Αυτό που αξίζει είναι. Μπορεί να μη φαίνεται, αλλά είναι. Επικεντρώνεται στα σημαντικά, ζει με τιμή, σέβεται τον θάνατο
Η οχλοβοή από τους Αφγανούς με τη σημαία που κέρδισαν στην κληρωτίδα, από τον ήχο των τακουνιών των καθηγητριών με τα μίνι που παρελαύνουν σαν κωμικοτραγικές απομιμήσεις των φαινομηρίδων και από τις υλακές που συνοδεύουν την εκτόξευση των λερών σιέλων μαρξομανών πολεμίων των στρατιωτικών παρελάσεων κάτι καλύπτει. Κάτι κουκουλώνει ο θόρυβος και έπρεπε να το ακούμε. Αυτό που χάνεται στο βουητό τού τίποτα που περιδινίζεται και καταπίνει μέρες που ζούμε ανάξια και βυθισμένοι στην καταισχύνη της αδράνειας είναι ο ήχος οστών που τρίζουν και πτερύγων της Ατης που ακροπατεί στις κεφαλές μας ετοιμάζοντας τιμωρία για τους ασεβείς.
Τα κόκαλα των στρατιωτών μας τρίζουν. Δεκαετίες τα οστά των ανθρώπων που πέρασαν στο Επέκεινα πολεμώντας είναι αφημένα, παρατημένα, λησμονημένα σε ξένα ή ημέτερα εδάφη και περιμένουν. Τρίξιμο φυσικό δεν ακούγεται απ’ όλους. Μόνο απ’ αυτούς που ακούν με τη συνείδηση και με την αίσθηση τη βαριά της Ιστορίας.
Ασπρίζουν τα κόκαλα των εκθεωμένων προγόνων που ενώθηκαν με το άπειρο κατειλημμένοι από τη μάνητα του Αρη και τον αγιάτρευτο έρωτα για την Ελλάδα, τα ιερά, τις θήκες των προγόνων και τις σεβαστές εστίες.
Χιλιάδες στη Βόρειο Ηπειρο, χιλιάδες στη Μικρασία, παντού όπου έχει ματώσει ο Ελληνικός Στρατός άταφοι νεκροί, για τους οποίους δεν πράττουν τα δέοντα οι αχαρακτήριστοι επίγονοι και κληρονόμοι του βάρους ενός άφθαστου πολιτισμού.
Και κανείς δεν μιλά για τους νεκρούς πολεμιστές. Κανείς δεν τιμωρεί τους πανάθλιους διαχειριστές – σφετεριστές της πολιτικής εξουσίας που μας συνήθισαν όλους στο ανόσιο και άφησαν τους χρόνους να περάσουν δίχως να επαναπατρίσουν, να τιμήσουν, να θάψουν τους άταφους προγόνους που έπεσαν την ώρα της εκτέλεσης του καθήκοντος.
Και ο νους στους ποδόγυρους που παρελαύνουν και στη συμφεροντολόγα ψήφο προς τους κηδεμονεύοντες Ακηδες.
Η χαμέρπεια κυβερνά και η βεβήλωση βασιλεύει σε έναν τόπο αφόρητο, που δεν θυμίζει Ελλάδα. Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί μας βρήκε ό,τι μας βρήκε…
Παναγιώτης Λιάκος
Πηγή: http://www.dimokratianews.gr
