Ἡ ἔκδοσίς τοῦ μετρᾶ πενήντα χρόνια.Τὰ παιδιά του μοῦ εἶπαν πὼς ἔχουν ἕνα μόνον ἀντίτυπο.
Ὅταν τὸ ἄνοιξα στὴν σελίδα 5, εἶδα τὰ γράμματά του, τὰ ἴδια γράμματα ὅπως μοῦ ἔγραφε σχόλια γιὰ τὶς ἐκθέσεις μου.
Ποιός ὅμως νά ἦταν ὁ ἀποδέκτης τῆς ἀφιερώσεως καὶ πῶς ἔχει ξεπέσει σέ χέρια ἄλλα;
Βεβαίως ἡ περιπτεροῦ δὲν συγκινήθηκε ὅταν τῆς εἶπα νὰ μοῦ κάμῃ μίαν μικρὴ ἔκπτωση γιὰ τὴν τιμὴ ἀγορᾶς.
Οὔτε φιλοτιμήθηκε ἡ θεργιακλοῦ, ὅταν τῆς εἶπα μιὰ μικρὴ ἱστορία ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Γυμνασίου γιὰ τὸν Ἰωάννη Σωτ. Νοτάρη.
Τὸ πλήρωσα ἑπτὰ εὑρῶ καὶ τὰ ῥέστα τοῦ δεκάρικου ἔμειναν στὴν τσέπη.
Οἱ μικρὲς ἰστορίες μένουν βαθεῖα μέσα μας.
ΠΗΓΗ
