος νὰ εἶναι ὑγιὴς ἤ νὰ ἀρρωστήσῃ, νὰ γεννηθῇ ἤ νὰ πεθάνῃ, νὰ παράγῃ ἤ νὰ φάῃ, νὰ μετακινηθῇ ἤ ὄχι, νὰ πουλήσῃ ἤ νὰ ἀγοράσῃ, νὰ προσκτήσῃ γνώσῃ, νὰ έρευνήσῃ, νὰ έργαστῇ ἤ ὄχι καὶ γενικά νὰ μὴν εἶναι ἐλεύθερος γιά τίποτε.
Οὔτε ἡ φύση ἐπιτρέπεται νὰ διαταράσσῃ τό πρόγραμμα, μέ ἡλιο ἤ βροχή ἤ σεισμούς, οὔτε κἄν ἡ ἐλίτ, ἐκτὸς ἄν ἡ τελευταία ἰσοσκελίσῃ πχ ἕνα ἀκόμη μωρό της, στέλνοντας ἀναλογιστικά μερικούς ἀπὸ σᾶς στόν ἄλλο κόσμο.Ὑποχρεωτικῶς!
Καὶ αὐτὸ κάνει μὲ τὰ μνημόνια.
Θέλετε νὰ ζῆτε σὲ τέτοιο κόσμο;
Φυσικά αὐτό τό ὀργουελιανό, δὲν ἔχει ὡς ἐναλλακτική τὴν οἰκονομική ἀσυδοσία. Καὶ αὐτὴ ἡ ταυτότητα, ποὺ παραθέσαμε, αὐτὴν ἀκριβῶς ἀποτρέπει.
Ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὕπαρξης νομίσματος, δημοσιονομικῆς καὶ νομισματικῆς κυριαρχίας. Καὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ πρωτεύθυνου τῶν πολιτικῶν.
Μὲ κατάσχεση περιουσίας, ἐξορία ἤ θἀνατο καὶ ὄχι κατ’ἀνάγκην μὲ αὐτὴ τὴν σειρά.
Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη
Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἔρευνα και Στατιστική τοῦ ΤΕΙ Δυτ. Ἑλλάδος
