Τὸ δρεπάνι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σύμβολα τοῦ Χρόνου, καὶ πιὸ συγκεκριμένα τοῦ τέλους του. Κάθε τὶ ποὺ ὑπάρχει ἔχει τὸν χρόνο του, αὐτὸν ποὺ τοῦ ἔχει κατανεμηθῆ, καὶ τὸ τέλος τοῦ χρόνου του σημαίνει τὸ τέλος τῆς ὑπάρξεώς του.
Ἐφέτος, συμπληρωθέντων πλέον τῶν 500 ἐτῶν ἀπὸ τὸ προτεσταντικὸ δυστύχημα, ἑορτάσαμε -συμβολικὰ τὴν 31η Ὀκτωβρίου- τὸ Τέλος τοῦ προτεσταντισμοῦ.
Ὁ χρόνος του ἔλαβε τέλος, μὲ ὅ,τι κι ἂν σημαίνῃ αὐτό.
Θέματα πνευματικῆς δικαιοδοσίας (θρησκειῶν, παραδοσιακῶν κέντρων) καθῶς καὶ νομικῆς δικαιοδοσίας (πρωτογενῆς νόμος στὴν ἐπικράτεια ἐκάστου κέντρου, Νομοφύλακες) ἤδη τελοῦν ὑπὸ διευθέτηση. Πάλι, μὲ ὅ,τι κι ἂν σημαίνῃ αὐτό.
ΥΓ: Νὰ ἀποχαιρετίσουμε ἐδῶ, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὴν πλειοψηφία μελῶν δικηγορικῶν συλλόγων, νομικῶν τμημάτων βουλῶν, δικαστικῶν σωμάτων κ.τλ. (σὲ ὅλη τὴν εὐρωπαϊκὴ ἤπειρο), ποὺ ἐκρίθησαν ἔνοχοι σοβαροτάτων ἐγκλημάτων καὶ ποὺ ἤδη οἱ ποινές τους ξεκίνησαν νὰ εἶναι ἐκτελεστέες.
Δὲν θὰ λείψουν σὲ κάποιον!
