Το ζήτημα της κοινωνίας που ανέδειξε το Κοινωνικό Μέρισμα
Το θέμα του κοινωνικού μερίσματος και ο τρόπος που αποφάσισε να το δώσει η κυβέρνηση, ήρθε για να αποτυπώσει τις διαστάσεις του ζητήματος των φιλοξενουμένων.
Είναι ένα ζήτημα που εκδηλώνεται με έντονο βαθμό και στην τοπική κοινωνία της Πάτρας. Οι μεγάλοι αδικημένοι από το μέρισμα είναι οι φιλοξενούμενοι αφού οι περισσότεροι από αυτούς δεν δικαιούνται να πάρουν κάτι (μόνο αν το συνολικό εισόδημα του νοικοκυριού είναι κάτω από 27.000 ευρώ).
Στην ουσία “τιμωρούνται” για κάτι στο οποίο δεν φταίνε, αφού δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Η ανεργία και η ανθρωπιστική κρίση που χαρακτηρίζει την κοινωνία, έχει κάνει τους περισσότερους νέους να μην μπορούν να φύγουν από τα σπίτια τους.
Η γενιά των 30άρηδων και των 35άρηδων, επιλέγουν να ζήσουν μαζί με την οικογένεια τους, παρά να πάνε κάπου και να μείνουν μόνοι τους ως εργένηδες, αφού ξέρουν ότι και δουλειά να βρουν ακόμα, τα χρήματα δεν φτάνουν.
Δεν μιλάμε, όμως, μόνο για ανύπαντρους και άγαμους. Ακόμα και νεαρά ζευγάρια με παιδιά, αναγκάζονται και μένουν μαζί με τους ηλικιωμένους γονείς τους, αφού γνωρίζουν ότι μόνοι τους, με τα έσοδα και τα έξοδα που έχουν, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Έτσι, σε πολλά σπίτια, βλέπει κανείς να υπάρχουν δύο και τρεις οικογένειες που ζουν κάτω από την ίδια στέγη, μοιράζοντας τα έξοδα του νοικοκυριού, ώστε η κάθε μία οικογένεια, να ελαφρύνει την άλλη.
Η κρίση λοιπόν “έδεσε’ ακόμα περισσότερο τον δεσμό της οικογένειας που έτσι και αλλιώς στην ελληνική κοινωνία είναι αρκετά “σφιχτός”, όμως παράλληλα, δεν άφησε την δυνατότητα στην μία γενιά να είναι ανεξάρτητη από την άλλη.
Μεγαλώνουν και γερνούν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη. Ευτυχισμένοι και ίσως δυστυχισμένοι μαζί…
