Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, εκτός από τα εσωκομματικά προβλήματα που έχει (διαγραφή Παπακώστα, υπόθεση Αυγενάκη, αναταραχή σε ΟΝΝΕΔ, ΔΑΠ), καλείται να αντιμετωπίσει και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα, το οποίο, παρά τα όσα ισχυρίζεται, παραμένει ανοικτό, δημιουργεί τριβές και δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ των στελεχών. Πρόκειται για την ιδεολογική ταυτότητα του κόμματος.
Τι είναι ακριβώς η Νέα Δημοκρατία; Αυτό που είχε πει ο ιδρυτής της στο πρώτο συνέδριο μετά τη Μεταπολίτευση, ένα κόμμα του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού»; Ενα κόμμα φιλελεύθερο και ανεκτικό στη διαφορετική άποψη, χωρίς φανατισμούς, όπως προσπάθησε να το κάνει στο βραχύ διάστημα που έμεινε στην ηγεσία ο Γεώργιος Ράλλης;
Ενα κόμμα πολύ δεξιό και αντικομμουνιστικό, με αναφορές στη μετεμφυλιακή περίοδο, όπως ήταν την περίοδο του Ευάγγελου Αβέρωφ; Ενα κόμμα ανοικτά νεοφιλελεύθερο όπως ήταν την εποχή που επικεφαλής του ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης;
Ενα κόμμα του μεσαίου χώρου όπως το ήθελε ο Κώστας Καραμανλής; Ενα κόμμα ακραία νεοφιλελεύθερο με ροπή προς τον εθνικισμό, τον υπερσυντηρητισμό, με ανοίγματα στο ακροατήριο της Ακρας Δεξιάς, όπως κινήθηκε επί Αντώνη Σαμαρά; Ενα κόμμα που δεν πρέπει να ντρέπεται να λέει ότι είναι δεξιό, όπως διατυμπανίζει urbi et orbi ο Αδωνις Γεωργιάδης; Ενα κόμμα της Κεντροδεξιάς, φιλελεύθερο στο πεδίο των δικαιωμάτων, που αποθεώνει τις δυνάμεις της αγοράς, όπως επιδιώκει να το κάνει ο σημερινός αρχηγός του Κυριάκος Μητσοτάκης;
Οπως και στην περίπτωση του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, έτσι και στην περίπτωση της αυτοποθέτησης των κομμάτων στον άξονα Δεξιά – Αριστερά, δεν αρκεί να δηλώνεις τι είσαι, πρέπει να το αποδεικνύεις στην πράξη. Γιατί η εικόνα που εσύ έχεις για τον εαυτό σου μπορεί να διαφέρει από την εικόνα που έχουν σχηματίσει οι άλλοι για σένα. Τι είναι λοιπόν η Νέα Δημοκρατία; Νομίζω ότι είναι λίγο απ’ όλα τα παραπάνω.
Στο εσωτερικό της υπάρχουν και νεοφιλελεύθεροι (μειοψηφία μεν, αλλά ο αρχηγός της σ’ αυτό το ιδεολογικό ρεύμα ανήκει) και ακροδεξιοί (μειοψηφία στο στελεχικό δυναμικό, αλλά πρόσωπα με τέτοιες αντιλήψεις βρίσκονται σε περίοπτες θέσεις στην ηγετική πυραμίδα) και φιλελεύθεροι με αναφορά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή (σημαντικό μέγεθος και στον κομματικό μηχανισμό και στη βάση και στο εκλογικό σώμα).
Με λίγα λόγια, είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Για να παραμείνει όμως σχηματισμός εξουσίας, απαιτούνται δεξιότητες υψηλού επιπέδου από τον αρχηγό. Η ηγετική ομάδα οφείλει να συνθέτει τις διαφορετικές προσεγγίσεις, να ενσωματώνει δημιουργικά τις αντίθετες απόψεις, συγκροτώντας δομές που θα επιτρέπουν την ειρηνική συνύπαρξη. Η ηγετική ομάδα, όμως, δεν είναι ούτε διαιτητής ούτε τροχονόμος. Αυτή θέτει το πλαίσιο και αυτή καθοδηγεί.
Η αντίληψη «όλοι χωράνε» στην έσχατη συνέπειά της οδηγεί σε «κόμμα-κουρελού», χωρίς αρχές, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς δεσπόζον πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα. Η Νέα Δημοκρατία έχει μπροστά της ένα προγραμματικό συνέδριο. Αυτός είναι ο κατάλληλος χώρος για να συζητηθούν τα πάντα και όχι οι τηλεοράσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φασκιώνοντας τις υπαρκτές διαφορές για να μην υπονομευθεί η πορεία προς την εξουσία, απλώς μεταθέτεις το πρόβλημα, το οποίο μπορεί να κακοφορμίσει. Κάπως έτσι την πάτησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1993.
Ανάγωγα
Οταν η αστυνομία και η Αντιτρομοκρατική έχουν κάποιες επιτυχίες, η αξιωματική αντιπολίτευση αποθεώνει τις υπηρεσίες. Οταν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές και εγκληματικές ενέργειες, η Ν.Δ κατηγορεί την κυβέρνηση για αδιαφορία, ανικανότητα και ανοχή. Μπερδευτήκατε; Κι εκεί στο Μοσχάτο μπερδεμένοι είναι και μπερδεμένα μας τα λένε.
Πηγή: https://www.efsyn.gr
