Η έννοια του έθνους δεν δημιουργηθηκε για πρώτη φορά με την γαλλική επανάσταση του 1789, όπως πολλοί νεωτεριστές αρέσκονται να πρεσβεύουν.
Η έννοια του έθνους, καθώς και η ίδια η λέξη, είναι καθαρά ελληνική και γεννήθηκε κατα την ελληνική αρχαιότητα, όπου οι Έλληνες (καιτοι διαιρεμένοι αρχικά σε τοπικά βασίλεια και εν συνεχεια από τον 8ο περίπου αιώνα π.Χ σε πολεις κράτη, αλλά με κοινή εθνική συνείδηση) κυριαρχούσαν πολιτισμικά έναντι όλων των βαρβαρικών εθνών.
Η λέξη έθνος απαντάται κατ’ αρχάς στον Όμηρο και δηλώνει την ομάδα, το άθροισμα των ανθρώπων που αποτελούν ένα σύνολο. Στον Όμηρο απαντώνται οι φράσεις «έθνος λαών», «Αχαιών έθνος», «Λυκίων μέγα έθνος», «έθνεα πεζών» κλπ.
Επίσης στον Όμηρο θα δούμε για πρώτη φορά το επίθετο “βαρβαροφωνος” Καρών ηγήσατο βαρβαροφώνων, Β867).
Αρχικά λοιπόν, η λέξη ‘βάρβαρος’ σήμαινε τον ξένο, τον αλλόγλωσσο, αυτόν που δεν μιλάει τη δική μας γλώσσα, που μιλάει μιαν αλλόκοτη γλώσσα που ακούγεται σαν «μπαρ-μπαρ-μπαρ» και εν τελει έφτασε υποτιμητικά να σημαίνει και τον ακαλλιέργητο – τον άξεστο.
Άρα λοιπόν για να ανήκει κάποιος το έθνος των Ελλήνων θα πρέπει να είναι Ελλην, κατα το δίκαιο του αίματος.
Ο Ιωάννης Δούκας Βατατζής αυτοκρατωρ Ρωμαίων γράφει στην περίφημη επιστολή του προς τον Παπα Γρηγοριο Θ, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να σταματήσει το γένος των Ελλήνων να διεκδικεί την Βασιλεύουσα από τους Λατίνους (μετά την άλωση του 1204):
“…Εκείνο όμως πως αγνοήθηκε, ή και αν δεν αγνοήθηκε, πως παρασιωπήθηκε, το ότι μαζί με την σοφία που βασιλεύει σε μας, κληροδοτήθηκε στο δικό μας γένος (των Ελλήνων) η κοσμική αυτή βασιλεία από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ο οποίος φρόντισε να προσθέσει στην εξουσία το σεμνό και το τίμιο, δια της ανταποκρίσεως στην του Χριστού κλήση; Διότι ποιος απ’ όλους αγνοεί ότι η κληρονομιά της διαδοχής του μεταβιβάστηκε στο δικό μας γένος και εμείς είμαστε οι κληρονόμοι και διάδοχοί του”;
Έθνος λοιπόν είναι το σύνολο των ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή ,ήτοι ΑΙΜΑ, κοινά γενετικά χαρακτηριστικά και συνδέονται με κοινή εθνική συνείδηση, κοινή πολιτισμική παράδοση και κοινό σύστημα αξιών.
Ετι περαιτέρω θα πρέπει να αναφερθεί ότι μια από τις περισσότερο παρεξηγημένες φράσεις της ιστορίας είναι η διατύπωση του Ισοκρατους στον “Πανηγυρικό” του, την οποία η αριστερίζουσα τάξη χρησιμοποιεί εκουσίως και υπαιτιως πεπλανημενα, αναφέροντας ότι Ελλην είναι οποίος μετέρχεται της ελληνικής παιδείας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ισοκράτης, εξόχως εθνικιστής, όπως ήταν από την αρχαιότητα οι Έλληνες, ουδέποτε είπε το ως άνω, αλλά αντίθετα αναφερόταν στο επίτευγμα (;) της πόλης των Αθηνών κατά την αρχαιότητα, κατά την οποία τα διανοητικά και πνευματικά της επιτεύγματα μπορούσαν να δημιουργήσουν σύγχυση ως προς το ότι Έλληνες ήταν οι καλλιεργημένοι και πνευματώδεις δάσκαλοι ανεξαρτήτως φυλής και όχι οι Έλληνες στο γένος.
Εν πάση περιπτώσει είναι δεδομένο πάντως ότι οι Έλληνες, πέραν της φυλετικής καταγωγής, ανέκαθεν αισθανοντο ανωτερότητα εν συγκρίσει με τα λοιπά έθνη και ένεκα του πολιτισμού τους, τα οποία ήσαν πάντα για αυτούς βαρβαρικά.
Το δίκαιο του αίματος (ius sanguinis) είναι αυτό από το οποίο εξακολουθεί (ευτυχώς) να εμφορειται ο κώδικας ελληνικής ιθαγένειας, παρά τω νόμω Ραγκούση 3838/2010, ο οποίος κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ ως προς την κτήση της ιθαγένειας των τέκνων αλλοδαπών που γεννούνται στην χώρα μας (δίκαιο του εδάφους, το οποίο υιοθετούν πλέον αρκετές χώρες της Ευρώπης) και η δυνατότητα των μεταναστών να ψηφίζουν στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ως εκ τούτου η ιθαγένεια αποκτάται με την γέννηση, αρκεί ένας εκ των γονέων να είναι Ελλην στο γένος, ενώ η υπηκοότητα μπορεί να αποκτηθεί και με πολιτογράφηση, η οποία αποτελεί μια ειδική διαδικασία κατα την οποία ένας αλλοδαπός – υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις δύναται να γίνει πολίτης της Ελλάδος.
Έρχομενοι λοιπόν στο σήμερα, αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις οι οποίες δύνανται να διχάζουν την κοινή γνώμη, όπως λ.χ. το αν ένας αλλοδαπός μαθητής δικαιούται να σηκώνει την σημαία ως αριστούχος στις μαθητικές παρελάσεις ή αν σπουδαίοι αλλοδαποί αθλητές δύνανται να θεωρούνται Έλληνες.
Ως προς το πρώτο ζήτημα δέον όπως ειπωθεί ότι επ´ουδενι θα έπρεπε ένας αλλοδαπός μαθητής να φέρει την ελληνική σημαία κατα τις αθλητικές παρελάσεις. Η αριστεία (αν και προσωπικά αμφισβητώ σφόδρα την αριστεία ενος αλλόγλωσσου αλλοδαπού στην ελληνική γλώσσα) σαφώς και πρέπει να επιβραβεύεται, εντούτοις όχι με την σημαία! Θα πρέπει να καταστεί απόλυτα κατανοητό ότι δεν τιμάται ο άριστος μαθητής με την σημαία, αλλά η σημαία τιμάται με τον άριστο μαθητή! Ως εκ τούτο μόνο όστις ανήκει στο γένος των Ελλήνων δύναται να φέρει την σημαία κατά τις μαθητικές παρελάσεις ή οστις αλλοδαπός έχει χύσει το αίμα του για την Ελλάδα (!!). Ουδείς άλλος!
Ως προς το δεύτερο ζήτημα, το οποίο εν τοις πραγμασι είναι περισσότερο πολύπλοκο θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι αλλοδαποί που έφεραν τα ελληνικά χρώματα σε διεθνείς οργανώσεις ή αγωνίστηκαν στα ελληνικά πρωταθλήματα, χωρίζονται σε δυο κατηγορίες· η πρώτη αφορά σε αυτούς που “ελληνοποιηθηκαν” κακήν κακώς για αγωνιστικούς λόγους άνευ εν τοις πραγμασι να ανήκουν στο γένος των Ελλήνων (βλ. περίπτωση Χουαν Ραμον Ρότσα κλπ) και σε αυτούς που μετά από μια μακρά περίοδο στην Ελλάδα πολιτογραφήθηκαν ως Έλληνες (Πεντραγκ Τζορτζεβιτς κλπ).
Αποτελεί δεδομένο ότι οι πρώτοι εξ αυτών επ´ ουδενι δύνανται να θεωρηθούν Έλληνες, οι δε δεύτεροι τουλάχιστον “ελληνιζουν”.
Εντούτοις τα τελευταία έτη και κατόπιν της ραγδαίας αύξησης των λαθρομεταναστών στην χώρα μας, υπάρχουν πλέον και περιπτώσεις αθλητών που ενώ δεν ανήκουν, σύμφωνα με το δίκαιο του αίματος, στο γένος των Ελλήνων, εντούτοις πολιτογραφήθηκαν Έλληνες για αθλητικούς λόγους.
Η πιο σπουδαία περίπτωση είναι ο Γιάννης Αντετοκουμπο με καταγωγή εκ Νιγηρίας, ο οποίος με ελληνικό διαβατήριο κοσμεί με το ταλέντο του τον μαγικό κόσμο του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο, δηλαδή του NBA!
Το κυριότερο όμως είναι το γεγονός ότι ο Γιάννης όπου και να σταθεί διαφημίζει την Ελλάδα! Επαίρεται για το ότι είναι “Έλληνας” και μοχθεί κάθε φορά για να αγωνίζεται για την φανέλα με το εθνόσημο!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη• ο Γιάννης εμφανίζει στην συμπεριφορά ελληνικές αρετές! Ταπεινοφροσύνη, ευγένεια, επιμονή, υπομονή και ήθος!!! Τα ως άνω προφανώς ερειδομενα στην χριστιανική του παιδεία, η οποία είναι κοινή με την ελληνοχριστιανικη παράδοση. Αν ήταν μουσουλμάνος ο Γιάννης δεν θα μπορούσε ποτέ να αισθανθεί Έλληνας και ούτε εγώ να γράψω το παρόν άρθρο!
Ευλογως λοπον τίθεται το ερώτημα του αν πίεσε κανείς τον Γιάννη να λάβει την ελληνική υπηκοότητα. Η απάντηση είναι ουδείς! Το αντίθετο μάλιστα! Ο Γιάννης θα μπορούσε κάλλιστα να αγωνίζεται στο NBA με νιγηριανό διαβατήριο! Αντιθέτως ο ιδιος επιθυμούσε διακαώς να αγωνιστεί ως Ελλην! Ως εκ τούτου ο Γιάννης αποτελεί για την Ελλάδα ένα υπερπολύτιμο asset (επιτρέψτε μου την βαρβαρική), όπως και να το δει κανεις!
Είναι ο Γιάννης Έλληνας;
Σύμφωνα με το γένος προφανώς και όχι!
Σύμφωνα όμως με την καρδιά ναι!!!
Και ακόμη και αν σε κάποιους ξενίζει το χρώμα του ή η καταγωγή του, η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει πολύ πιο Έλληνα, από τους καιοντες την σημαία μας ιθαγενείς ή τους προδότες που κυβερνούν την χώρα ενάντια στα συμφέροντα του ελληνισμού και του ελληνικού έθνους!
Μη αποδεχόμενοι τον Γιάννη λοιπόν, είναι σαν να μην αποδεχόμεθα τον Λόρδο Βυρωνα ως τον μέγιστο φιλέλληνα που γεννήθηκε στην οικουμένη! Τόσο απλά!!!
Σε ευχαριστούμε λοιπόν Γιάννη!!! Για όλα!!
Η καρδιά σου είναι ελληνική!
Του Δ. Μάρκου
