Ασφαλως καὶ ἡ ἑλληνικὴ νεολαία θὰ εἶχε κάθε λόγο νὰ ἐπαναστατήσει ἀλλὰ λόγῳ πνευματικῆς λευχαιμίας δὲν ξέρει πῶς καὶ γιατὶ νὰ ἐπαναστατήσει. Κι ὅταν μιὰ μερίδα νεαρῶν διεγείρεται καὶ ἐξεγείρεται, ἐπαναστατεῖ μὲ λάθος τρόπο, γιὰ λάθος σκοπὸ καὶ πετυχαίνει λάθος πράγματα. Οὐσιαστικὰ δὲν κάνει ἐπανάσταση, κάνει ἀντεπανάσταση. Ἑδραιώνει ἀκόμη περισσότερο αὐτοὺς ποὺ κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνατρέψει. Ποιὸς ὠφελήθηκε ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῶν καταστημάτων (ἐπιχειρήσεις μικρεμπόρων) τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν; Οὐδεὶς ἄλλος πλὴν τῶν μεγάλων ὑπερκαταστημάτων ποὺ βρίσκονται στὸ ἀπυρόβλητο. Ποιὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο στέκι τῆς ἀπελευθερωμένης νεολαίας; Ὄχι βέβαια τὰ γηρασμένα Ἐξάρχεια ἀλλὰ τὸ περίφημο «Μὼλ» ποὺ ἔχει γίνει ἐκτροφεῖο μιᾶς «μωλωκισμένης» νεολαίας, ποὺ μπορεῖ νὰ πιστεύει ὅτι σύμβολο τῆς σημερινῆς μας σκλαβιᾶς εἶναι ἡ… ἑλληνικὴ σημαία! Τὶ τὸ ἐπαναστατικὸ ἐκφράζουν τὰ τρύπια παντελόνια, τὰ πολυζωγραφισμένα σὰν τοὺς φαραωνικοὺς τάφους κορμιὰ, τὸ ὀχετικὸ λεξιλόγιο, ἡ αὐτοφωτογράφιση καὶ ἡ διαρκὴς συνομιλία μὲ τὸ «τάμπλετ»; Ἡ ἐπανάσταση –ἀνεξάρτητα ἀπὸ ἀποτέλεσμα– χρειάζεται μιὰ ἰσχυρὴ δόση ἡρωισμοῦ. Μὲ ἥρωες τῆς καφετέριας ἐπαναστάσεις δὲν γίνονται. Ὁ «φραπὲ» σὲ χάρτινο ἤ πλαστικὸ κύπελλο δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ διεγείρει τὴν ἐπαναστατικὴ ὁρμὴ.
Ἀκούω καὶ ξανακούω: «Ὁ κόσμος ξύπνησε˙ δὲν τρώει χόρτο». Ὡστόσο, καπνίζει χόρτο καὶ γι’ αὐτὸ δύσκολα ξυπνάει. Στὸ βαθμὸ ποὺ μπορῶ νὰ παρακολουθῶ τὰ δελτία εἰδήσεων ἤ τὸν τύπο, εἶναι σχεδὸν ἀδύνατο νὰ περάσει διήμερο ποὺ νὰ μὴν ἀκούσω ἤ νὰ μὴ διαβάσω γιὰ συλλήψεις διακινητῶν ἑνὸς τεράστιου ὄγκου ναρκωτικῶν. Ἄν λάβουμε ὑπόψη ὅτι οἱ συλλαμβανόμενοι εἶναι ἐλάχιστοι μπρὸς τὸν ἀριθμὸ τῶν μὴ συλλαμβανομένων, εὔλογα κανεὶς διερωτᾶται: ποῦ διατίθεται ὅλη αὐτὴ ἡ ποσότητα τῶν ναρκωτικῶν; Ἀσφαλῶς, τὸ μεγαλύτερο ἀπορροφητικὸ ποσοστό βρίσκεται στὴ νεολαία. Οἱ τοξικὲς οὐσίες ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες προβλήθηκαν σὰν ἐπαναστατικὴ ἔκφραση. Ἡ «κουλτούρα τῆς μαριχουάνας» ἀντιπαρατάχθηκε στὴν κουλτούρα τοῦ κατεστημένου. Ἔτσι τὸ κατεστημένο –καίτοι γραμματικῶς ἐσφαλμένο– ἑδραιώθηκε καὶ ἐδραιώνεται περισσότερο, ἐφόσον ἡ νεολαία ἀποχαυνώνεται. Σὲ μιὰ γαλλικὴ ταινία, ὅπου πρωταγωνιστοῦσε νεαρός ὁ Ἀλαὶν Ντελόν δείχνεται ἕνας μεγαλέμπορος ναρκωτικῶν τῆς Μασσαλίας νὰ δηλώνει κυνικὰ: «Ἡ πολιτικὴ πρέπει νὰ συνεργασθεῖ μὲ τὴ χημεία»! Καὶ συνεργάστηκε –ἄν ὄχι ὁλικὰ, πάντως τόσο ἀποτελεσματικὰ ὥστε κανένα νεανικὸ κίνημα νὰ μὴν ἔχει ἕνα καθαρτήριο μήνυμα, ἕναν ὀρθωτικό σκοπό. Ὅλα τὰ κινήματα εἶχαν τὸ χαρακτῆρα λεκτικὰ τῆς ἀνατροπῆς, οὐσιαστικὰ τῆς καταστροφῆς.
Καὶ καλὰ στὶς ΗΠΑ καὶ στὶς ἀναπτυγμένες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ὅπου ἔχουν λυθεῖ τὰ μεγάλα οἰκονομικὰ προβλήματα καὶ δὲν ἀντιμετωπίζουν καμμιὰ ἀπειλή, αὐτὸς ὁ νεανικὸς ἐκτραχηλισμὸς μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ παροδικὸς συρμὸς, ἀλλὰ στὴν τρέμουσα καὶ παραπαίουσα Ἑλλάδα εἶναι ὀδυρμὸς. Ἄν οἱ νέοι δὲν βάλουν πλάτη καὶ τὸ ρίχνουν στὸ ραχάτι, πῶς θὰ ἀνορθωθοῦμε; Μὲ τὶς παμφλέττες καὶ τὰ τοιχογραμμένα σαχλολογήματα; Μὲ τὶς ἀλλόκοτες θεωρίες καὶ τὰ «πρότζεκτ» ποὺ μᾶς πασσάρει ἡ κοινότητα γιὰ νὰ εὐρύνει τὴν ἐντροπία τῆς ντροπῆς; Ἀσφαλῶς χρειάζεται ἐπανάσταση ἀλλὰ μιὰ ἐπανάσταση ποὺ ν’ ἀρχίζει ἀπὸ τὴ δουλειά. Ἄν αὔριο σὰν τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ μᾶς φύγουν οἱ Ἀλβανοὶ, οἱ Πολωνοὶ, οἱ Πακιστανοὶ, οἱ Ἰνδοὶ καὶ οἱ Γεωργιανὲς (οἱ Γεωργιανοὶ ἄς φύγουν), ἡ Ἑλλάδα θὰ βουλιάξει. Αὐτοὶ κάνουν ὅλες τὶς παραγωγικὲς καὶ χρήσιμες ἐργασίες. Ὁ Παλαμᾶς αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη κάποτε νὰ γράψει ἕνα ἐγερτήριο σάλπισμα, βάζοντας πρωτοπόρους τοὺς ἐργάτες («Ἐμπρὸς ἐργάτες…»). Καὶ σ’ ἕνα ἄλλο πολύ καυστικὸ σατίρισε τὸν κούφιο ἐπαναστατισμὸ:
«Ψόφια ὅλη ἡ στάνη. Φέρτε νὰ πιοῦμε κούφιο νταηλίκι,
γιὰ τὸ ἀποκάρωμα ποὺ μᾶς πρέπει, κι ὅποιο κρασί».
Ἡ νεολαία μας ποτίζεται μὲ σάπιο κρασί καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπαναστατήσει, γιατί δὲν ξέρει τὶ πρέπει νὰ ζητήσει.
