Γράφει ο Economist E
Κυρίως τα χρόνια των μνημονίων και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, πολλά κόμματα εμφανίστηκαν ευαγγελιζόμενα την απελευθέρωση της πατρίδας από την τυραννία που επέβαλαν οι ξένοι δυνάστες. Κάποια κατάφεραν να ανέλθουν στην εξουσία, άλλα μπόρεσαν να μπουν στο πολιτικό προσκήνιο και πολλά περισσότερα δεν μπόρεσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι είχαν την δυνατότητα να πετύχουν όσα υπόσχονταν.
Όλα όμως αποδείχτηκαν “φτερά στον άνεμο” απέναντι στους ξένους, κάτι που ήταν φυσικό και αναμενόμενο για την μικρή μερίδα των σκεπτόμενων Ελλήνων. Όσα κόμματα κυβέρνησαν, απογοήτευσαν με την υποχωρητική τους στάση την μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, πράγμα που καθιστά την οποιαδήποτε νέα απελευθερωτική πολιτική προσπάθεια ακόμα πιο δύσκολη μια και η δυσπιστία του ελληνικού λαού έχει πλέον ριζώσει μέσα στην καρδιά του.
Νέα πολιτικά φυντάνια εμφανίζονται στο προσκήνιο σε όλο το πολιτικό φάσμα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν την κάθε “ευκαιρία” που θα παρουσιαστεί αλλά και εμπορευόμενα όσο μπορούν ανάλογα με το που ανήκει το καθένα, ιδεολογία, πίστη και πατρίδα. Βέβαια δεν λείπουν και αυτοί που εμπορεύονται τα ίδια τα πάθη των ανθρώπων για πολιτικό όφελος μια και η Νέα Εποχή έχει ήδη δημιουργήσει ανθρώπους που αρέσκονται να ζουν σε μια κοινωνία ανομίας, ασυδοσίας, αναρχίας και χαλαρών ηθών.
Το διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας που είναι πλέον παγκόσμιο και σε κάθε χώρο έχει τα παρακλάδια του, επιχειρεί πέρα από την χειραγώγηση των λαών που επιτυγχάνεται κυρίως μέσω των Μ.Μ.Ε., να ελέγξει τους πολιτικούς πυρήνες γιατί εκεί έχουμε μικρές ομάδες ανθρώπων και είναι πιο εύκολο με τις προσωπικές επαφές να υπάρξει η επιθυμητή γι’ αυτό διάβρωση.
Πολλοί πολιτικοί πυρήνες δημιουργούνται από το ίδιο το σύστημα, άλλοι για να παίξουν τον ρόλο του πολιτικού δορυφόρου και άλλοι το ρόλο των κομητών που θα πέσουν πάνω σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς για να τους πλήξουν.
Έτσι όσο και να είναι το αλεύρι εάν δεν υπάρχει το καλό και καθαρό προζύμι δεν πρόκειται να φουσκώσει η ζύμη. Και αν φουσκώσει με “χημικά πολιτικά πρόσθετα” θα είναι το ψωμί βλαβερό στην βρώση του.
Εάν θέλει λοιπόν ο ελληνικός λαός να ζήσει την ημέρα της λευτεριάς του, να μην μένει στα όμορφα λόγια και στα όμορφα χρώματα γιατί αυτά για άλλη μια φορά θα τον παραπλανήσουν αλλά να ψάξει να βρει το καλό και καθαρό προζύμι. Αν και σε πολύ μικρή ποσότητα υπάρχει και αυτό, αρκεί να ανοίξουμε τα πνευματικά μας μάτια και να το δούμε!
Ηλίας Ευαγγελόπουλος Οικονομολόγος
