Προφανώς και ενοχλούνται στη Ν.Δ. που «οι φίλοι» τους θα χάσουν τα προνόμια με τα οποία γιγαντώθηκαν
Aπό τον Θύμιο Λυμπερόπουλο
Κύμα χαράς και άκρατου ενθουσιασμού διακατέχει τις τελευταίες ημέρες τα υψηλά κλιμάκια της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας. Η ψήφιση της τρίωρης διάρκειας στη μίσθωση αυτοκινήτου με οδηγό πανηγυρίστηκε από τα στελέχη της με τον ίδιο τρόπο που πανηγύριζαν όταν ψήφιζαν τα Μνημόνια υποταγής στους δανειστές.
Δεν γνωρίζω αν αυτό το κοινώνησαν στους φίλους τους (Uber, Beat, τουριστικές επιχειρήσεις) ως επιτυχία της νεοφιλελεύθερης παράταξης, ξέρω όμως ότι το καταχάρηκαν (προσωπική διαπίστωση από τη συνάντηση που είχα με πολλά στελέχη της στη Βουλή στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας), προσδίδοντας μάλιστα υπερβολικές έως και τραγικές διαστάσεις σε μια απόφαση που ουδόλως επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας που προβλέπει το νέο νομοσχέδιο για την αγορά των επιβατικών μεταφορών. Αντίθετα, κλείνει τις πόρτες και τα παράθυρα που είχαν αφήσει ορθάνοιχτα τα πρώην υπουργικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σαν να λέμε, θέλει η Νέα Δημοκρατία να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.
Η προσπάθεια να στρέψουν τους ταξιτζήδες κατά του υπουργού Μεταφορών και της κυβέρνησης γενικότερα παραπέμπει σε μια παλιομοδίτικη και ερασιτεχνική τακτική, ενδεικτική όμως της σοβαρότητας και των δυνατοτήτων που έχει σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η διασπορά φημών για τις δεκάδες άδειες ταξί που έχει ο Λυμπερόπουλος ή για συγγενικά μου πρόσωπα (ο γιος μου) που διατηρούν μάντρες ταξί στη Λένορμαν και τη Λιοσίων. Με όλο τον σεβασμό στο γραφείο πληροφοριών σας, σας ενημερώνω ότι δεν έχω γιο, αλλά δύο κόρες. Επίσης, έχω μόνο 1,5 άδεια ταξί και τίποτα παραπάνω. Μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να επενδύσω περισσότερο στον κλάδο μου. Ομως ούτε η οικογένειά μου ούτε εγώ ασχοληθήκαμε με offshore εταιρίες για να βγάλουμε χρήματα.
Προφανώς και θα πρέπει να βρείτε άλλα, πιο πειστικά επιχειρήματα για να πείσετε τον απλό ταξιτζή να πιστέψει ξανά στη Νέα Δημοκρατία και να την ψηφίσει. Γιατί με τα σημερινά δεδομένα δεν έχετε καμία απολύτως τύχη.
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών, λοιπόν, έχει κατατεθεί ήδη στις αρμόδιες υπηρεσίες της Βουλής και ακολουθεί τις προβλεπόμενες -από τον κανονισμό του Κοινοβουλίου- διαδικασίες. Οπως δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ο Χρήστος Σπίρτζης, πολύ σύντομα θα γίνει νόμος του κράτους προσαρμοσμένος στα ευρωπαϊκά πρότυπα, όπως αυτά διευκρινίστηκαν από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις εταιρίες διαμεσολάβησης στον τομέα των υπηρεσιών μεταφοράς.
Αυτό ακριβώς ανησυχεί τη Νέα Δημοκρατία και όλα τα κόμματα που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στα θιγόμενα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών. Το νομοσχέδιο Σπίρτζη αποκαθιστά τις αδικίες και τον αθέμιτο ανταγωνισμό που καθιερώθηκαν με τα νομοσχέδια του Χατζηδάκη και της Κεφαλογιάννη.
Προφανώς και τους ενοχλεί ότι «οι φίλοι» τους θα χάσουν τα προνόμια με τα οποία γιγαντώθηκαν. Τους ενοχλεί ότι θα πρέπει να έχουν φυσική παρουσία στη χώρα μας, να φορολογούνται νόμιμα και δίκαια στην Ελλάδα, όπως όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι στις επιβατικές μεταφορές.
Τους ενοχλεί η δημιουργία ενός κανονιστικού πλαισίου, έντιμου και σωστού, στο οποίο δεν χωράνε δικαιολογίες βγαλμένες από την κοινωνία της πληροφορίας.
Το τέλος της ασυδοσίας είναι τόσο κοντά όσο και οι απόψεις της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας με τη λογική της παγκοσμιοποίησης που έχουν υιοθετήσει οι αγαπημένες της πολυεθνικές εταιρίες.
Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του. Και οι ελεγκτικές – εποπτικές Αρχές θα έχουν όλα εκείνα τα εργαλεία που απαιτούνται για να αποδώσουν δικαιοσύνη, και οικονομικής και επαγγελματικής φύσεως. Και εμείς ως κλάδος θα είμαστε εδώ, έτοιμοι να βοηθήσουμε σε οποιονδήποτε έλεγχο μας ζητηθεί.
Οσο κι αν δυσαρεστεί λοιπόν τους εκπροσώπους του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και τους «πατέρες» των καρτέλ, το ταξί δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη. Είναι κομμάτι της κοινωνίας. Σε αυτή ζει και γι’ αυτήν υπάρχει. Μην ψάχνετε λοιπόν για ομφάλιο λώρο, δεν υπάρχει. Η κοινωνία και το ταξί έχουν ένα σώμα και μία ψυχή. Το ίδιο σώμα και την ίδια ψυχή…
ΥΓ.: Η δικαίωση του ταξί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν είναι απλά μια σφαλιάρα στις μνημονιακές πολιτικές, είναι… πιπέρι κόκκινο στη γλώσσα όλων αυτών που λασπολογούσαν και προπαγάνδιζαν την παραβατικότητα ως καινοτομία.
Κύριοι, μήπως είναι ώρα να σιωπήσετε;
*Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί
Πηγή: http://www.dimokratianews.gr
