Τι και αν ο Σύριζα με τους πιστούς ακολούθους τους ΑΝΕΛ, του Πάνου του Καμμένου περνούν τα πλέον ανθελληνικά και δυσβάσταχτα νομοσχέδια για τη χώρα μας, ο Κούλης με τη Νουδού κάνουν ότι μπορούν για να τους διατηρήσουν, όσο περισσότερο μπορούν, στην εξουσία. Πέραν όλων εκείνων των οποίων συμφωνούν μεταξύ τα δύο κόμματα, τζαμί – λαθρομετανάστευση-οικονομική αφαίμαξη κτλ, υπάρχουν και πολλά άλλα στα οποία, υποτίθεται, διαφωνούν οι «δεξιοί» της ΝΔ και δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να τους σταματήσουν.
Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι, φοβούνται, δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και πολλές άλλες δικαιολογίες για την αδράνειά τους σε κάθε τομέα. Άραγε αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες ή κρύβεται κάτι άλλο από πίσω;
Πολλοί πιστεύουν ότι οι λόγοι της μη διεκδίκησης της εξουσίας είναι κάποιοι, αν όχι όλοι οι ανωτέρω. Αναλογιζόμενοι όμως την, ανέκαθεν, άκρατη ανάγκη των κοινοβουλευτικών «γαμπρών» για εξουσία και ότι αυτή φέρει μαζί της, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι αυτοί είναι και οι πραγματικοί λόγοι μη διεκδίκησής της.
Στα τρία κομμάτια
Ο πραγματικός λόγος που η Νουδού δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία είναι η εσωτερική διαμάχη – εμφύλιος που μαίνεται εδώ και καιρό, από την εποχή της εκλογής προέδρου στο κόμμα της Συγγρού. Έχουν διαμορφωθεί τρία διαφορετικά στρατόπεδα στο κόμμα και οι εσωκομματικές διαμάχες δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε κίνησή τους προς την εξουσία. Έτσι λοιπόν έχουμε τους Μητσοτακικούς, τους Σαμαρικούς και τους Καραμανλικούς. Αυτές οι τρεις «τάσεις» δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές, όσον αφορά την πολιτική της παράταξής τους, απλώς συγκρούονται για το ποια θα είναι εκείνη με τη μεγαλύτερη επιρροή και επομένως διαχείριση του κόμματος και της εξουσίας….
Είναι ένα παιγνίδι για την εξουσία και όχι για την ιδεολογία, όπως αρέσκονται να λένε σε κάθε ευκαιρία. Οι περιστασιακές «βολές» προς τη μία ή την άλλη τάση μπορεί να επικαλύπτονται με ιδεολογικά καλύμματα, αλλά ο σκοπός τους είναι ένας και μόνος. Ποια «τάση» θα επιβληθεί και θα λάβει μεγαλύτερο έλεγχο στο κόμμα και μετέπειτα στην εξουσία. Όλα γίνονται και γινόντουσαν, στον κοινοβουλευτισμό, για την καρέκλα και μόνο, μην αυταπατάστε ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό.
Όλα για την… καρέκλα
Έτσι λοιπόν έχουμε δημοσιεύματα από διάφορες εφημερίδες που «στοχοποιούν» κάποιον ή κάποιους βουλευτές που πρόσκεινται σε άλλη τάση από αυτήν που εκφράζουν οι μεν. Έχουμε διαγραφές και παραγκωνισμούς βουλευτών, για διαφωνία με την «κομματική γραμμή». Έχουμε δηλώσεις πρωτοκλασάτων στελεχών – δελφίνων που κατηγορούν οι μεν τους δε ως φιλελεύθερους, οι δε τους μεν ως «ακραίους» και οι λοιποί που απλά παρακολουθούν τους άλλους δύο και επιτίθενται μια στους μεν και άλλη στους δε… Όλα αυτά φυσικά είναι το προπέτασμα καπνού για να καλύπτουν την προσπάθειά τους να επιβάλλουν τους δικούς τους δελφίνους.
Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που το κόμμα του Κούλη (προς το παρόν) δεν διεκδικεί ουσιαστικά την εξουσία. Τι και αν στις δημοσκοπήσεις έχουν διαφορά από τον Σύριζα πάνω από 8 ποσοστιαίες μονάδες, τι κι αν ο κόσμος έχει φθάσει, σε κάθε επίπεδο, στο ναδίρ με τις πολιτικές των Συριζαίων.
Η Νουδού περιμένει απλώς να της έρθει η εξουσία, μέχρι τότε ίντριγκες και ξεμαλλιάσματα στη Συγγρού για τι άλλο;
Για την καρέκλα…και στην υγειά των «δεξιών» ψηφοφόρων!
