Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος*
Ζούμε στην εποχή της ανυποληψίας των καθεστωτικών κομμάτων και το γεγονός αυτό έχει συμπαρασύρει στο ποτάμι της απαξίωσης όλο το πολιτικό σύστημα.
Είναι πολλοί οι λόγοι που τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας των προηγούμενων δεκαετιών μας έχουν οδηγήσει στη δυσάρεστη διαπίστωση ότι το Κράτος δικαίου έχει πάει περίπατο στη ζούγκλα του Αμαζονίου, αλλά δεν είναι της παρούσης η απαρίθμησή τους. Ένας, όμως, απ’ αυτούς τους λόγους αποτελεί αντικείμενο επισήμανσης γιατί βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτό τον καιρό..
Πρόκειται, για τα δανεικά κι αγύριστα των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, που ενώ καρπώθηκαν ένα «καράβι» ευρώ, σήμερα οι ηγεσίες τους εξακολουθούν να λειτουργούν χωρίς σεβασμό και αποφεύγουν να γυρίσουν πίσω τα περίπου 280 εκατ. ευρώ που πήραν χαριστικά από τις συστημικές Τράπεζες. Ακόμα και από την Τράπεζα των Αγροτών.
Ψήφισαν τροπολογίες και θέλουν η εξόφληση των δικών τους χρεών να γίνει με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, που από το υστέρημά τους έχουν διαθέσει για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Αν διέθεταν ίχνος ευθιξίας, ο Μητσοτάκης και η Γεννηματά θα είχαν φροντίσει να είναι συνεπή τα κόμματά τους απέναντι στις υποχρεώσεις τους. Δεν είναι όμως. Δανείσθηκαν από το δοκιμαζόμενο λαό, ενώ συνεχίζουν να παίρνουν και τώρα τα χρήματα της κρατικής επιχορήγησης, ωστόσο δεν εννοούν να επιστρέψουν τα δανεικά.
Ο Λέων Τολστόϊ έχει πει: «Τζέντλεμαν είναι κάποιος που πληρώνει τα χρέη του στα χαρτιά, ακόμη κι όταν ξέρει ότι τον έχουν κλέψει». Δείτε την αντιστροφή: Ενώ είναι κλεμμένα τα λεφτά του Ελληνικού λαού, τα κόμματα που έχουν δανεισθεί, κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν κύριοι.
Λέει μια άλλη ρήση: Αν χρωστάς 1000 ευρώ σε μια τράπεζα είσαι άσχημα μπλεγμένος μαζί της. Αν, όμως, χρωστάς 272 εκατ. ευρώ, όπως τώρα κόμματα, τότε η τράπεζα είναι άσχημα μπλεγμένη μαζί σου.
Μετά ταύτα, ο Ελληνικός λαός δικαιούται να μάθει εάν πράγματι εστάλη η δικογραφία θαλασσοδανείων των κομμάτων από την Οικονομική εισαγγελία στη Βουλή και εάν επιτέλους κάτσουν στο σκαμνί να δικασθούν οι υπεύθυνοι των θαλασσοπνιγμένων κομμάτων και οι γαλαντόμοι τραπεζίτες, όπως είχε προτείνει και ο εισαγγελέας Καλούδης.
Δεν αρκεί να αναρωτιόμαστε αν πληρώσουν ή αν καθίσουν στο σκαμνί. Αυτό το ζήτημα έχει προστακτικό χαρακτήρα. Εδώ και τώρα, όπως έλεγε το ΠΑΣΟΚ, να πληρώσουν.
Ο πολύς κόσμος μάλλον δεν το ξέρει, αλλά είναι δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει, ήδη άλλο ΑΦΜ και καρπώνεται τη κρατική επιχορήγηση. Και εμείς μένουμε άπραγοι… Άραγε ποια είναι η βούληση της Κυβέρνησης; Θα αναλάβει κάποια νομοθετική πρωτοβουλία; Αντιλαμβάνεσθε ότι μπορεί σε λίγο το ίδιο κόλπο να κάνει και ο Μητσοτάκης.
Οι Αρχηγοί, ως ηθικοί αυτουργοί και τα στελέχη των κομμάτων, που υπέγραφαν και έπαιρναν τα θαλασσοδάνεια, χωρίς εμπράγματες διασφαλίσεις, αν δεν έχουν ρευστό, να προσφέρουν στις Τράπεζες τις προσωπικές τους εγγυήσεις, γιατί όχι και τα δικά τους ακίνητα, για να είναι διασφαλισμένα τα λεφτά του κοσμάκη.
Γιατί δεν είναι μόνο το ποινικό σκέλος που έχει αξία. Είναι και το οικονομικό. Τα λεφτά πρέπει να επιστραφούν! Κι όχι, βέβαια, με αστείες δόσεις για τα επόμενα 200-300 χρόνια. Τώρα, σε τούτη τη ζωή, να καθαρίσουν τα πιάτα τους, αν θέλουν να συμβάλουν στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Αυτό δεν συμβαίνει καθημερινά με χιλιάδες δανειολήπτες; Οι Τράπεζες ζητούν νέες εγγυήσεις- και εμπράγματες και προσωπικές. Γιατί δεν ζητούν τα ίδια από τον Μητσοτάκη και την Γεννηματά; Απορώ, γιατί δεν το καταλαβαίνουν οι Αρχηγοί των κομμάτων και θέλουν να δείχνουν αφερέγγυοι και μπαταχτσήδες στα μάτια του κόσμου.
Ισονομία, διαφάνεια, εντιμότητα, λεβεντιά, αναγνώριση και ανάληψη των ευθυνών, ζητάει η κοινωνία.
Τι είναι τα κόμματα που σφυρίζουν αδιάφορα τώρα που καλούνται να πληρώσουν; Αν νομίζουν ότι είναι κοτζαμπάσηδες του 21ου αιώνα, λαθεύουν. Έχει ξυπνήσει ο κόσμος, γι’ αυτό και έχει γυρίζει την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Και γι’ αυτό συμπαθεί τους ταπεινούς και καταφρονεμένους της δημόσιας ζωής.
Δεν ανέχονται πλέον, οι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες να προπληρώνουν φόρο για… άγνωστα κέρδη της επόμενης χρονιάς και την ίδια στιγμή η Siemens, η Novartis, κι όλοι οι… πονηροί του διεφθαρμένου συστήματος της τελευταίας 30ετίας να χασκογελάνε σε βάρος των κορόιδων.
Συνεπώς, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
ΠΡΩΤΟΝ, κάθε κατεργάρης στο σκαμνί του.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, τα δανεικά να γυρίσουν πίσω.
ΤΡΙΤΟΝ, διαφάνεια και ισονομία και να μην επιστρατεύονται νέα ΑΦΜ.
Είναι, σε τελική ανάλυση, αδιανόητο να καρπώνονται την κρατική επιχορήγηση οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι μπαταχτσήδες από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους και να αδικούνται τα κόμματα που δεν κουβαλάνε αμαρτίες.
Αναμένουμε, λοιπόν, να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα και να αναληφθεί κάθε ουσιαστική νομοθετική πρωτοβουλία, για να μην πληρώσουν το μάρμαρο των θαλασσοδανείων οι Έλληνες φορολογούμενοι.
*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι πρόεδρος τους Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδας, ανεξάρτητος βουλευτής
Πηγή:http://www.rizopoulospost.com
