«Success story», ανάπτυξη και πάταξη της ανεργίας. Είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που ακούμε από τα στόματα κυβερνητικών στελεχών τους τελευταίους μήνες, οι οποίοι και προσπαθούν να πείσουν τους καταρακωμένους Έλληνες πως η κρίση τελείωσε και η χώρα “γυρνάει σελίδα”.
Πράγματι η χώρα “γυρίζει σελίδα”, με το «γρανάζι» της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή τη νέα γενιά, να νοσεί βαριά.
Αυτό προκύπτει κυρίως από την θλιβερή διαπίστωση πως όλο και περισσότεροι νέοι θέλουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, λαμβάνοντας -όσοι εργάζονται- μισθούς κατά πολύ χαμηλότερους από τα διάφορα κρατικά επιδόματα που χορηγούνται σήμερα!
Ενδεικτικό είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των μικρότερων σε ηλικία Ελλήνων μετά βίας λαμβάνουν πάνω από 300 ευρώ το μήνα, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι συμβάσεις εργασίας που συνάπτουν αφορούν πολύ μικρότερα ποσά.
Τα στοιχεία από την ΕΡΓΑΝΗ παρουσιάζει ο Ελεύθερος Τύπος είναι χαρακτηριστικά:
Από τις 172.064 προσλήψεις που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2017, στον ιδιωτικό τομέα, μόνον οι 73.312 ήταν πλήρους απασχόλησης, ενώ οι 98.752 ήταν με καθεστώς μερικής (71.893) και εκ περιτροπής εργασίας (26.859).
Μέσα στον ίδιο μήνα, αποχώρησαν από τις δουλειές τους 60.006 άτομα ενώ απολύθηκαν 94.734. Στο σύνολο, δηλαδή, τον Δεκέμβριο του 2017 προσλήφθηκαν 172.064 άτομα και αποχώρησαν –κυρίως με απόλυση- 156.749 άτομα. Το ισοζύγιο προσλήψεων – απολύσεων ήταν μεν θετικό κατά 15.315 θέσεις εργασίας, αλλά οφείλεται στο γεγονός ότι το 55% των προσλήψεων ήταν με μισθούς 300 ευρώ.Σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2016, το ισοζύγιο προσλήψεων – απολύσεων και παρά την κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης, βελτιώθηκε μόνον κατά 4.183 περισσότερες θέσεις, καθώς τον Δεκέμβριο του 2016 το ισοζύγιο ήταν θετικό κατά 11.132 θέσεις και το 2017 η χρονιά έκλεισε με θετικό ισοζύγιο 15.315 θέσεων.
Καταλαβαίνει αμέσως κανείς πως αποδομείται το κυβερνητικό success story για τη μείωση της ανεργίας και το “άνοιγμα των δουλειών”, όταν την στιγμή που το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται, οι μισθοί πείνας έχουν γίνει καθεστώς στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, που οδηγεί μοιραία πολλούς νέους στην “εύκολη λύση” του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ή -ακόμη χειρότερα- της πιο πρόσφατης “έκφανσής” του για τις νεαρές ηλικίες.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τις εξαγγελίες της Υπουργού Εργασίας, Έφης Αχτσιόγλου περί του νέου επιδόματος για τους νέους 18-24 ετών, που σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα θα ξεπερνάει το μέσο όρο των απολαβών για τους νέους του ιδιωτικού τομέα σήμερα!
Έτσι την ίδια ώρα που από το Υπουργείο Εργασίας μιλούν για μία νέα γενιά που έχει πράγματι μεγάλες δυνατότητες, εντούτοις “εφευρίσκουν” νέας μορφής επιδόματα και έκτακτες ενισχύσεις σε όσους νέους είναι άνεργοι, εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ και δεν είναι φοιτητές.
Η νοοτροπία και μόνο που χτίζεται ήδη από την ηλικία των 18 ετών θα μπορούσε να “κάψει” από νωρίς μία ολόκληρη γενιά, καταντώντας την ως…ζητιάνα κρατικών επιδομάτων.
Άλλα είναι τα πραγματικά μέτρα για την δραστική μείωση της ανεργίας και το μόνο σίγουρο είναι πως με τα επιδόματα λύση δεν δίνεται. Μονάχα το πρόβλημα διογκώνεται.
